Chapter 21

228 5 0
                                    

Chapter 21 

Stop 

"Are you sure you are okay? Want me to go to you?" I ask Irene on the other line. Hapon ko na siya natawagan para sure na gising na siya and I am really worried. 

"Wag na, just rest Chantal. Don't worry about me at alam ko din naman na you are also not okay." she said and that make me shut my mouth. She really knows me. 

One of the reason why I am thankful na naikwento ko ang lahat kay Irene because I know that there is one person who can understand me. She didn't ask me what happen after she leave pero kung magsalita siya sa'kin ngayon parang alam niya na. 

"I am okay, I'm Chantal Jimenez remember?" I said and laugh. 

"Yeah, I know but you can also be weak even you are Chantal Jimenez. I know what you've been through and I understand it that facing her was so hard but you did it. You face her again and that's so brave of you but I know inside you something just broke again." she said. 

Hindi na ako nakapagsalita pa that is why she is the first one to hang up the phone after saying good bye to me. Gusto kong puntahan siya dahil pakiramdam ko kailangan ko din ng kausap but she told me not too dahil nga sa mga lumalabas na articles about her ngayon at ayaw niya din na pagkaguluhan ako if someone saw me going to her. 

Gusto ko lang talaga maghanap ng pwede kong makausap dahil pakiramdam ko pag wala akong makausap he is the only person I can think of. Gusto ko ng pigilan ang sarili ko pero ang hirap talaga. 

My whole being are looking for him at parang siya lang ang gustong makausap at makasama isama mo pa na hindi mawala sa isip ko yung note na binigay niya and he said that he will be here just for 3 days. It keeps replaying in my head kaya yung sarili ko parang gustong makasama siya sa loob ng tatlong araw na yun. 

I just watch one of my movies  but my mind is not on what I am watching dahil talagang lumilipad ang isip ko sa kung saan and my eyes is on my phone thinking if I will give him a call or not. 

"Freaking shit!" I shouted out of frustration at pinatay na yung TV at mabilis na pumasok ng kwarto ko to get change. 

I change into a beige spaghetti strap dress and put a little make up at hinayaan ko na lang na nakababa yung buhok ko. Hindi ko siya tatawagan and I will just look for him kahit na hindi ko alam kung saan but I will try going to The Typicals dahil yun lang naman ang alam kong pwede niyang puntahan. 

I am too shy to call him mas mabuti ng makaharap ko siya at pwede pa akong makahanap ng solusyon if the situation if too awkward pwede agad akong makagawa ng dahilan. 

Mabilis akong nakarating ng The Typicals and I tried to hard para hindi ako mapansin ng mga tao dahil ayokong pagkaguluhan ngayon lalo na sa mga lumalabas na issues about kay Irene baka ako pa ang guluhin nila because Irene and I are close. 

While looking around mabilis kong nakita si Casper na naglalakad papuntang second floor kaya tinakbo ko na palapit sa kanya and stop him and he look shock when I hold his arms. 

"Sorry," I said. 

"Akala ko may kikidnap na sa'kin." he said kaya napairap naman ako doon. "What are you doing here, Ms. Model? Ngayon na lang kita nakita ah." Tumango na lang ako sa kanya. 

"Is Michael here?" I ask him and he look at me confused and like he can't believe what I ask him. May mali ba sa tanong ko? 

"Ganun mo na ba kamiss at nakalimutan mo? Nasa New York di ba?" he said kaya ako naman ang natahimik ngayon at tumingin sa kanya na hindi makapaniwala sa sinabi niya. 

Falling to the Spotlight Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon