LİNA | TAMAMLANDI |

Bölüm - 45

23 Aralık Perşembe.

İyi okumalar.

Güzellerim aslında bu bölüm diğer bölümün devamı gibi yapıcaktım ama bugün kar yağdı ve bu bana harika bir fikir verdi. Geçmişten bölüm yazcam.

Hayde bölüme o zaman.

.

.

7 YIL ÖNCE

ALKININ AĞZINDAN

            Kar tatilinin verdiği mutlulukla çocyklar bugün biraz geç uyanmışlardı. Kalktıkları gibi camlara koymuşlardı. Üçüzler çok heyecanlıydılar. Kahvaltılarını yaptıktan sonra izin istemişlerdi bahçeye çıkmak için ama o sıra kar fırtınası olduğu için izin vermemiştim.

            Sonrasında ise imzalamam gereken dosyalar olduğu için çalışma odama çıkmıştım. Ve sonunda bitmişti. Dosyaları tekrar yerine koyup odadan çıktım. Ev fazlasıyla sessizdi. Ve bu çok garipti. Uzra ve Akel kavga etmiyoŕdu. Ya da Barın ve Barkın Linayla kim yatıcak tartışması yapmıyorlardı. Hem bunlar olmasa bile Linam mutlaka bir konu bulurdu ve anlatırdı.

              Aşağıya indim vr salon kapısından baktım. Üçüzler ve Toprak Koltuğa oturmuş bembeyaz olan büyük bahçeye bakıyorlardı. Diğerleride dışarıyı seyrediyorlardı. Beni görmemişlerdi bile.

              Bu halleri beni gülümsetirken bana bakmaları için hafifçe boğazımı temizledim. Hepsi bana dönmüştü ama sonra tekrar eski hallerine dönmüşlerdi. "Hayırdır çocuklar. Neden bu kadar sessizsiniz?"dedim. Hepsi bir ağızdan "Hiiçç." dediklerinde gülmeden edememiştim.

               "Bende biraz bahçeye kar topu oynamaya çıkalım dicektim ama sizin keyfiniz yok sanırım. "dediğimde Linam hemen yanıma koşmuştu. "Hayır babacım. Hadi çıkalım. "dedi. Barkın ve Barında yanıma geldiler. İkiside "Evet baba çıkalım."dedi.

              "Sıki giyineceğinize ve 1 saatten fazla durmicağınıza söz verirseniz olur."dedim. Hepsi "Söz."dediklerinde "Hadi o zaman doğru yukarı çıkıp hazırlanın."dedim. Hepsi yukarı çıkarken Lina kollarını bana uzattı ve "Koalayı sen giydir."dedi. Kucağıma aldım ve boynuna uzun bir öpücük kondurdum. "Giydiririm tabi birtanem. "dedim.

               Yukarı çıktım ve bebeğimin odasına girdim. Linamı yatağına bırakıp dolaptan badi, kazak ve yelek çıkardım. Çekmecedende  iki tane çorap çıkardım. Lina "Ama baba ben bunların hepsini giyinmek istemiyorumki. Çok sıcak oluyor sonra."dedi. "Olmaz bebeğim. Hava çok soğuk. Eğer kalın giyinmessen hasta olursun sonra."dedim. Sonra üstündekileri çıkartıp dolaptan aldığım kıyafetleri giydirdim. Çoraplarınıda giydirdim ve kucağıma alıp odadan çıktım. Aşağıya inip kızımın montunuda giydirdim.

             Herkes hazırlanıp gelince birlikte bahçeye çıktık.  Çocuklar bahçede koşturmaya başlamışlardı. Ben onları izlerken bir anda koluma atılan kar topuyla kaşlarımı çatıp kimin attığına baktım. Yalımdı. "Ne sandınız Alkın bey. Öyle kenardan izlemekle kurtulucağınızı düşünüyorsanızçok yanılıyorsunuz." dedi.

 
               Kaşlarım daha çok çatılmıştı. O ise meydan okur gibiydi bana. Bu unuttu herhalde onu kara gömdüğüm zamanları. "Sen bana meydanmı okuyorsun?" dedim. "Valla nasıl anlarsan." dedi. Yerden kartopu alıp attığımda bacağına isabet etmesiyle memnunca gülümsedim.

                Yalım kaşlarını çattı ve "Görürsün sen."dedi. Akel "Savaş başlıyoorr!!!"deyince herkes kartopu savaşımıza katılmışlardı.

                  Lina "Heeyy. Hadi bırakın savaşı. Hep birlikte yere uznıp karı izleyelim. "dedi. Her kar yağdığında kara uzanır yağan karı izlerdi. Hepimiz yanyana uzandık ve yağan karı izlemeye başladık. Lina gülünce hepimiz ona dönmüştük. Tek elini havaya kaldırmıştı. Soğuk olsada kar hoşuna gidiyordu.

              Barın "Hadi kardan adam yapalım. "dedi. Barkın "Ama geçen senekinden daha büyük yapalım."dedi. Toprak "Ben havuç ve zeytin getiriyorum o zaman."dedi ve içeri girdi.

               Hepimiz ayağa kalktık ve kardan adamı yapmaya başladık. Lina "Baba kardan adam senin kadar kocaman olsun. "deyince "Ne kadar kocaman?" dedim. Kollarını iki yana açtı ve "Baaak. Taamm bu kadaarr."dedi. Güldüm ve yanaklarından öptüm.

              Kardan adamının gövdesi ve başı bitince Linayı havuç ve zeytinleri koyması için kucağıma aldım. Onlarıda hallettikten sonra Lina "Çoookk güzeell olduuu. "dedi alkışlayarak.

               Bu kadar oynamaları yeterliydi. Eğer dahabfazla dışarda kalırsak çocuklar hasta olucaklardı. Bebeğimin burnu kızarmaya başlamıştı bile.

  
                "Hadi bakalım eve girelim artık. "dedim. Tam itiraz ediyorlardaki "Sakın itiraz etmeyin. Doğru eve."dedim. Hepsi eve girerken bende bebeğimi kucağıma aldım. Çok yorulmuştu. Göğsüme sokuldu ve gözlerini kapattı.

                Bugünde birlikteydik ve kardeşlerim mutlulardı. Her gün bunu başarabildiğim için şükrediyorum. Anneme verdiğim sözü tutuyorum. Kardeşlerime sahip çıkıyordum.

Alkın sözünü tutuyordu. Lena hanım ona güvenmese zaten kardeşlerini emanet etmezdi.

Veee bölüm bitti.

Nasıldı?

Beğendinizmi?

Neyse.

Hadi yeni bölümde görüşürüz.

Baaaayyyyy.