A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 10

Pov Almas
Ik zit Chaima te helpen met omkleden. Ze kan niet stoppen met praten over haar broer. Echt heel erg schattig hoe erg enthousiast ze is over zijn komst. Het stelt mij ook best gerust dat hij zo erg lief is tegen zijn zusje. Hij is waarschijnlijk niet die jongen die mij heeft verkracht. Hij heeft zelf 2 zusjes en 1 zus. Hij zou er alles aandoen om hun te beschermen. Hij zou denk ik niks doen met een andere meisje dat hij niet wenst voor zijn zussen.

~~
"Hij is er bijna." Zegt Karima zenuwachtig. Ik knik en sluit aan bij de rij. Alle bediendes en chauffeurs en de kok staan er.

Het lijkt net alsof de koning en koningin op bezoek komen. Alles is helemaal perfect voor de aankomst van de enige zoon van de wereldberoemde familie Sultan.

~~
Een paar minuten later komt er een jongen binnen. Hij heeft een brede en lange postuur.

"Mevrouw en meneer Oulai! Wat heb ik jullie gemist!" Hoor ik dan die jongen roepen. Mijn gezicht trekt bleek weg bij het horen van die stem.

Hij, hij heeft mij dit aangedaan! Hij is degene die mij vorig jaar dit heeft aangedaan.

Ik kijk dan op en zie hem kijken naar mij. Mijn angst en paniek neemt toe. Ik begin te trillen en ik heb het gevoel dat ik ga flauwvallen.

Dit kan niet waar zijn! Ik wil wegrennen maar ik sta vastgenageld aan de grond. Langzaam begin ik ook licht te raken in mijn hoofd en begeven mijn benen het. Ik voel verbazingwekkend genoeg de vloer niet maar voordat ik kan kijken wie mij heeft gevangen verlies ik mijn bewustzijn.

Pov Mounir
Niet te geloven dit. Ik heb Almas in mijn armen. Ze was lijkbleek toen ze mij zag.

Ze is eigenlijk nog knapper in de licht als ik haar zo bekijk.

"Wij nemen haar wel over Mounir." Zegt mevrouw Oulai snel en wil Almas uit mijn armen pakken maar ik schud mijn hoofd. "Ik wil even met haar praten." Zeg ik tegen haar en ga rechtstreeks naar mijn kamer en leg haar op mijn bed

Ik doe de deken bij haar om en ga dan de kamer uit en doe die nog even op slot.

Ik ga even snel me ouders en zussen gedag zeggen en dan kom ik terug. Ik hoop dat ze dan nog niet wakker is want anders zal ze helemaal freaken.

~~
Na een halfuur ben ik eindelijk weggekomen bij mijn ouders. Ze maakten een hele drama over dat ik Almas heb meegenomen naar mijn kamer. Mijn moeder zei steeds dat ik haar moest terugbrengen omdat ze zich misschien niet veilig gaat voelen.

Ze heeft gelijk over dat Almas zich niet gaat veilig voelen. Ze is al bang voor mij en nu heb ik haar ook nog eens opgesloten in mijn kamer.

~~
Ik zit in mijn kamer te wachten tot Almas wakker is. Ik heb weer de deur op slot gedaan. Ik wil gewoon alleen een normaal gesprek houden met deze meid.

Na een paar minuten doet Almas beetje bij beetje haar ogen open en dan kijkt ze vragend om zich heen tot ze mij ziet.

"Doe niks met mij alsjeblieft!" Schreeuwt ze dan meteen huilend. Wat ben ik op dit soort momenten blij dat ik een geluiddichte kamer heb.

Niemand die hoort wat hier gebeurd en ik hoor niet wat daar gebeurd.

"Doe eens even rustig, ik ga niks doen." Zeg ik geruststellend in de hoop dat ze stopt met huilen.

Ze kijkt dan op en kijkt mij aan met meest vieze en boze blik die ik ooit heb gekregen.

