LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm-29

Alkın Saraç

          Yetimhanenin bahçesine arabaları park edip arabadan indim. Diğerleride gelmişlerdi. İçeri girdik ve müdürün odasını bulup girdik. "Hoşgeldiniz efendim buyrun oturun. Sanırım siz dün konuştuğumuz Alkın Saraçsınız. "deyince "Evet. Ben Alkın Saraç. Bunlarda kardeşlerim Yalım,Akel,Uzra ve Toprak Saraç."dedim

          Sonra "Zaten dün bahsetmiştim. Kardeşimiz olduğunu düşündüğüm Burak Saraç için geldik. Eğer kendiside isterse DNA testi yaptırıcaz."dedim.

       Müdür "Tabi. Ben hemen çağırıyorum."dedi ve telefonla birini arayıp "Bizim Burak var ya ona söyle odama gelsin."dedi ve telefonu kapatıp bize döndü.

     
           "Bakın eğer Burak kardeşiniz çıkarsa ve sizinle gelirse dikkat etmenizi istediğim şeyler var. Burak her gece kabus götüp fenalaşıyor. Ve astım hastası. İlaçlarını düzenli alması gerekiyor. Dikkat edin lütfen. " dedi.

         "Tabi müdür bey. Çok dikkat edicez."dedim. O sırada odaya Burak girdi. Yakışıklı çocuktu. E sonuçta Alkın Saraçın kardeşi.

          "Buyrun müdür bey. Beni çağırmışsınız."dedi çekingen bir tavırla. "Burakçım dün bahsettiğim gibi abilerin olabilir demiştim. Bugün DNA testi için gelmişler. İstersen gidebilirsin hastaneye."deyince gözlerini bizde gezdirdi ve sonra müdüre dönüp "Olur."dedi. Toprak ayağa kalktı ve Burağın yanına gidip elini uzattı "Merhaba ben en karizmatik abin Toprak. "dedi.

         Burak sırıttı ve uzattığı elini tutup "Bende Burak."dedi. Çok iyi bir çocuğa benziyordu. Ama yanlızlık çektiği çok belli oluyordu. Ama emindimki o benim kardeşimdi. Gözleri aynı Barkının gözlerine benziyordu. Yüzü biraz bana ve Yalıma benziyor gibiydi. Saç rengi ise kızımınkine benziyordu biraz.

       
.

.

.

          Tam tahmin ettiğim gibi Burak bizim kardeşimizdi. Hastane bizim olduğu için test sonuçları hemen çıkmıştı. Ve Burak bizimle gelmeyi kabul etmişti. Ablası olduğunu öğrenince çok sevinmişti.

  
          "Abi?"dedi bilmem kaçıncı kez heyecanlı sesiyle. Her sorusuna sıkılmadan cevap vermiştik. Çok eksikti o. Ama bizi gördüğünden beri gözlerinde farklı bir mutluluk oluşmuş gibiydi. "Söyle aslanım."dedim.

         "Ablam beni sever demi?"dedi. "Tabikide sever. Çok güzel bir kalbi var onun. Herkesi çok sever. Eminim seni çok sever. "dedim. Kızım kesinlikle çok sevinicekti ama nedeninide sorucaktı. Anne ve babamızı anlatamazdım ki ben ona.

          Annemi anlatamazdım. Belkide anlatacak kadar güçlü değildim. Annemi anlatırken gücüm gidiyordu. Onun yanında 16 yaşındaki Alkın geliyordu ve şu anki güçlü Alkın ölüyordu.

       

Veee bölüm geldi.

Nasıl?

Güzelmi?

Ben hikayeleri karıştırdım lan.

Ndndndjsjs.

Bunların anneleri ölmüştü.

Neyse düzeltirim orayı.

Hayde iyi geceler.

Şu an Müslüm Baba dinliyom.

Acayip moda girdim.

Duygusalım.

Olmayan aşk acısı çekiyorum lan.