LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm -32

11 YIL ÖNCE

             Alkın oturduğu koltuktan yavaşça kalktı ve kızını oyun halısına bıraktı. Lina kendi halinde oynarken Barın ve Barkında yanına gitmişlerdi.

           Alkın "Yalım sen benimle gel. Toprak abicim sende üçüzlere dikkat et aslanım. Bir yere gitmesinler."dedi. Toprak "Tamam abi."dedi. Alkın ve Yalım yukarı çıkmıştı. Akel ve Uzra okuldalardı.

           Toprak televizyona dalmıştı. Barın ve Barkın ise oyuna dalmıştı. Minik Lina bunu fırsat bilerek açık olan salonun bahçe kapısından dışarı çıktı. Henüz yeni yürümeye başladığı için arada düşecek olsada son anda ayakta durmayı başarıyordu.

            Evin etrafı ağaçlarla ve çiçeklerle doluydu. Lina bir çiçeğin üstünde kelebek görünce o tarafa doğru gitti. Bir anda uçan kelebeğe şaşkınca bakıyordu. Henüz ne olduğunu kavrayamadığı bu varlık onun çok dikkatini çekmişti. Kelbeğin peşinden gitmeye başladı ve ağaçlık alana doğru gitti.

             O sırada aşağı inen Alkın kızını göremeyince "Toprak. Lina nerde?"dedi telaşla. Toprak ise korkuyla abisine baktı ve "B-ben televizyona dalmıştım abi. "dedi.

               Alkın açık olan bahçe kapısını görünce Yalıma döndü ve "Sen benimle gel Yalım. Toprak sizde burda kalın.  Bir yerede ayrılmayın. "dedi ve Yalımla hızlıca dışarı çıktılar. Yalım "Abi ben ön tarafa bakıyorum. "dedi. Alkın başlıyla onu onaylayınca gitti.

.

.

              İkiside her yere bakmışlardı. Ama minik kız yoktu. Alkın "Ben ormana  bakıcam. Sen çocuklarla kal."dedi. Sonra hızla orman yoaluna ğirdi ve her tarafa iyice bakarak minik kızını aramaya başladı. "Lina! Neredesin bebeğim? "dedi.

            Ama kız yoktu. Alkın iyice endişelenmişti. Nereye gidebilirdiki? Tam o sırada kulaklarına gelen neşeli kahkaha sesiyle olduğu yerde durdu. Kızının sesiydi bu. Yavaş adımlarla sesin geldiği yere doğru yürümeye başladı. Kızını görmenin mutluluğuyla gülümsedi ve onu izlemeye başladı.

              Minik kız ağacın yanın oturmuş  ayağıyla yerdeki kurumuş sarı ve turuncu yapraklarla oynuyordu. Alkın daha fazl daynamyarak kızının yanına gitti. Minik kız babasını görünce sevinçle ellerini birbirine vurdu ve "Baba.Baba."dedi.

                  Alkın kızını kucağına aldı ve "Bebeğim. Nerdesin sen bakiyim sabahtan beri. Heryerde seni aradım. Neden biz yokken dışarı çıktın?"dedi sahte bir sinirle. Ona asla kızamazdıki. Lina bunu ciddiye almıştı ama. Dudaklarını büzüp kafasını eğdi ve "Ödü diyeim baba."dedi.

                Alkın bu kıza dayanamadı bir kez daha ve yanaklarından öptü. "Şakadan dedim meleğim. Ben sana hiç kızabilirmiyim."dedi. Minik kız güldü ve "Baba be tavtikle onadı. Çoç tatlıdı."dedi. Alkın "Öylemi prensesim. Ne güzel. "dedi. Lina o sırada tekrar aynı kelebeği görünce minik eliyle kelebeği gösterip "Baba. Bu ne?"dedi.

             Alkın gösterdiği yere bakıp "Kelebek o miniğim."dedi. Lina şaşkınca "Kebebekmii!"dedi. Alkın kahkaha attı ve "Hayır kızım. Kebebek değil. Kelebek."dedi. Lina kaşlarını çatarak "Hayı baba. Kebebek o."dedi. Alkın "Sen nasıl demek istiyorsan öyle de."dedi. Lina gülümseyip başını babasının boynuna gömdü.

              Alkın kızının minik elini tutup öptü. Çok korkmuştu bugün bebeği için.

Veee bölüm bitti.

Şaka len. Eheheh.

     

                   Eve geldiklerinde Alkın kendini koltuğa attı ve kızını yanına oturttu. Barın ve Barkın ise hemen üçüzlerinin yanına oturmuşlardı. Yalım "Abi Toprak odasında ve çok ağlıyor. "dedi. Alkın "Tamam. Ben bakarım şimdi."dedi ve Toprağın odasına çıktı. Toprak yatağına oturmus ağlıyordu.

             Alkın yanınna oturdu ve "Toprak neden ağlıyorsun?"dedi. Toprak başını kaldırdı ve kızarmış gözleriyle abisine baktı. "B-benim yüzümden Lina kayboldu. A-annem çok kızıcak bana. "dedi. Alkın ne diyeceğini ve ne yapacağını bilmiyordu. Kardeşinin kafasını tutup göğsüne çekti ve "Bak aslanım bunları daha öncede çok kez konuştuk. Maalesef annem ve babam bir aaha gelemicekler. Ama senin ağladığını hissederlerse çok üzülürler. Lütfen şimdi ağlama. Hem Lina seni sormaya başlamıştır bile. Hemen elini yüzünü yıka gel abicim."dedi.

             Toprak ve Uzra psikolojik tedavi görüyorlardı. Uzra iyiydi biraz daha ama Toprak henüz toparlanamamıştı.

            Toprak gelince birlikte aşağı indiler. Uzra ve Akelde gelmişlerdi ve üçüzlerle oynuyorlardı. Toprakta onlara katılmıştı.

Alkın ise onların bu mutlu hallarine bakıp içinden başardım dedi. Annesine verdiği sözü tutmuştu. Kardeşleri bir arada ve mutlulardı.

Veee bölüm bitti.

Nasıldı?

Umarım güzel yazabilmişimdir.

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.