LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm -33

Lina Saraç

            Eve geldiğimizde herkes kendini biryere atmistki bende Barının dizine uzandım. Alnımdan öptü ve " Çokmu yoruldun bebeğim? "dedi. "Biraz yoruldum üçüzüm."dedim. Barın "O zaman birlikte uyuyalım bende yoruldum. "dedi.

             Barkın "Siktir lan! Puşta bak. Niye seninle uyuyormuş?!"dedi sinirle. Barın "Sanane lan! Üçüzüm değilmi!!"dedi bağırarak. Burak "En iyisi ablamla ben uyuyim. Sizde hiç kavga etmeyin."dedi ve beni yanına çekti.

"E ben çıkiyim o zaman. Sizde kimin hakkında konuşuyorsanız devam edin."dedim ve ayağa kalktım. Barın "O ne demek Lina?"dedi.

           "Şu demek Barın. Benim hakkımda konuşurken lütfen bir dahakine benimde fikrimi sorun."dedim sinirle. Burak beni kucağına çekti ve boynumdan koklayarak öptü. "Benim güzel ablam sinirlenmişmi. Oy canım benim. "dedi.

            Berın ve Barkın önümüze oturdular ve ikiside ellerimi tuttular. Ben ise onlara bakmamak için başımı Burağın boynuna gömmüştüm. Barkın "Birtanem. Can parçam. Özür dilerim. Hadi affet üçüzünü."dedi.

            "Bu sefer o kadar kolay affetmem. Hem bağırıp beni korkuttunuz hemde ben sizi o kadar uyardım benim hakkımda konuşurken banada fikrimi sormanız gerektiğini. Ama siz beni dinlemediniz. Bu yüzden affetmicem."dedim.

              Barın "Kalbimm. Aşkım. Bak pişmanız işte. Affet hadi."dedi. Barkın "Hadi güzelliğim. Hem hani üçüzler birbirlerine küsmezlerdi."deyince daha fazla dayanamayıp kafamı kaldırdım ve onlara döndüm. "Uff. Zaten daha fazla küs kalamamki. Ama bir daha yapmicağınıza söz verin."dedim.

              İkiside "Söz. Üçüz sözü."dediler gülerek. Bende gülümsedim ve kollarımı iki yana açıp "O zaman hadi sarılalım."dedim. Üçüde kollarını bana sardılar. O sırada odaya abilerim ve babam girmişlerdi. Toprak abim " Hayırdıdr lan bizsiz sarılmalar filan. Satıldıkmı?"deyince "Hayır yakışıklım. Gelin hadi sizde."dedim.

              Onlarda kollarını etrafımıza doladılar. Sonra babam "Konuşmamız gereken bir konu var. "deyince hepsi geri çekilmişlerdi ve birazda gergin görünüyorlardı. Babam Burağın yanına oturdu ve beni kucağına çekti.

            "Neyle ilgili konuşucaz baba?"dedim. Babam derin bir nefes aldı ve "Anne ve babamızla ilgili kızım."dedi kısılmış ve gergin sesiyle. Ne zaman babama onları sorsam kızardı ve bir dahada bu konuyu açmamam gerektiğini söylerdi.

           Şimdi neden bu konu açılmıştıki bir anda. Babam beni göğsüne çekti ve saçlarımı okşamaya başladı. "Siz doğduğunuz gün a-annemiz maalesef...Vefat etti. "dediğimde gözlerimin domasına engel olamamıştım. Eğer ölmeseydi hep yanımda olurdu eminimki. Babam "O gün. Annemiz ve babamız doğuma giderken.... Bir kaza olmuş. Annemizi yoldan geçen doktor bir çift fark etmiş. Doğum çoktan başladığı için yol kenarında doğurmuş sizi. Sonra ambulans gelince hastaneye götürmüşler sizi. Ama annem çok kan kaybettiği için vefat etmiş."dedi.

              Babam susunca ona baktıam ve "P-peki babamız?"dedim. Babam bir süre gözlerime baktı ve "O kazada onunda öldüğünü söylemişlerdi bize. Ama siz k-kaçırılmadan önce yaşadığını öğrendik. Aslında annemizin ö-ölüm sebebinin babamız olucak adam olduğunu öğrendik."dedi. Herkes ağlıgyordu. Babam bile.

            Hıçkırıklarımı daha fazla tutamadım ve babama sıkıca sarılıp ağlamaya başladım. "N-neden baba. Neden? Bir insan neden ç-çocuklarına bunu yaparki?"dedim. Babam "Bilmiyoruz bebeğim.Ama lütfen ağlama. Yakma canımızı daha fazla. Ağalama lütfen."dedi.

           Bu kadarınıda beklmiyordum. Nasıl bir insan çocuklarına bunu yapardı? Nasıl babalıktı bu?

             Ağlamktan yorgun düşmüştüm. Bu yüzden babama iyice sokuldum ve gözlerimi kapattım. Babam "Çok üzüldün biliyorum kızım. Ama biz her zaman yanında olucaz. Bunuda atlatıcaz bebeğim. Bunuda birlikte atlatıcaz. İyi uykular meleğim."dedi.

Bende içimdeki büyük sıkıntıyla uykuya daldım.

Veeee bölüm bittii.

Alkın sonunda anltabildi.

Ne düşünüyorsunuz?

Sizce doğru vakitmiydi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Diğer bölümde görüşürüz.