LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm-31

Burak Saraç

           Alarmın sesiyle hemen kalktım ve alarmı kapattım. Ablamı ben uyandırıcaktım. Yatağa geçtim ve dirseklerimi iki yanına koydum. Ellerimle yüzündeki saçlarını kulağının arkasına koydum ve yanaklarından öptüm

            "Ablam. Canım benim hadi uyan."dedim. Tek gözünü açtı ve"Daha erken ama. Ben uyicam."dedi. Sesi çok tatlıydı. "Ama ablacım. Dün dedin ya bugün abla kardeş günü yapıcaz erken kalkalım diye. Yoksa uykun benden önemlimi?"dedim yalandan alınmış gibi yaparak.

           Ablam hemen gözlerini açtı ve "Hayır tabiki benim canım kardeşim. Hiç bir şey senden önemli olamaz. Hem bak kalktım bile."dedi. Kahkaha attım ve çenesinden öptüm."Sen harikasın be ablam. İyiki benim ablamsın."dedim. Ablamda güldü ve "Oyy. Canım kardeşim benimm. Yerim senin ağzını yüzünü."dedi.

           O sırada odaya Abiler girdi. Bizi böyle görünce sinirlenmiş gibiydiler. "Günaydınlar canım abilerim."dedi ablam." Yalım abim "Sizede günaydın. İyi uyudunuzmu bari?"dedi. İkimizde başımızı salladık.

         Ablam "Artık kararımı verdim. Hep Burakla uyicam."deyince ona döndüm ve"Abla. Ne diyorsun? Şu bakışlar varken söylenirmi bu?"dedim. Ablam kalktı ve "Merak etme yakışıklı. Artık bir ablan var. Laf eden olursa yiyeceği tribi düşünsün."dedi.

          Gülümsedim ve abilerime bir bakış atıp ablama döndüm."Abla. Ne dersin odalarımızı birleştirsekmi acaba?"dediğimde ablam gülümsedi ve"Oluuurr. Çok güzel bir fikir bu."dedi.

Evet yürek yedim ben.

            Barın abim "Bsrkın bu çocuk yürek yemiş sabah sabah."deyince Barkın abim de "Bencede."dedi. Sonra Yalım abim "Bu işi siz halledin. Sonra da kahvaltıya gelin. "dedi. Alkın abim ablamı kucağına aldı ve odadan çıktı.

           Toprak abim "Sen daha dün gelipte Linamın en gözdesi olduğun için cezalısın."deyince gülümsemem kaybolmuştu. Burdadamı ceza veriyorlardı?

        
Karanlık odamı vardı?

Ya da ceza şiddetmiydi?

          Akel abim "Ne oldu Burak? İyimisin?"dedi. "Sizde mi ceza veriyorsunuz? Ne cezası? Karanlık odamı? Yoksa şiddetmi?"dedim.

         Uzra abim "Yok öyle bir şey. Biz asla öyle insanlar değiliz Burak. Bize güven lütfen. Ayrıca kullanman gereken ilaçlarıda aldık. Aşağıdaki odada ve burda var. Hadi sen hazırlan gel kahvaltıya. "dedi ve odadan çıktılar.

         Kalktım ve banyoya girdim. Kısa bir duşun ardından çıktım ve üstümü giyinip aşağıya indim.

.

.

           Ben,ablam, Barın ve Barkın abim birlikte dışarı çıkmıştık. Ablam çok eğlenceliydi cidden. Yol boyunca bize sürekli okuduğu kitapları anlatmıştı. Bizde sıkılmadan dinlemiştik. Bu akşam Alkın abim ona her şeyi anlatıcaktı.

         Çok üzülücekti ama bilmek onunda hakkıydı. Ablam "Hadi şu mahalleye girip zillere vasıp kaçalım."deyince hepimiz kabul etmiştik. Çok eğlenceli olucaktı.

         Ablam bir binanın zillerine bastı ve hemen geriye kaçtı. Cama çıkan adam "Kim lan o?!!"diye bağırdı. Barkın abim tam birşey söylicekken Barın abim onu durdurup ablamı işaret etti. Elleriyle ağzını kapatmış tatlı tatlı kıkırdıyordu.

          Ablam cidden kusursuz bir güzelliğe sahipti. O çok masum ve tatlıydı.

Umarım fazla üzülmezdi.

O üzülmesinin düşüncesi bile kalbimin acımasına yeterdi.

Veee bölüm geldi.

Sınır geçilmedi ama attım.

Buraktan bir bölüm oldu bu

Nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi çok seviyorum.

Görüşmek üzere.

İyiki varsınız.

İyiki benim sizi gibi okurlarım var.

Yazarınız aşka geldi. Eheheh.