LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm -34

Alkın Saraç

              Kucağımda uyuyan kızımın boynundan öptüm ve "Çok üzüldü. Benim yüzümden. "dedim. Yalım yanıma geldi ve elini omuzuma koyup "Senin bir suçun yok abi. Suçlama kendini. Er ya da geç öğrenicekti zaten. Ve her türlü üzüleceğini biliyorduk."dedi. Akel "Yalım abim haklı. Böylesi daha iyi oldu. Daha fazla saklıyamazdık zaten. Öğrendi. Ağlayıp rahatladı. Hem kabul etmek istemesekte en değer verdiği insandan öğrendi."dediğinde bakışlarım tekrar kızıma döndü.

           En değerlimdi o. Tek bebeğim ve kızım. Burak "Bence bugün hepimiz burlikte uyuyalım. Ablam hepimizin yanında olduğunu her şekilde hissetmeli. "deyince "Haklısın. Hadi siz yatakları getirin."dedim. Burak "Abi zamanı geldimi?"deyince kaşlarımı çattım ve "Neyin Burak?"dedim.

  
              "İntikam. "dedi. Sonra derin bir nefes aldı ve "O herif benimde annemin katili."dedi. Yalım yanına gitti ve kafasını göğsüne çekti. "Alıcaz kardeşim. En yakın zamanda o herifleri bulup intikamımızı alicaz." dedi. "Şimdi kapatın bu konuyu. Hadi yatakları getirin. Hepimizin dinlenmesi gerekiyor."dedim.

         
               Hepsi onaylayıp gittiler. Bende kızımı koltuğa bıraktım ve yukarı çıkıp pijamalarını alıp aşağı geri indim. Üstünü giydirip kurulan yatağın ortasına yatırdım ve bende yanına uzandım. Diğer yanınada Uzra uzandı. Diğerleride yanlarımıza uzanmışlardı. Kızımın beline sarıldım ve gözlerimi kapattım.

Barkın Saraç

             Uyurken bir anda sırtımdaki acıyla uyanmıştım. Yavaşça doğruldum. Bu acı cidden dayanılacak gibi değildi. Yanımdaki Alkın abimi omuzundan yavaşça dürttüm ve "A-abi."dedim. Abim hemen uyandı ve "Efendim oğlum? "dedi. "Abi sırtım çok yanıyor."dedim. Abim sırtıma bakınca kaşları çatılmıştı.

              "Kanaman var Barkın. Çıkar tişörtünü. "dedi. Tişörtümü çıkartıcakken acıyla bağırmamak için dişlerimi sıktım ama hafif inlemiştim. Abim "Ben hallederim."dedi.ve tişörtümü çıkardı yavaşça. Sonra "Sen yukarı çık bende geliyorum krem sürmeye. İğne vardı zaten."dedi.

           " Tamam abi."dedim ve yukarı çıktım. Bu acı katlanılmazdı cidden.

.

.

              Abim krem sürdükten sonra tekrar yataklarımıza geçmiştik. Lina birdwn çığlık atarak uyanınca herkes kalkmıştı. Alkın abim Linayı kucağına yatırdı ve saçlarını okşamaya başladı."Şşt. Ağlama güzelim. Geçti bak. Ben burdayım."dedi.

            Üçüzümün kalbi çok kırılmıştı.
O bunları atlatamazdıki. Ama psikolojik yardımı kabul etmezdi. Lina çok farklıydı. Asla kötü bir düşünce geçmez aklından. Hep iyi düşünür. Her zaman bir şekilde bizi mutlu eder. Hep güldürür. Ama şimdi onun bize ihtiyacı var. Ve biz o mutlu olsun diye gerekirse canımızı bile veririz.

Veee bölüm bitti.

Nasıldı?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizce Lina yenide eski haline dönebilecekmi?

Bunları anlatabilirmi sizce?

Diğer bölümde görüşürüz.

Allaha emanet olun.