Bölüm -35

3.4K 147 16
                                    

Lina Saraç

            Gözüme gelen ışıkla araladım gözlerimi. Babam beni kollarına hapsetmişti. Arkamdanda Uzra abim belima sarılmıştı. Burdan nasıl kurtulcam şimdi.

              Hala dünden kalan bir mutsuzluk vardı içimde. Ve bir süre geçmocek gibi görünüyor. Hala anlayamıyorum. Nedeni neydi bunların. Ne için ailemiz dağılmıştı. Neden insanlar kötülüğü tercih ediyorlarki. İyilik yapmak ve mutlu olmak varken neden ağlatıp üzmek?

              İnsanların mutluluğuyla mutlu olmak varken neden üzüntüleriyle mutlu oluyorlardı?

               Ama ben inanıyorum. Herkesin içinde iyilik var. Ve bu iyilik elbet bir gün bir yerde ortaya çıkar. Kimse tamamen kötü olamaz. Herkeste ufacıkta olsa.iyilik vardır. Ben buna inanıyorum ve inanmaktan asla vazgeçmicem. (Yazarınızında düşüncesi budur.)

              Belkide böyle olmalıydı. Bilemeyiz. Ama tek iyikim babam ve abilerimdi. Ya onlarada birşey olsaydı. Ben o zaman yapyalnız kalırdım. Eskiler eskide kamış. Olan olmuş.   

           Yanımdakilerin varlığına şükür etmeliyim. Eskiyi düşündükçe üzülücem çünkü.

               Babamın göğsüne iyice sokuldum. Hissetmiş gibi kollarını sıklaştırdı.

Tekrar huzurla kapandı gözlerim.







Veeee gecenin son bölümü.

Hayde iyi geceler.

     

LİNA | TAMAMLANDI |Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin