A human being {VOLTOOID}

Epiloog

Pov Mounir
"Kom je?" Vraag ik aan mijn vrouw waarna ze knikt met een glimlach. "We kunnen." Reageert ze met een prachtige glimlach. 

"Bedankt voor het oppassen mama." Zeg ik nog voordat we vertrekken. "Graag gedaan hoor, neem jullie tijd. Jullie hoeven niet thuis te komen vannacht wat mij betreft." Zegt ze lachend en dan zie ik vanuit mijn ooghoek Almas rood aanlopen. "Je hebt mijn vrouw verlegen gemaakt." Zeg ik lachend tegen mijn moeder waarna ik een por in mijn zij krijg door Almas. 

Ik lach even en maak me uit de voeten met Almas.

Vandaag zijn Almas en ik precies tien jaar getrouwd. We hebben ondertussen naast Marwa ook een tweede kindje genaamd Ilhame. Zij is ondertussen 3 en echt een kleine rebel. We zeggen A tegen haar en ze doet B. Zelfs wanneer ze heel graag A wilt doen doet ze alsnog B.

"Waar gaan we eigenlijk naartoe?" Vraagt Almas aan mij die geen enkel idee heeft over waar we naartoe gaan. "Gewoon, ergens naartoe. Het is een verrassing, dus stel geen vragen diamantje van me." Zeg ik en pak dan haar hand waarop ik een kus plaats.

~~
Na een kleine halfuur zijn we eindelijk aangekomen waar we horen te zijn. 

Ik heb een villa gehuurd en ik heb die laten omtoveren naar een restaurant met alle favoriete eten van Almas en mij. 

Pov Almas
Mounir helpt mij uit de auto als een echte heer en dan komt al snel een man de auto sleutel pakken en de auto weg parkeren. "Dit ziet er allemaal heel chique uit, wat heb je gedaan?" Vraag ik nieuwsgierig maar inplaats van een antwoord knijpt Mounir zachtjes in mijn zij. "Je ziet het allemaal zometeen wel." Ik knik dan en kijk hem dan aan vanuit de zijkant. 

Wanneer we bij de enorme deur aankomen gaat die al vanzelf open en staan allemaal obers in twee rijen en allemaal chefs. En wanneer we binnenkomen gaan er confetti kanonnen af waardoor ik even schrik en dichter tegen Mounir aan ga staan. "Gefeliciteerd met uw jubileum." Zegt alle personeel tegelijkertijd waardoor ik met een verbaasde blik van hun kijk naar Mounir. "Oh wauw." Zeg ik met een tanden vol tanden. 

Mounir neemt mij dan mee verder de gang in die versierd is met rozen op de grond. We lopen door naar een enorme eetkamer waar van alles en nog wat op de tafel ligt. Mounir loopt met mij mee naar mijn stoel en houdt die naar achter zodat ik kan zitten en schuit\ft dan mijn stoel netjes aan. 

Hij gaat dan vervolgens ook zitten en dan komen drie chefs. 

"Welkom meneer en mevrouw Sultan. Wij komen u de gerechten voorstellen." Zegt de ene chef en dan begint de andere ook met vertellen over de eerste paar gerechten. Maar ik kan mijn focus daar niet bij houden, ik ben namelijk helemaal weg van Mounir. 

Alles aan hem schreeuwt liefde. Zijn lach, zijn ogen, zijn houding en zijn respect. Ik kan het gewoon niet verwoorden hoeveel ik hou van deze man. 

"Smakelijk eten." Is de laatste wat ik nog hoor van de drie chefs voordat ze weggaan nadat wij hen hebben bedankt. 

"Wanneer heb je dit allemaal gepland?" Vraag ik aan Mounir waarna hij enkel zijn schouders ophaalt. "Jij bent gek, wist je dat al?" Vraag ik dood serieus aan hem. "Ik ben gek wanneer het om jou gaat. Dat hoor je onderhand wel te weten hoor mevrouw Sultan." Ik lach even en knik dan waarna ik even op mijn lippen bijt en verlegen naar mijn handen kijk die op mijn schoot ligt. 

"Niet zo verlegen, we zijn alleen." Zegt hij dan waarna ik even lach.

