A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 43

Pov Mounir
"Waar ben je kleine bij." Hoor ik meteen de stem van Rami. Ik krijg vrijwel meteen moord neigingen. "Ik ben in een hotelkamer." Zegt Almas toonloos, wat ben ik blij dat ze niet zo tegen mij praat. "Wat doe je in een hotelkamer?" "Ik ben aan het wachten totdat Dina komt." Ik knik naar Almas als teken dat ze het goed doet. "Wat raar, ze is namelijk aan het werken nu." Zegt Rami dan waarna paniek flitst door de ogen van Almas. Ik tik meteen op mijn hoofd als teken van vergeten. "Oh, huh. Misschien is ze het vergeten of ben ik gewoon te vroeg." Zegt Almas waarna ik goedkeurend knik. "Stuur je locatie, ik kom je ophalen." Zegt Rami dan waarna Almas' gezichtsuitdrukking meteen versomberd. "Oké." Zegt ze kil en hangt dan op. 

"Ik wil niet bij hem zijn." Zegt Almas met angst in haar ogen. "Hou het vol ma petite princesse (mijn prinsesje)." Stel ik haar gerust probeer te stellen en leg mijn hand teder op haar wang. Almas drukt haar wang tegen mijn hand en kijkt naar mij met een oogverblindende glimlach. "Waar heb ik jou aan verdiend?" Vraag ik fluisterend, bang dat dit een droom is waar ik ieder moment van kan ontwaken.

"Je moet gaan voordat Rami iets gaat vermoeden." Zegt Almas zacht waarna ik knik. Ze drukt dan nog snel een kus op mijn lippen waarna ik weer vertrek. "Voorzichtig alsjeblieft." Zeg ik nog snel voordat ik ongewillig vertrek. Ik wil haar niet overlaten aan die monster maar veel keuze heb ik niet echt.

Pov Almas
Ik verstuur snel mijn adres naar Rami voordat hij iets begint te vermoeden. 

Ik heb echt geen zin om weer opgescheept te zitten met die monster. Er is niks leuks aan hem, hij is gruwelijk en hij heeft een hart van steen. Hij is angstaanjagend en de feit dat hij het allemaal niet op een rijtje heeft maakt hem nog erger. Hij houdt geen rekening met anderen en doet wat hij wil bij wie hij wil.

~~
Na een tijdje krijg ik een berichtje van Rami over dat hij beneden is en dat ik moet komen.

Ik raap al mijn spullen bij één en loop op mijn gemakje de hotelkamer uit en neem op mijn gemakje de lift. Ik weet heus wel hoe erg Rami het wel niet haat wanneer hij moet wachten, hij heeft totaal geen geduld. Maarja, just deal with it (leer er maar mee leven).

Wanneer ik beneden kom staat hij met een glimlach tegen zijn auto aangeleund, maar ik weet wel degelijk wat die lachje betekent. Maar het boeit mij allemaal al niet meer nu ik weet dat ik Mounir naast mij heb. Ik vertrouw hem met mijn leven en ik vertrouw erop dat hij een oplossing zal vinden voor deze hele gedoe. 

Ik loop met een geforceerde glimlach naar Rami en geef hem een kus op zijn wang om vervolgens in te kunnen stappen. Nu is hij tevreden en kan ik vragen voorkomen.

Rami stapt vervolgens ook in en neemt plaats achter de stuur met een tevreden grijns. Damn, hij moest eens weten.

"Waar gaan we naartoe?" Vraag ik als we stoppen voor een stoplicht. "We gaan naar een feestje. Dus nu gaan wij naar mijn huis zodat jij de jurk kan aandoen die ik voor jou heb gekozen." Zegt Rami met een grijns die niet veel goeds beloofd. "Als het onnodig huid laat zien mag je die jurk meteen aan één van je sletjes geven of rechtstreeks naar de prullenbak brengen." Zeg ik zonder blikken of blozen. Ik verwacht dat hij mij nu zal bedreigen maar in plaats daarvan begint hij te lachen. "Jij gaat gewoon doen wat ik zeg kleine bijtje, het boeit mij geen sh*t wat jij vind." Zegt Rami terwijl hij lacht. "Ik ben volwassen genoeg om voor mezelf te kunnen kiezen wat ik wel en niet aan ga doen." Rami legt zijn hand op mijn bovenbeen en kruipt ermee naar boven. Ik pak zijn hand en knijp het fijn. "Geen ongewenst intimiteit Rami." Zeg ik knarsetandend. "Je bent van mij, ik mag doen wat ik wil met mijn bezit." Zegt hij zogenaamd grappend maar ik weet beter dan wie dan ook dat hij bloed serieus is. "Zet mij af." Zeg ik zonder ook meer iets van emotie vrij te geven. Ik zal hem hoe dan ook niet de gevoel geven dat hij controle heeft over mijn gevoelens. Er zal niemand de macht hebben om over mij te beslissen behalve ik!