Falling to the Spotlight

Chapter 4

Chapter 4 

Brave 

I know that I should get mad at her dahil iniwan niya ako dito dapat isumbat ko sa kanya lahat ng sakit na pinagdaanan ko but I just found myself staring at her who is in front of me wearing an elegant clothes and she doesn't look like before because besides of she age her way of clothes change too. 

Kung noon okay na siya sa simple lang but looking at her now she looks decent and it fits her body very well at habang nakatingin sa kanya parang nakita ko lang ang sarili ko sa kanya. Because I really got some of my features from her. 

Sa nakalipas na taon after she leave me her walang oras na hindi ko hiniling na balikan niya ako na kahit na ang hirap na sa lugar na 'to at gusto ko siyang sisihin hindi ko magawa because I just really want is for her to came back for me. 

I can't accept that she leave me here hindi ko talaga matatanggap yun dahil doon sa pag-iwan niya sa'kin sobrang nasaktan ako but when I remember her words when she left me here. Yung sinabi niya na sobrang hirap na ng buhay namin at hindi niya na kayang ibigay pa ang mga kailangan ko. 

Matapos ng mga pinagdaanan ko sa kamay ng dalawang taong gusto ko lang naman na ituring akong pamilya mas gugustuhin ko na mag-hirap kasama si Mommy kaysa ang pagdaanan ang lahat ng yun. 

"Chantal, anak?" Mommy called me and Daddy also looks at me and I can see worry in his eyes pero kita ko din yung takot. 

Tita Diana and Ate Celine is also around and I look at them at tahimik lang sila na inaalam ang nangyayari and while staring at them parang nakikita ko na mukhang masaya sila sa mangyayari dahil siguro alam na nila kung ano ang pwedeng piliin ko sa mga oras na 'to. 

"I'm sorry na iniwan kita dito, sobrang hirap lang talaga but I make you my inspiration dahil babalikan pa kita kaya ito na. Sama ka na sa'kin." she said almost begging. 

Matapos ng lahat ng naranasan ko nakita ko na lang ang sarili ko na natuwa sa sinabi na yun ni Mommy dahil alam ko kung gaano kahirap and hearing her making me as her inspiration makes me feel at ease at naisip ko din naman na hindi niya din naman alam na yun ang pagdadaanan ko dito dahil ang tanging alam niya lang she wants the best for me. 

I know her, kung alam niyang yun ang pagdadaanan ko alam kong hindi niya ako iiwan pero dahil na din siguro sa lahat ng napagdaanan ko meron pa ding kaunting galit sa sistema ko na kahit na naiintindihan ko siya hindi ko pa din talaga matanggap na iniwan niya ako. 

That is the hardest to understand yung pag-iwan niya sa'kin. Yes it's what for the best for me but I don't want the best dahil kung kilala niya ako siya lang okay na sa'kin. She is my first family pero nagawa niya akong iwan and the funny thing is hindi ko siya hinabol at nagtanong pa ng dahilan I just let her leave me umaasa na magbabago ang isip niya. 

Wala na sa isip ko ang magalit pa sa kanya ng todo dahil ang tanging gusto ko lang ay ang makaalis sa lugar na 'to. The place who become my nightmare. 

"Clarissa, I know it's Chantal's choice and I know her choice already ang hiling ko lang sana wag mo ako pagbawalan ng maging ama." Daddy said and he smiled at me bago ibalik ang tingin kay Mommy. 

It pains me seeing Dad like this dahil para sa'kin wala naman talaga siyang nagawang kasalanan sa'kin. He did his best and it pains me na tanggap niya na yung desisyon ko dahil alam niyang sobrang nahirapan din ako sa lugar na 'to. Tanggap niya na ayaw ko na dito sa lugar kung nasaan siya.

"Of course, you are still her dad and I know you take care of her." Mommy said. 

"I don't think so... I will not stop her from coming to you." He look at me and smile bago ako palapitin sa kanya kaya lumapit naman ako and he hug me.