Jakie ON skrywa tajemnice..?? || DNF

~GDZIE JEST GEORGE???~

Minęły jakieś 3 i pół godziny. Oglądanie tych filmów zajęło nam trochę dłużej, niż myślałem.
Jest już jakaś 1 w nocy, więc pora by położyć się spać.

-- George, film się skończył..- wyszeptałem.- Możesz już zejść z kanapy.

Niestety nie otrzymałem odpowiedzi.
Pochyliłem się więc nad brunetem, aby zobaczyć jego twarz.
Tak jak przeczuwałem, chłopak spał.

-- Ugh George wst- miałem zacząć go budzić, lecz ten przerwał mi sam wstając.

Jak on to zrobił???
Co on w śnie mnie widział???
Może nie bez powodu nazwał mnie "Dream".

-- Która godzina??- zapytał od razu.

-- Jakaś 1, a co??

-- Eh, nic- mruknął i znowu się położył.

-- No co ty robisz????- zaśmiałem się.

-- Idę spać? Ty też idź i nie marudź.

-- Chcesz spać na kanapie??- zapytałem.

-- Tak. Skończ już gadać..- namyślił się chwilę.- Albo jednak gadaj, bo mnie usypiasz.

-- Pfff, chciałbyś- zaśmiałem się i wstałem z kanapy.

-- Dream?- otworzył oczy i je lekko przetarł.

-- Tak??

-- Wiesz, że jutro już idziesz do teatru???- palnął, a ja zakpiłem.

-- Żartujesz, prawda???

-- A czy wyglądam jakbym żartował?- zapytał i podniósł się do siadu.

-- Nie.. Ty poczucia humoru nie masz nawet- wzruszyłem ramionami i udałem się do jego kuchni.

-- Ej, nie prawda!- rzucił wchodząc za mną do pomieszczenia.

-- Mhm, jasne. Więc.. czemu mam iść jutro do tego teatru???- wróciłem do poprzedniego tematu.

-- Jesteś już zdrowy, a zajęć od tak sobie nie możesz odpuszczać- odpowiedział i skrzyżował dłonie na swojej klatce piersiowej.

-- Oj dobrze mamo. Pójdę, ale pod warunkiem, że ty też idziesz- oparłem się o blat w kuchni.

-- No to przecież jasne, że tam idę. Mam jeszcze sporo pracy. Nic mnie raczej nie powstrzyma od tego obowiązku- przewrócił oczami i przeszedł obok mnie, aby mieć łatwy dostęp do czajnika, którego aktualnie zasłaniałem.

Wstawił wodę, i uszykował 2 kubki z ziołami. Robiąc to ziewnął, co sprawiło, że się uśmiechnąłem.

Staliśmy tak w niekomfortowej ciszy, dopóki nie usłyszeliśmy pisku zagotowania wody.
George zalał wrzątkiem herbaty, dolał zimnej wody i podał mi jedną z nich.

-- Dziękuję, co tu jest tym razem??- zapytałem zabierając kubek.

-- Męcznica- odparł i udał się do swojego pokoju, a ja poszedłem za nim.

-- Co to jest??

-- To jest dobre zioło na sen. Mówiąc w prost, będzie ci się lepiej spało- usiadł na swoim łóżku i wziął jednego łyka.

Ja natomiast usiadłem na fotelu, na przeciwko niego.

-- Mhm- mruknąłem i także się napiłem- Dobre.

George na te słowa lekko się uśmiechnął, ale gdy zdał sobie z tego sprawę od razu uśmiech zniknął mu z twarzy.

Błagam niech on nie wraca do tej swojej wersji "niedostępny", bo ta wersja jest o wiele lepsza.
Serio. Wolę jak uśmiecha się do mnie w każdej możliwej sytuacji, przytula się do mnie, nie stresuje się przy mnie, po prostu czuje się przy mnie komfortowo, niż gdy wszystkie te rzeczy stara się ukrywać.