Badass Señorita

Chapter 2

"Talaga nga namang ka malasan oh!" muli kong hinamapas ang manibela habang patuloy parin sa pag pag drive. Late nanaman akong papasok dahil sa mga tanga na tao! Ano bang utak ang mayroon sila? Tsaka iyong lalaki, guwapo naman sana kaso, ano yun tanga lang? Maygap tapos nagkaroon ng sira? Sorry sya may taglay akong ganda!.

Nang hininto ko na ang sasakyan, agad naman akong binati ng guard ng kompanya at nagsimula narin akong maglakad patungo sa loob.

Pinindot ko ang elevator mula sa pinaka mataas na floor, iyong ang 15th floor. Sabi nga ni daddy huwag daw sa pinaka taas kasi baka pag lumindol patay. Ang sa'kin naman, kahit ano pang ingat mo, kapag oras mo, oras mo na.

Nang bumukas ang elevator sa tamang pinto ng pupuntahan, agad akong umupo sa table ko at napagpasyahan na mag order nalang ng pagkain, kaya tinawagan ko ang sekretarya ko para siya mismo ang gumawa noon sa'kin, aba dapat lamang! Mataas ang sweldo niya sa'kin, kaya bawal siya umangal.

[Yes ma'am?]

"Order some foods for me, yung hindi nakakataba ha?" ani ko namn sa tamang tono lamang bago ibinaba ang telepono.

Ilang minuto lamang na paghihintay, dumating na ang pagkain ko. isang sandwich na puno ng palaman ng gulay at sauce, isang Italian spaghetti with tomato at isang pineapple juice. Kaya siya talaga ang tumagal sa lahat ng mga workers dito kasi magaling siyang makuha ng tama at hindi tama, pero minsan talaga may pagka tanga.

Matapos kong kainin iyon ay may pumasok na isang janitress, natawa ako sa naisip bago tuluyan iyon ginawa.

Unti-unting kong tinatapon ang juice st iniikot iyon sa paligid habang siya naman ay sumusunod sa bawat lugar na tinatapunan ko nito. Nang matapos na ibinagsak ko naman ang pinaglagyan ng pagkain sa sahig bago kumuha ng tissue at nag punas ng bibig.

"Ganyan dapat, walang angal para magtagal!" ani ko na na parang wala naman siyang naririnig. Tama naman diba? Ako ang amo, at siya ang alipin, tungkulin niyang maglinis ng kalat kaya kahit anong ikalat ko'y dapat niyang linisin ng walang kahit na anong angal.

Nang pagkaalis ng janitress, isang tawag ang na receive ko mula sa aking sekretarya.

[Ma'am, may meeting po kayo with Mr. Zardo..]

"Sige, susunod ako." ibinaba ko na ang tawag at nag ready sa pagharap dito. Kung mayroon man akong taglay na kabaitan, iyon ay ang pagpapahalaga ko sa mga bagay na ibinigay sa'kin ni daddy, ang kompanya, at ang ilang mga negosyo na pinapa kapit pa niya including mall na pinaka best selling sa buong Pilipinas. Si dad ang swerte ko na ibinigay ng Diyos. Pinaghirapan niya ang mga bagay na nasa kanya, at pinahalagahan ko naman iyon, kaya bakit ko ipamimigay lamang sa mga taong hindi gumagawa ng paraan para makuha ang mga adhikain nila? Kung hindi sila suwerte at ipinanganak silang mahirap, kasalanan ko ba?

Habang naglalakad patungo sa meeting place nami ni Mr Zardo, maingat ang bawat hakbang ko sa mataas na takong upang magmukhang disente at halatang mayaman ako sa paningin ng lahat ng nakakakita. Aba, dapat lang, bagay dapat lahat ng kilos at suot kapag ginamit ang salitang 'mayaman'

Pagbukas ko ng pinto, kumpleto na sila naandito ang secretary ko na si Eunice at ang ibang parte ng organisasyon na ito.

Ngumiti ako ng tama lamang bago hinanap ang pinto na para sa'kin at umupo na doon.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I know that Arco beach is very important to you Mr Zardo, so i decided to stop convincing you to buy that lot. But, i I'm here to offer you to be my business partner. Let's just say, sharing is caring. You are going to share your place to mine then I'll take care of it, I will help you to improve it by also helping it.

Lahat ng nasa business board meeting at nagtinginan sa isa't-isa at halatang interesado sa punto ko.

"Ok how Miss Santiago?" tanong ng isang producer ng Arco beach.