~~
Nadat we samen hebben gelachen en gegeten hebben hoor ik opeens een bekende liedje op de achtergrond die steeds luider word. 

Kort erna gaat Mounir staan en komt hij mijn kant oplopen. "Mag ik deze dans van u mevrouw Sultan?" Vraagt hij heel beleefd terwijl hij zijn ene hand naar mij uitreikt en de andere hand achter zijn rug heeft. "Maar natuurlijk meneer Sultan, zolang u het bent mag het altijd." Lach ik en pak zijn hand aan. 

Hij begeildt mij dan naar een enorme kamer die lijkt op een balzaal met overal allemaal foto's van mij en Mounir van letterlijk elke mogelijke momenten en krantenartikelen waarin ze het hebben over de nieuwe vlonk van Mounir en allemaal geruchten van roddelbladen over mijn relatie met Mounir en laten we niet vergeten over dat ze dachten dat het tijdelijk was.

Terwijl ik om me heen kijk springen de tranen in mijn ogen. Met de liedje op de achtergrond word ik helemaal meegesleept in de moment. 

Mounir komt dan voor mij staan en legt zijn handen om mijn middel en ik sla mijn armen om zijn nek en zo dansen wij dan samen. De tranen die ik tegen hield biggelt dan vredig over mijn wang. Een traan van blijdschap, opluchting en vooral van liefde. 

"Dit is een mooie dag diamantje, er horen geen tranen uit je ogen te komen." Zegt Mounir rustig waarna hij teder mijn traan wegveegt met zijn duim. "Je maakt me gelukkig, weet je dat? Ik hoop van wel." Zeg ik lachend en kijk dan naar beneden. 

Ik voel dan al snel de vinger van Mounir onder mijn kin mijn hoofd optillen en hem laten aankijken. 

"Ik ben blij dat je het zegt. Het is mijn levensdoel om jou gelukkig te maken. De beste beslissing die ik ooit gemaakt heb is om voor jou te kiezen ondanks de vele andere keuzes. Je bent een geweldige vrouw, moeder en de beste luisteraar die ik mij ooit kan voorstellen. Alles dat je ooit voor mij hebt gedaan zal niet verloren gaan, ik beloof het je tot mijn adem." Zegt hij waarna de tranen over mijn wang stromen als waterval.

Ik verstop mij dan in de armen van Mounir en voel zijn sterke armen mij stevig omarmen. De soort knuffel waarin de ander jou vertelt dat die jou nooit zal loslaten. Een knuffel waarvoor men  alles over zou hebben. 

"Dankjewel Mounir, bedankt voor alles. Ik voel me gezegend met jou. Weet je nog dat alle roddelbladen dachten dat wij geen blijvertje zouden zijn." Zeg ik dan lachen waarna Mounir ook lacht. "Ze hebben de liefde tussen ons onderschat." Zegt Mounir waarna ik knik en hem dan diep in de ogen aankijk. "Ik zou mezelf met niemand anders kunnen voorstellen. We waren begonnen met een schone lei en de lot lachtte ons toe en heeft gezegend met twee geweldige kindjes en in sha Allah (met de wil van Allah) binnenkort een derde kindje." Zeg ik met een lachje op mijn gezicht en trek me dan terug van de knuffel en kijk naar Mounir die mij aankijkt met een verwarde blik. 

Ik pak dan vervolgens zijn hand en leg die dan op mijn buik. 

Mounir zegt niks meer en is stil met een enorme lach op zijn gezizcht. Plotseling tilt hij mij dan op en draait een rondje met mij. Ik lach naar hem en hou hem stevig vast. Mijn donkerblauwe maxi jurk zweeft dan ook mee in de lucht en ik kijk verliefd naar Mounir die mij aankijkt met een glimlach. 

"Ik hou van jou! Ik hou zo kapot veel van jou!" Roept hij waardoor de lach op mijn gezicht tranen met zich meebrengen. "Ik hou ook zoveel van jou. Vader van mijn kindjes en de man van mijn dromen." Zeg ik en vervolgens legt Mounir mij neer en drukt een lange kus op mijn voorhoofd.

*****************************
1245 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Dames, hier zijn we dan. Nog een laatste dankwoord, het gaat echt niet te lang duren.