"Het spijt mij, ik was toen mezelf niet. Ik was verblind door woede en ik had nodig afleiding nodig." Zeg ik eerlijk tegen. "Afleiding! Weet je wel wat je hebt gedaan!" Schreeuwt Almas dan woedend.

"Ik werd f*cking zwanger door jou!" Schreeuwt ze dan. Wacht wat! Dit is nieuw voor mij! "Zwanger? Waar is mijn kind!" Schreeuw ik meteen naar Almas die mij woedend aankijkt. "Hij is dood." Zegt ze dan. "Heb je abortus gepleegd? Ben je wel lekker in je hoofd! Hoe kan je mij mijn kind ontnemen jij vuile hoer!" Schreeuw ik buiten controle.

"Ik zou nooit van mijn leven een abortus plegen h-" Ik laat haar niet uitpraten en ren op haar af. "Wat heb jij gedaan met mijn kind." Sis ik terwijl ik boven Almas lig en met mijn ene hand haar polsen vast hou en met mijn andere haar kaak..

"Doe het alsjeblieft niet nog een keer." Zegt Almas dan zacht. Het enige wat ik lees in haar ogen is angst. Ik heb deze angst gecreëerd.

"Geef antwoord op mijn vraag." Zeg ik deze keer met meer kalmte in mijn stem maar mijn greep om haar polsen verstevigen en ik begin onbewust steeds harder te knijpen in haar polsen.

Ze trekt dan een pijnlijk wat voor mij de teken is dat ik haar pijn doe. Ik verslap mijn greep om haar pols en kijk haar afwachtend aan. "Krijg ik nog antwoord of blijf je mij zo dom aanstaren." Zeg ik knarsetandend. "Mijn vader." Brengt ze dan zacht uit. "Wat is er met hem?" Vraag ik geïrriteerd want ik heb niet naar hem gevraagd. "Hij heeft hem eruit geslagen." Zegt ze huilend.

Ik laat haar meteen los en ga van haar af. Ik begin zenuwachtig te ijsberen door mijn kamer. Ik ga dan door mijn haar en de woede begint weer op te komen. "Waarom! Waarom heeft hij mijn kind van mij afgenomen!" Schreeuw ik buiten controle. "Het was mijn kind! Jij wist geen eens van zijn bestaan af tot een 5 minuten geleden!" Schreeuwt Almas dan boos terug. ze staat op en komt op mij aflopen.

"Hoe kun je een meisje verkrachten en de schuld opschuiven naar je woede." Sist ze dan terwijl ze boos op mij afkomt. Ik zie geen sprankeltje gevoel in haar ogen behalve woede. Geen angst of verdriet.

Haar woede heeft haar in zijn macht.

"Jij Mounir Sultan. Jij hebt geen recht van spreken." Zegt Almas terwijl ze met betraande ogen in mijn borstkas prikt met haar vinger.

"Jij hebt mijn leven verwoest." Zegt ze nu wat luider. "Jij hebt mij alles ontnomen." Schreeuwt ze bijna. "Door jou ben ik uit huis gezet! Door jou ben ik niks meer waard! Door jou denkt iedereen dat ik een hoer ben!" Schreeuwt ze buiten controle terwijl ze nu slaat op mijn borstkas.

Ik pak dan haar handen vast om haar te laten stoppen met slaan. Ik heb geen pijn maar zij begint de controle over zichzelf te verliezen.

Almas haalt haar handen uit mijn greep en dan voel ik haar hand tegen mijn wang. Mijn wang voelt pijnlijk aan en woede begint bij mij op te borrelen.

Dit zal niet de goeie kant opgaan...

*********************************************

1131 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Sorry dat ik wat afwezig was maar ik ben er weer hoor.

Voor de mensen die mij hebben op instagram, snapchat of mijn nummer hebben, ik wil even laten weten dat ik op geen van alle kan momenteel. De enige waarop je mij kan bereiken is via wattpad.

Nogmaals sorry dat ik al een tijdje niks heb geplaats, er is ook een nieuwe deel van 'Best mistake' online.
Lees het even voor zij die het nog niet gelezen hebben.