Dalgın bir şekilde yürürken bir bedene çarparak durdum. Kafamı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Aren olduğunu görünce az da olsa rahatlamıştım. Eve vardığımızı fark edince üstümdeki ceketi düzeltip kapıyı doğru döndüm. Tam ileri adım atacakken Aren kolumdan nazikçe tutup beni kendine çevirdi.
"Alinda, iyi misin? Parkta enerjikken birden yorulmanda vardı bir şey zaten. Yanlış bir şey mi yaptım?" diye sordu sonunda ensesini kaşırken. Gözlerim hafif dolmaya başlayınca kafamı yukarı kaldırıp gözlerimi kapatarak derin nefesler aldım. Kafamı tekrar ona çevirip belinden ona doğru sarıldım.
Aren başta afallasa da sonra titreyen ellerini bana sardı.
Kendimi güvende hissetmem normal miydi? Daha bir kaç saat önce tanışmıştık ve şuan hoşlandığım çocuğu sevgilisiyle görmüş ağlamamak için ona sarılıyordum.
Bir kere de normal ol Alinda, bir kere!
İç sesime hak verip yavaşça ondan uzaklaştım. Aren bir süre baktıktan sonra bu sefer o beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Ellerimi tekrar beline dolayıp kafamı göğsüne bastırdım. Bir süre öyle durduktan sonra Aren'in sıcak nefesini ensemde hissettim. Sonra ile fısıltısını..
"Sen bu Dünya'daki en, en, en güzel ikizsin, umarım bunu biliyorsundur..."
________________________________________________________________________________
"Ah ikizler ah! Siz insanın ömründen ömür götürüsünüz!" dedi Seda hanım sertçe koltuğa otururken.
Kapıda Aren'in söylediklerinin ardından utanarak ondan ayrılıp hızlıca içeri girdim. Fakat hesaba katmadığım bir şey oldu ve Seda hanım bizi salona çekip yan yana oturtarak azarlamaya başladı. Biz de Aren'le beraber halının desenini inceliyorduk.
"1 hafta dışarı çıkmak yasak! Şimdi odanıza!" dedi Seda hanım. Kafamı kaldırarak ona baktım.
Ne demek 1 hafta dışarı çıkmak yasak? NELER DİYOR BU HANIMEFENDİ KARISI MATMAZELİ!?
Tam ağzımı açmış bir şey diyecekken Aren beni kolumdan tutup kaldırarak salondan çıkardın.
"Kız bir şey diyecektim!" dedim isyan eder gibi. Aren beni merdivenlere sürüklerken güldü.
"Annem şuan aşırı sinirli. Hem 1 haftayı biz de beraber geçiririz evde?" dedi ve göz kırptı.
Ben felsss!
Ona yandan gülümseyip peşinden merdivenleri çıkmaya başladım. Aklım hep ona gidiyordu ve içime bir ağlama isteği doluyordu. Kafamı dağıtmam gerektiğini düşünüyordum.
Şimdi Varis, olmaz.
Araf, hiç olmaz.
Akif Selim... Ne yapacağım adamla amk, edebiyat mı çözücem?
Neler yapabileceğimi düşünürken kaldığım odanın önüne gelmiştik bile.
"Benim odam sağındaki oda. Karşında Varis abimin odası var. Varis abimin yanındaki oda ise Araf abimin. Koridorun sonundaki oda da ise Akif Selim abi kalıyor. Bir şeye ihtiyacın olursa gelebilirsin herhangi birimizin odasına." dedi açıklama yapar gibi. Kaşlarımı çatıp geldiğimiz odanın önüne baktım.
Ben en son misafir odasında kalıyordum?
Odanın kapısını açarak içeri girdim. İçeriye göz gezdirince şaşırmıştım.
Oda tamamen benim sevdiğim türden dizayn edilmişti. Canlı renkler vardı ve bir köşesinde yerde minderler vardı. Yanında kitaplık karşısında televizyon ve bilgisayar falan vardı.
Odaya gülümsedikten sonra arkamı döndüm. Aren'in kendi odasına gidecekken boğazımı temizledim.
"Aren?" diye seslendim. Durup bana dönü.
"Efendim?" diye sordu. Çok mu şey istiyordum bilmiyorum ama bu gecemi Aren'le geçirmek istiyordum. Ona sebepsiz ısınmıştım. Size söylemiş miydim?
"Beraber film veya dizi izlemek ister misin? İstemezsen anlarım ama." dedim.
"Sen yorgun değil miydin?" diye sordu şüpheci bir şekilde. Yutkunup sırıtmaya çalıştım.
"Yorgunluğum geçti." dedim. Aren gülüp başını iki yana salladı.
"Üstümü değiştirip geliyorum." dedi ve odasına girdi. Bir süre arkasından gülümseyerek bakıp odaya girdim ve bende hızla üstümü değiştirdim.
Atıştırmalık ayarlamalıydık..
