A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 85

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Samira
Met traanogen kijk ik naar de bruiloftsfoto's van mij en Musa. En dan kijk ik naar me kindje die ligt op zijn bedje. Ik kijk om me heen en zie overal aandenken aan Musa.

Mijn hoofd en mijn hart accepteren het niet. Ik wil dit niet accepteren. Waarom gebeurd dit, waarom gebeurd dit met mij. Ik was net zo gelukkig, ik had eindelijk me leven terug op een rails. Ik had een gezin, een familie en nu word het mij weer ontnomen. Elke keer weer door Almas, wat heb ik haar ooit aangedaan dat ze zo doet tegen mij.

Waarom mag zij wel gelukkig worden en ik niet. Ze krijgt alles! Ze heeft alles! En toch ben ik het weer die opdraait voor alles... Ze word moeder, ze heeft een man die zielsveel van haar houdt, ze heeft een familie. Ze is geliefd, ze was altijd al geliefd. Waarom mag zij gelukkig zijn en ik niet?

Al gaat het ten koste van mijn leven, ik zal en ga haar vernietigen. 

Pov Mounir
1 dag ervoor

"Wat bedoel je 'Rami is hier'. Waarom ben jij hier? Luister jij moet terug naar Nederland en jezelf aangeven bij de politie. Ze zijn allemaal opzoek naar jou en jij hebt het hierzo over Rami." Ik kijk naar Karim die naast mij staat. "Mounir luister even naar hem." Ik kijk naar Karim die mij probeert te sussen. "Okey praat maar Musa. Laat me horen wat jij te zeggen hebt!" Ik hoor Karim op de achtergrond zuchten maar ik negeer dat.

"Luister Mounir, ik probeer gewoon mijn zoon en vrouw te beschermen. Net als dat jij jou vrouw en familie probeert te beschermen. En Rami staat in de weg, hij wilt jou dood hebben. Hij wilt Almas voor zichzelf en ik zal niet opdraaien voor zijn fouten. Ik heb een gezin Mounir." Ik twijfel eventjes. Ik weet niet of ik hem moet vertrouwen of niet. "Luis-" Rami word plots onderbroken doordat de deur open word getrapt. 

"Je wou mij verraden hé vieze rat!" We kijken met z'n drieën naar Rami die opeens in de kamer staat met een geweer. "Weet je Mounir, ik haat je. Maar maak je geen zorgen, ik ga je niet neerschieten. Jij verdient niet zo'n makkelijke dood. Maar deze twee hier zijn wel overbodig moet ik eerlijk toegeven. Een verrader en een p*ssy." Ik kijk Rami aan zonder enkel besef van wat er allemaal gebeurd. Het enige dat ik weet is dat Rami is doorgeslagen en dat een gek als hem niet hoort rond te lopen met een vijand.

"weet je Rami, ik ben geen verrader. Dit heet verdomme verstandig zijn! Leg die *** wapen voor een keer eens weg. Je bent geen man met die sh*t in je handen!" Ik kijk toe hoe Musa alles alleen maar erger maakt en benzine op de vuur gooit.

Terwijl Musa zijn zegje doet loopt hij steeds dichterbij Rami. En Rami is maar aan het luisteren naar Musa en laat dan zijn wapen vallen en begint opeens te lachen. "Weet je, daarom hou ik zoveel van jou. Jij bent niet bang voor helemaal niks. Je bent niet bang voor wapens, niet voor andere mensen maar weet je dat angst af en toe een goed ding is." Het enige wat ik zie is Musa die tegenover Rami staat. Musa is een kop langer dus ik kan Rami niet zien maar ik hoor alles. En dan opeens hoor ik Musa schreeuwen. Het is een schreeuw van pijn en dan zakt Musa in elkaar neer op de grond. 

Ik kom dan oog in oog te staan met Rami en ik weet niet meer wat ik moet doen. Musa is neergestoken, recht voor mijn ogen. Ik draai me om naar Karim maar hij is er niet. 

Is hij er zojuist echt vandoor gegaan? De vergaderzaal waar we nu inzitten is van Super Sonic. Karim en ik werden hiernaartoe gebracht door die chauffeur die me ook had verwelkomt op de vliegveld. De gebouw was mooi, maar het lag wat afgelegen. Het zag er dood normaal uit. We hadden een hele gesprek gehad met ze in een vergaderruimte die twee deuren had. Toen we klaar waren met de vergadering verscheen Musa uit het niets. Alle andere hadden de ruimte verlaten dus stonden uiteindelijk Musa, Karim en ik alleen over. 

Hij leek wel in haast en begon te zeggen dat Rami hier is. Ik wist dat Rami vrij was maar wat moet hij in Rusland? Heel deze moeite om zijn te pakken, en voor wat? Ik ben degene die wraak zou moeten nemen! Ik ben degene die hem hoort te verwoesten. Wat hij Almas heeft aangedaan, wat hij mijn familie heeft aangedaan! Ik hoor woedend te zijn, die gevangenisstraf is niks. Zijn vrijheid ontnemen is niks vergeleken met wat hij mijn vrouw heeft aangedaan. De litteken die ze voor altijd heeft. De trauma's die haar de rest van haar leven achtervolgen.

En nu? Nu is Karim weg, Musa ligt hier op de grond en is aan het doodbloeden en Allah weet hoe mijn familie nu is. 

"Weet je Mounir, ik ben teleurgesteld dat jij mijn zoon bent. Die hoer heeft jou veranderd in een f*cking watje." Die stem, ik ken die stem niet Ik kijk naar de andere deur waaruit waarschijnlijk Karim is gaan vluchten. Ik zie daar een onbekende man staan. 

"Welke hoer? Mijn moeder heeft altijd haar zelfrespect behouden, zij had het beste voor met mij! Zij was mijn moeder en vader! Deze vrouw hield tenminste van mij, ik was voor haar geen marionet maar haar kind! En wie ben jij om zo te praten over mijn moeder!" Schreeuw ik naar die man. "Jij kon een wapen zijn maar bent nu nutteloos, je kon groot worden. Maar je koos voor liefde."

En dat zijn dan ook de laatste woorden die ik hoor voordat ik een enorme stoot voel tegen mijn achterhoofd en alles zwart word voor mijn ogen en ik flauw val.

********************************************
1059 woorden 

Vergeet niet te stemmen!

Na een hele lange tijd heb ik hier weer een update voor jullie. Ik ga weer snel aan de slag met de volgende ;)