A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 53

Pov Almas
"Waar sloeg dat op!" Schreeuw ik al mijn ingehouden woede uit zodra Rami en ik de huis betreden. "Waar heb je het over?" "Hou jezelf niet van de domme Rami, jij weet heel goed waar ik het over heb." Zeg ik knarsetandend en prik met mijn vinger in de borstkas van Rami. "Ik ben nogal langzaam van begrip, wil je het even uitleggen alsjeblieft." Deze jongen speelt gewoon met mij. "Die bruiloft gaat niet door. Ik hoop dat je dat wel weet." Zeg ik woedend en loop weg. "Je gaat bij mij slapen!" Hoor ik Rami nog roepen maar ik negeer het. 

Ik loop snel door naar de algemene badkamer en pak daar de make-up doekjes uit en haal de make-up zorgvuldig van mijn gezicht af en reinig mijn gezicht dan even goed. Ik ga erna snel tandenpoetsen en ik doe ook de wassing en stap dan uit de badkamer. Ik loop naar 'mijn' kamer en pak daar mijn pyjama uit de inloopkast.

Mijn pyjama bestaat uit een legging met een lange trui eroverheen die mij genoeg bedekt want ik vertrouw Rami voor geen meter. Ik doe nog snel de kamer op slot en verricht mijn gebed en doe de lamp uit om vervolgens dan pas te slapen.

Ik sluit mijn ogen in de hoop dat ik in slaap val maar het helpt voor geen meter. 

Na een tijdje hoor ik gerommel aan de deur en ik weet meteen al dat het Rami is. Ik hou mijn ogen angstig op elkaar in de hoop dat hij gaat denken dat ik al slaap. Niet zo dat hij mij dan wel met rust zal laten maar het is het proberen waard.

Er word erna luid geklopt op de deur. "Doe die f*cking deur open Almas!" Schreeuwt Rami maar ik doe mijn best om niet meteen geïntimeerd te voelen. Ik blijf liggen en verstop mijn hoofd bang onder de deken. 

Na een tijdje geschreeuw en gebonk van Rami houd het op. Heeft hij nou echt opgegeven? Nee dat kan niet, we hebben het hier wel over Rami bin Omar. Hij geeft nooit zomaar op en al helemaal niet wanneer hij boos is. En ik heb hem zojuist woedend gemaakt. 

Ik besef opeens hoe boos Rami nu wel niet is en dat ik niet van hem kan ontsnappen als hij ook maar iets probeert bij mij. 

Er komen beelden terug waar ik Mounir nog niet zag als de lieve zorgzame jongen waar ik van hou maar van toen ik hem zag als een monster. Beelden van toen ik hem voor het eerst zag.

Opeens hoor ik weer gerommel aan de deur en dan hoor ik de deur opengaan. Ik hou mezelf muisstil en heb mijn ogen bang op elkaar geknepen. 

De deken word opeens met een ruk van mij afgehaald. Ik probeer mezelf onder controle te houden maar ik verlies het wanneer ik Rami hoor lachen. 

"Je hebt mij best wel boos gemaakt lieverd. Dus open nu je ogen en kijk naar wat je hebt aangericht." Hoor ik Rami zeggen maar ik luister niet en knijp mijn ogen hard op elkaar. "Open je ogen, dit is de laatste keer dat ik het lief zeg." Zegt Rami weer waarna ik heel verstandig langzaam mijn ogen open. Ik weet niet wat Rami wel niet zal doen als ik nu niet luister.

Rami ziet er woedend uit en springt dan opeens op mij met zijn volle gewicht. "AU!" Schreeuw ik het uit waarna Rami mij nog bozer aankijkt. "Hou je bek dicht! Dit is half niet van je straf voor je ongehoorzaamheid. Als ik zeg dat je bij mij komt slapen, dan doe je dat." Sist Rami boos en houd dan een replica van 'mijn kamersleutel'. 

Hij gaat een stukje van mij af en schuift vervolgens mijn shirt omhoog en houdt de sleutel tegen mijn huid aan waardoor het enorm erg snijdt in mijn huid. Hij kerft iets in mijn huid maar ik kan het niet achterhalen wat want ik ben druk met proberen van het niet uitschreeuwen van de pijn. 

Ik voel mijn bloed langs mijn buik naar beneden en het valt op de laken. 

Rami zet nu de sleutel op mijn bovenarm die tot aan mijn pols bedekt is door de lange mouwen. "Dit gaat misschien ietsjes minder pijn doen maar het is niet minder leuk." Zegt Rami en drukt opeens de sleutel hard door de stof recht in mijn huid. Ik kan het deze keer niet houden en schreeuw de hele huis bij elkaar en mijn schreeuw word al snel gevolgd door tranen die over mijn wang gaat. Hij scheurt mijn huid open naar beneden tot aan mijn elleboog. "Nee Rami!" Schreeuw ik huilend. "Jawel Almas." Zegt hij grijnzend en kerft nog iets op mijn bovenarm en blijft de beweging herhalen. "Stop!" Kerm ik het uit van de pijn. "Sta op en loop naar mijn kamer en ga daar slapen." Zegt Rami terwijl hij stopt en de sleutel uit mijn huid haalt. 

Ik knik wanhopig. "Ja, ik ga het doen." Huil ik dan terwijl ik knik met mijn hoofd. "Brave meisje." Zegt Rami en gaat vervolgens van mij af.

Ik sta voorzichtig op en loop met pijnlijk steken door mijn buik en arm naar de kamer van Rami. 

Ik blijf maar bloeden totdat mijn benen het begeven en ik neerval op de koude harde grond. Mijn ogen vallen dicht op elkaar.

Pov Dina
Ik word wakker door mijn telefoon die afgaat. Ik kijk op mijn scherm en zie dan de naam van Rami verschijnen. Ik ben meteen klaarwakker en neem dan op.

Rami: "Kom naar mijn huis en breng verzorgingsspullen met je mee."

Dina: "Gaat het met  Almas?"

Rami: "Kom verdomme hiernaartoe en stop met vragenstellen!"

Ik schrik even door de agressieve reactie van mijn neefje. Ik bel meteen Mounir op want ik ga hoe dan ook niet alleen naar de gek toe maar ik ben te bezorgd om Almas.

Mounir: "Ewa zus."

Dina: "We moeten nu naar de huis van Rami. Er zijn daar problemen."

Mounir: "Is Almas oke? Ik zweer dat ik Rami  niet laat gaan als  hij Almas iets heeft gedaan!"

Mijn broertje hangt op en ik sta op en doe snel een broek en een hoodie aan. Ik pak snel wat verzorgingsmiddelen bij elkaar en doe snel nog mijn schoenen uit. Ik ren met alles in mijn handen de huis uit zonder te tandenpoetsen.

"Dina!" Hoor ik mevrouw Oulai nog roepen maar nu even niet. 

Ik ren naar mijn auto en rijd op volle gas naar de huis van mijn neefje. Ik heb geen goed gevoel over de hele toestand.

***************************

1084 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Sorry voor de late post maar ja het is er!