A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 27

Pov Almas
Ik loop met al mijn woede naar de parkeerplaats waar ik zoals verwacht Rami tegenkom.

Er ontstaat een walgelijke grijns op zijn gezicht wanneer hij mij ziet. Ik loop zelfverzekerd op hem af en stop met lopen wanneer ik net voor zijn ogen sta.

Hij heeft nog steeds diezelfde grijns op zijn gezicht maar die verdwijnt al snel nadat ik hem een harde platte hand geef op zijn wang. "Haal het niet nog eens in je domme koppie om mij zomaar aan te raken." Zeg ik enkel tegen hem en loop dan weer weg om weer de audities bij te wonen.

Terwijl ik net de lift in wil stappen word ik ruw naar achter getrokken vanaf mijn arm en ik draai door dr kracht een halfslag om.

Ik kijk Rami met een verhit gezicht aan en bevrijd mezelf ruw van zijn greep. "Raak mij niet aan." Slis ik tussen mijn tanden. "En wat dan als ik dat wel wil." "Jij hebt niks te willen. Jij mag mij niet aanraken en daar word die punt erachter gezet." Zeg ik terwijl ik mijn ogen vuur voel spuwen. "En wat als ik daar geen punt achter zet?" "Er is geen als in deze verhaal Rami." Zeg ik walgend waarna hij ruw mijn pols pakt en het bijna fijn knijpt. "Blijf met je gore tengels van mij af." Kerm ik uit van de pijn maar Rami zijn greep verstrakt alleen om mijn pols.

Opeens word Rami van mij vandaan gehaald en valt hij ruw op de grond. "Heb je de dame niet gehoord, ze wil niet dat je haar aanraakt." Zegt de jongen die Rami van mij had weggeduwd. Ik slik even en kijk van Rami naar de jongen die mij net hielp.

Hij komt mij zeer bekend voor maar ik heb echt geen flauw idee van waar. "Ga maar terug. Ik regel dit." Zegt de jongen met een lief lachje.

Ik knik en schenk hem nog een dankbare glimlach en stap de lift in.

Die stem. Ik herken hem. Maar van waar? Hoe kan het zijn dat ik hem herken?

~~
Ik ben weer terug in de auditieruimte en Marcus kijkt mij bezorgd aan. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij bezorgd en komt snel naar mij toe. "Ik heb Rami alleen even iets duidelijk gemaakt." Zeg ik met een zwak glimlachje en ga weer terug zitten op mijn plek. "Weet je zeker dat je oké bent? Je ziet wat bleekjes." Zegt Marcus en legt dan een hand op mijn hoofd om te kijken als ik koorts heb. "Ik ben stikgezond Marcus, je hoeft je geen zorgen te maken." Zeg ik net een tikkeltje geïrriteerd.

"Oké oké, rustig. Laat de volgende binnen." Roept Marcus.

~~
Er zijn alweer een paar mensen geweest en dan komt opeens de jongen binnen die mij had geholpen bij de parkeerplaats. Hij heeft een verband om zijn pols merk ik dan op, maar die was er daarstraks nog niet. "Hoi, ik ben Musa Daher." Zegt de jongen met een lachje. "Jij bent de jongen van daarstraks toch?" Vraag ik voor de zekerheid. "Uh, ja." Zegt hij wat verlegen. Ik krijg even een glimlach. "Dankjewel voor je hulp." Zeg ik dankbaar. "Ik help graag." Beantwoord hij mij met een glimlach. "Uhm, Musa. Zou het kunnen dat ik je wel eens eerder heb gezien?" Vraag ik wat twijfelend. "Ja, onze paden waar eerder gekruist. Dat was een jaar geleden. Je had een donkergroene hoodie aan met een zwarte broek en een zwarte pet op. Je had ook de capuchon van de hoodie over je heen gedaan. Maar je honingbruine ogen zijn onmiskenbaar." Zegt hij met een lachje.

Ik weet meteen van waar ik hem ken. De dag dat mijn leven helemaal veranderde. Ik was onderweg naar de winkel om de zwangerschapstest te halen. Ik werd onderweg daarnaartoe volop uitgescholden maar hij kwam toen voor mij op.

