လုပ်ကြံမှုမြောက်သောအဖြစ်ပျက်ပေမို့ တိုင်းစစ်ဆေးရေးရုံးသို့ ဦးဝဏ္ဏ၏ ငယ်သားတွေကိုပို့ကာ စစ်ဆေးစေသည်။
လက်သည်ပေါ်သော်လည်း ဦးဝဏ္ဏကတော့တရားရုံး၏ ဆင့်ခေါ်စာတွေကို သုံးကြိမ်တိတိပျက်ကွက်ခဲ့သောကြောင့် ဝရမ်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
ရှိန်းနောင် ညောင်ဖိုးပင်ကိုပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အိမ်တွင်နွယ်ခက်ချိုရှိမနေချေ။ ရွာထဲသို့ အလည်အပတ်သွားတယ်တွေးလို့ သက်ပြင်းချရင်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်လိုက်တဲ့အခါစားပွဲပေါ်က စာတစ်စောင်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။
" ကိုရှိန်းနောင် နွယ်ခက်ချိုကို အရှင်ပြန်လိုချင်တယ်ဆိုရင်ဖြင့် ရွာထိပ်က ထုံးစေတီကို လာခဲ့ပါ "
ရှိန်းနောင်ခေါင်းတွင်းချာချာလည်လို့ ဆက်ခနဲပင်ထရပ်လိုက်မိတော့သည်။ ပြန်လည်မြင်ယောင်လာတဲ့ မိုးသည်းညတစ်ညရဲ့ သူ့ရဲ့ အဖေနဲ့အမေ၏ သွေးသံတရဲရဲပုံရိပ်မှာ သူ့အားကြောက်လန့်စေသည်။
စာကိုတင်းတင်းဆုပ်လို့ အတွင်းအိတ်ကပ်ထဲ အံဆွဲအတွင်းမှ ဓားမြှောင်တစ်ချောင်းထည့်ကာ ထုံးစေတီဘက် ခပ်မြန်မြန်သွားရတော့သည်။
နွယ်ခက်ချိုက ပေါ့သေးသေးမိန်းကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်သော်လည်း အများနှင့်တစ်ယောက် ရန်သူတွင် အင်အားဘယ်လောက်ရှိမှန်းမပြောတက်သောအခြေအနေတွင် တစ်ဦးတည်းသောနှမလေးအားသူစိတ်မပူပဲမနေနိုင်ချေ။
" ကိုရှိန်းနောင် ဒါဘယ်လဲ "
ခပ်သုတ်သုတ်ဖြင့်နောက်မှလိုက်လာသောဘမောင်ကိုမြင်တဲ့အခါရှိန်းနောင်ခြေလှမ်းတွေအနည်းငယ်နှေးကွေးသွားခဲ့သည်။
ဘမောင်ပုံစံမှာဖျတ်လက်လို့ပြုံးရွှင်နေကာ သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသောမျက်ဝန်းတွေကတော့နူးညံ့လို့နေသည် ။
" နွယ်ရယ်.. ပြန်..ပြန်ပေးစွဲခံရလို့ ကိုဘမောင်"
" ဘာရယ် ။ အိုဗျာ ဒါကိုတစ်ယောက်တည်းသွားရသလားကိုရှိန်းနောင် မောင်တော့ရင်ကျိုးတော့မှာပဲ "
ရှိန်းနောင် မှာနှမဇောဖြင့်ထူပူနေလို့ဘာဆိုဘာမှမတွေးနိုင်ပေ။ သူ့အသိစိတ်ထဲသွေးသံတရဲရဲဖြင့်ပြည့်နှက်နေကာ မျက်နှာအရောင်ကလည်းပုံမှန်မဟုတ်ပဲဖြူဖျော့နေခဲ့သည် ။
