Badass Señorita

Chapter 31

"Siya po. Siya ang pumatay." kitang-kita ko ang halakhal niya ng tawa habang papalapit sakin ang mga parak.

"Hindi, hindi ako." naiiyak akong tumayo habang nakatingin sa aking mga kamay na duguan. Nanginginig akong nakatingin sa ibaba Kung nasaan nandun si Adriana kasama Ang matulis na bagay na naging dahilan kung bakit siya walang malay.

Pilit kong hinihila ang sarili say mga parak na tumatawa rin nang kagaya kay Ariel. Walang hiya! Hindi ko siya pinatay!

Ipinasok nila ako sa isang tahanan na Ang pinto at bintana ay rehas, ang paligid ay pader, ang kapitbahay ay ganun din. Maingay, magulo, at hindi kaayayang amoy.

Sa bandang gilid ng selda ay may nakita akong babaeng nakayupyup. Dahan-dahan ko siyang nilapitan at narinig Ang mahina niya pag-iyak.

Hahawaka ko na Sana ang ulo ng babaeng umiiyak nang bigla nitong tinampal ang kamay ko at tumigil sa pag-iyak. Maya-maya pa'y tinaas niya ang kaniyang ulo. Dun ko lamang napansin na medyo bata pa ang mukha nito. Napansin ko rin na mayroon siya mga sugat sa pinto at isa sa nuo na nagdurugo.

"Na ano ang mga sugat mo?" hindi siya umiimik. Inikot lang niya ang mga mata sa loobng selda at muling tumingin sakin. Nakipag titigan ako sakanya nang husto at dun ko rin naalala ang mukha niya. Siya pala s Ali. Pero bakit masama Ang tingin niya sakin? At bakit parang mas bumata ang mukha niya?

"Sampong dekada. Sampong dekada akong makukulong dahil pinatay ko ang sarili kong ama." kumunot ang nuo ko at kinakabahan sa uri ng boses na ginamit niya. Bawat salita au may diiinn. Halatang galit.

"Bakit?" hindi ko alam kung saan ako naka kuha ng lakas ng loob na magtanong sakanya. Pero gusto ko rin talagang malaman Kung bakit.

"G-ginahasa niya ako.." Nanlaki a
ang mga mata ko sa aking narinig. Kung ang iyak niya kaninang halos hindi marining ay napalitan ngayong ng iyak na malakas. Ang iyak niya Lang halos Ang bumabalot sa buong selda. Doon ko lang din napansin na kami lang pala dalawa ang tao rito. Ang iyak niya ay parang sumisigaw NG hustisya.

Tumayo siya at hinawakan ang mga kamay ko. "Pero hindi sila naniniwala. Dahil may boyfriend daw ako kaya ak nabuntis. Lumaban ako. Pero.."

Hindi sinasadyang nabawi ko ang sariling kamay sakanya. Umiiyak nanaman siya ng malakas at yumuko.

"Tahan n.." ani ko kasabay nang pag angat niya ng ulo at Ang ulo naiyon ay hundi na si Ali. Kundi Ang ulo ni Adriana.

"Adriaaanaa!" humuhugot ako ng hininga nang maisigaw ko iyon.

"hey Alexa, what happened?"

dahan-dahan akong tumingin sa likuran ko. Oo nga pala, iba na Ang buhay na mayroon ako.

Matapos ang tatlong taon na pagkakalaya, kasabay nun Ang pag palit ng pangalan ko at pagsunod sa apelyedo niya. Kinasal kami ng pa sekreto at doon na bago ang buhay ko. Pero kahit anong pilit kong kalimutan Ang nakaraan, sadyang bumabalik A
Ang masamang alang-ala na iyon sa aking panaginip.

"Napanaginipan mo nanaman ba?" parang normal narin Ito sakanya kada umaga. Nakakahiya, minsan nalamang kami mag sama ito pa ang bungad ng umaga ko sakanya.

Ngumiti ako at lumapit sakanya pahiga. "Napanaginipan ko si Ali. Dalawin kaya natin sya?"

Huminga siya ng malalim bago sumagot. "Diba napagusapan na natin to?" kusa kong tinaggal Ang pagkapalupot ng kamay ko sakanya. Tumungo ako at napalunok bago sinubukan tumayo.

Hinawakan niya ang kamay ko. "Alam mo naman dibang bawal kang lumabas? Inaalala lang naman kita. Sana hindi ka magdamdam sakin."

Kung iisipin napaka swerte ko sakanya. He's a sweet man I know. He always give me everything i want. Pero ibang usapan kapag lalampas ako sa gate ng bahay.