Ik kan een snik niet meer inhouden en er valt een traan naar beneden. "Excuseer." Zeg ik zacht en sta op en loop de ruimte uit met mijn tas in mijn handen.

Ik loop zo snel mogelijk weg en ga naar de privé badkamer en laat mijn tranen daar de vrije loop gaan. "Verdomme." Zeg ik zacht terwijl ik mijn tranen ruw wegveeg.

Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Mijn mascara is uitgelopen en Marcus heeft gelijk. Ik zie er bleek uit. 'Met huilen kom je nergens. Met je zwakte openstellen aan iedereen kom je nergens. Vecht ertegen, vecht tegen hun.' Zegt een stem in mijn hoofd.

Ik kijk weer naar mezelf en ik was dan mijn gezicht. Ik was al het make-up grondig weg en pak dan mijn tasje. Ik heb daar mijn lippenstift en ook mascara inzitten. Ik neem ze altijd voor de zekerheid mee.

~~
Ik loop met een rechte rug weer terug naar de auditieruimte. Daar zitten Musa en Marcus diep in een gesprek maar ze stoppen wanneer ik terugkom in de ruimte.

Ik neem plaats achter de tafel en knik dan naar Musa. "Je mag beginnen met je auditie." Zeg ik zonder enkele andere emotie te tonen.

~~
De audities zijn alweer voorbij. Musa was echt heel goed. Is het wel en goed idee om twee mensen uit mijn verleden aan te nemen als hoofdpersonages. Maar zij waren nu eenmaal de beste, en ik moet doorbreken en daarvoor heb ik goede acteurs nodig.

"Weet je zeker dat het wel goed gaat?" Vraagt Marcus voor de derde keer vandaag. "Verdomme Marcus! Ja ik voel me geweldig!" Schreeuw ik gefrustreerd. "Ben je ongesteld ofzo." Zegt Marcus geïrriteerd.

Ik sta op snel op waardoor er een vlaag van duizeligheid door mij heen gaat. Ik hou me snel vast aan de tafel. "Moeten we niet naar de ziekenhuis?" Vraagt Marcus en pakt voorzichtig mijn arm. "Nee." Zeg ik zwak en loop wankelend de ruimte uit.

Ik probeer mezelf sterk te houden en door te zetten met al mijn kracht maar uiteindelijk begeven mijn benen het en val ik vermoeid neer op de grond en vallen mijn ogen op elkaar en verlies mijn bewustzijn.

Pov Marcus
Ik hoor een doffe klap en meteen ren ik de deur uit en zie Almas daar op de grond liggen. "Shit!" Roep ik in paniek en ren naar haar toe en neem haar in mijn armen. Ze voelt heet aan, ze heeft een hoge koorts.

Ik til haar snel op en ren met haar in mijn armen naar mijn auto. Ik zet haar in de auto en doe de gordel bij haar om.

Ik ga zelf dan achter de stuur en rij snel naar huis.

~~
Thuis aangekomen leg ik Almas neer op haar bed. "Wat moet ik nu doen?" Vraag ik in mezelf.

Ik pak mijn telefoon en bel Mounir op. Ik ken hem, hij zal boos worden als ik hem dit niet vertel.

Mounir: "Hey Marcus, hoe gaat het?"

Marcus: "Hey, met mij gaat het goed. Maar met Almas gaat het slecht."

Mounir: "Wat bedoel je? Waar zijn jullie, ik kom nu naar jullie toe!"

Marcus :"We zijn thuis, ze heeft een hoge koorts. Ze was flauwgevallen bij die auditieplek. Ik weet niet hoe ik het moet aanpakken."

Mounir: "Ik kom nu naar jullie. Bel me als ze wakker is voordat ik er ben."

Dan hangt Mounir al snel op. "Wat doe jij met Mounir, Almas?" Zeg ik zacht terwijl ik weer terugloop naar de kamer van Almas.

************************

1230 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Meld de spelfouten en grammatica fouten alsjeblieft, ik heb nog niet gekeken op fouten en vanavond komt er nog een deeltje.