"Aren, Alinda kalkın artık." diye bir ses ulaştı kulaklarıma.
Kaşlarımı çatmaya çalışarak Aren'e daha sıkı sarıldım.
Kaşlarımı çatmaya çalışıyorum diyorum çünkü kaşlarımı çatınca başım çok ağrıyor.
"Biraz daha uyuyalım ne olur!" diye mırıldandı Aren çatallaşmış sesiyle. Bütün gece uyuyamamıştık. Kimseyi de rahatsız etmemek için zırlayarak uyumaya çalıştık.
"Çocuklar! İki gündür yatmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz!" diye kızdı Seda hanım.
"Hastayız çünkü ondan!" diye hafif sesimi yükselttim.
"Anneme sesini yükseltme Alinda!" diye konuştu Varis sert sesiyle.
Anneme bağırma!
Aklıma gelen şeyle gülümser gibi oldum.
"Tamam." dedim. Sonra birden yataktan çekilmemle çığlık atıp gözlerimi açarak kafamı kaldırdım.
Başıma giren ağrıyla acıyla inleyerek beni tutan kolların izin verdiği kadar elimle başımı sert bir şekilde tuttum.
Bismillah! Bismillah! Bismillah!
"Alinda? İyi misin?" dedi biri. Sesinden anladığım kadarıyla bu edebiyatçı sesiyle konuşan Akif Selim'di.
"Ölü-"
"Alinda!" diye kesti beni Akif Selim edebiyatçı sesiyle.
"Tamam ya.. Alt tarafı beynimi kaybettim canım. Ne olacak!" dedim göz devirerek. Akif Selim beni daha düzgün bir şekilde kucağına alıp banyoya geçti. Yüzümü yıkadıktan sonra aynı şekilde odadan çıktık. Merdivenlerden inerken kucağında Aren olan Araf'ı gördüm.
"Kesin senin nazarın değdi vasıfsız." diye mırıldandım burun kıvırarak. Bunu Akif Selim de duymuştu ve edebiyatçı sesiyle boğuk bir şekilde güldü.
"Gulme! Zaten moralima bozuka, bana dokanma!" dedim ve öksürerek gülmeye başladım. Akif Selim bana yandan gülüp kafasını iki yana salladı. Salona gelince Araf, Aren'i koltuğa fırlatıp -evet bildiğiniz fırlatıp- söylenmeye başladı. Akif Selim ise beni sakince koltuğa koyup anlımdan öptü. Utanarak kafamı çevirdim.
Akif Selimin edebiyatçı gülüşünü işitmemle bende gülümsedim.
Ardından Varis'in söylenerek yastıklarımızı ve örtülerimizi getirdiğini gördüm. İkimizin yastıklarını ve örtülerini yüzümüze fırlatıp salondan çıktı. Arkasından göz devirip yastığıma sarılarak gözlerimi kapattım.
Kucağımdaki yastığın çekilmesiyle gözlerimi açtım.
"Yastık kafanın altına koyman için." dedi Akif Selim edebiyatçı sesiyle.
"Sarılmak istiyordum ama." diye mırıldandım. Akif Selim bir süre yüzüme baktı. Sonra etrafa bakınıp örtüyü kaldırarak yavaşça yanıma yattı. Elini kafamın altından geçirip beni biraz kendine yaklaştırdı. Koltukta rahat bir pozisyon alıp bir elini saçlarıma çıkartıp saçlarımı okşamaya başladı.
Bir süre hayatı sorguladıktan sonra Akif Selim'in beline sarılarak gözlerimi kapattım..
"İyi uykular bebeğim.."
________________________________________________________________________________
"Ay hoş geldiniz! Sefa getirdiniz! Uzun zaman oldu görüşmeyeli! Ay geçin geçin!"
Kulağıma gelen seslerle yerimde daha da yayıldım. Gülüşme seslerinin kulağıma dolmasıyla ofladım.
"Çok komik amına koyayım." diye mırıldandım ve doğruldum. Yanıma baktığımda Akif Selim yerine Aren vardı?
Ay sanırım rüya görmüşüm..
Üzgünce tekrar Aren'in beline sarılıp uyumaya çalıştım. Gülüşme seslerinin artmasıyla sinirle yerimde tekrar doğruldum. Bu sefer Aren de uyanmıştı.
"Çok mu komik!" diye bağırdı içeri sinirle.
GELDİ ADAM!
Seda hanım sinirli bir şekilde içeri geldi. Aren ve benim kulağımdan tutarak koltuktan kaldırdı ve sürüklemeye başladı.
"Ah! Seda hanım! Ya valla her yerim ağrıyor, bir de kulak ağrısı çekemem! Ya lütfen!" diye isyan ettim ağlayarak. Aren de ağlamaya başlayınca Seda hanım şaşkınlıkla bize baktı. Sonra kulaklarımızı bıraktı.
Aren'le beraber göz yaşlarımızı silip geldiğimiz yeri sorgulamaya başladık.
"Aren? Ay ne kadar büyümüşsün!" dedi bir kadın ve Aren'i yanına çekip sarıldı.
Herkes sarılıp koklaştıktan sonra sonunda salona geçtik.
Seda hanımın anlattığı ve tanıştığımız kadarıyla Furkan'ın çocukluk arkadaşının ailesiydi. Çocukları ise Furkan ve Yiğit'i almak için gittiğini öğrendim.
Salondaki ikili koltuğa Aren ve ben oturup üzerimize örtüyü çekerek yastıklara sarıldık.
Üzerimizde ise 2 gündür giydiğimiz pepeli tulum pijamamız vardı.
"Alinda? Önceki hayatın nasıldı?" diye sordu Hilal hanım. Tanıdık bir adı vardı ama çok umursamıyordum.
"Normaldi. Çok iyi diyemezdim ama çok kötü de diyemezdim." diye açıkladım kendimi. Beni kafasıyla onaylayıp yüzüme daha dikkatli baktı.
"Tandık geliyorsun.." diye mırıldandı. Umursamadan Aren'e yaslandım.
Büyükler kendi aralarında konuşurken tam Aren'le uyuyacağımız zaman kapının tekrar çalmasıyla içimden güzelce sövdüm.
Umursamaya o kadar üşeniyordum ki...
Kapı Selin abla tarafından açıldı -doğal olarak- bir süre sonra içeri birilerinin girdiğini işittim. Gözlerim kapalıydı o yüzden kimin geldiğini görmemiştim. Tam uyuyacağım sırada tekrar sövmeye başlayacağım o ses çıktı birinden..
"Oha! Aren'i kopyala yapıştır cinsiyet değiştir yapmışlar lan!"
