Falling to the Spotlight

Chapter 2

Chapter 2 

Dream  

I didn't know that I can found beauty in a dark place because even if it's dark all you can feel is yourself at wala kang iniisip na iba kung hindi ang sarili mo lang. You can feel your own sadness and pain in that dark placed. 

And while I'm at that dark place I still find the bright side. I never forget of living my life to the fullest even though it is so hard. Hindi ko kinalimutan na dadating ang panahon na aahon din ako and I will found myself lighting my dark place. I will never find someone to light my world because I know I can do that on my own. 

"I will be gone for over a year, Chantal. I'm sure your sister and Tita Diana will take care of you." Daddy said. Pangatlong taon ko na ang manirahan sa kanila at isang taon na din ako nagtitiis sa pananakit nila Tita Diana sa'kin. 

Gusto kong umiling kay Daddy at sabihin sa kanya ang mga pinaggagawa nila sa'kin pero hindi ko maibuka yung bibig ko. Hindi ko sila maisumbong dahil para sa'kin baka pag napagod sila na saktan ako ituring na nila akong pamilya nila. 

I just want a family at sana naman pag napagod na sila na saktan ako ituring na nila akong pamilya dahil yun lang naman ang gusto ko. In my whole life ang tanging pamilya ko lang ay si Mommy at ngayon na alam kong meron akong kapatid gusto ko naman na maranasan yung pagmamahal niya kahit ni Tita Diana. I just want them to accept me. 

Kaya kong tanggapin yung pananakit nila basta lang pag pagod na sila mahalin na nila ako. Yun lang naman ang gusto ko e.

"Okay po," I said to Daddy and gave him my wide smile and he also smile at me and hug me and kiss my forehead bago lumapit kanila Tita Diana at nakita ko na kung gaano kasama yung tingin ni Ate Celine sa'kin pero binigyan ko naman siya ng ngiti pero irap lang ang natanggap ko mula sa kanya. 

Simula ng umalis si Daddy naranasan ko ng magutom dahil hindi nila ako hinahayaan na makasabay sa kanila at dapat lagi akong huli pero sinasadya nilang sakto lang ang pagkain na ipaluto kaya madalas wala ng natitira sa'kin and no maid can even help me dahil lahat sila takot na mawalan ng trabaho at naintindihan ko naman yun. 

"Wala na! Alam na nila na kapatid kita, ano na lang sasabihin nila?!" Napadaing na lang ako ng bigla niya akong itulak at nakita ko kung paano siya mamula dahil sa inis sa'kin dahil halata yun sa balat niya dahil maputi siya. 

"Hindi ko naman sinabi, Ate e. Nalaman na lang nila dahil sinabi ni Ma'am." I said dahil yun naman ang totoo hindi ko sinabi talagang nagtanong lang sa'kin kung kapatid ko daw ba siya dahil nakita niya yung pangalan ni Daddy at dahil teacher siya hindi ko naman kayang hindi sumagot kaya sinagot ko siya. 

"I really hate you! Kailan ka ba mawawala sa mundo namin?" she shouted at me and start throwing me pillows na nakuha niya sa upuan sa sala. 

Tita Diana came and she just look at what Ate is doing to me at walang sabing nilagpasan lang ako at hinayaan lang akong hampasin ng unan ni Ate sa ulo. Hanggang kailan ko kaya makakayanan ang magtiis? 

Akala ko hanggang ganun na lang ang mararanansan ko sa araw na yun kaso hindi dahil hindi nila ako pinakain at nilock ulit nila ako sa stock room at imbes na matakot natuwa pa ako doon. No one will know how weak I am pag nandito ako. 

Ilang buwan pa lang na wala si Daddy pero ang dami ko ng napagdaanan. Yung kwarto na para sa'kin hindi ko na nararanasan tulugan dahil hindi ako hinahayaan nila Tita Diana at pag tatawag lang si Daddy doon nila ako aayusan at aarte na inaalagaan ako pero sa totoo ay hindi. 

Kakayanin ko bang tagalan pa ang ganitong buhay? Parang hindi ko na ata kaya pero naalala ko wala pala sa vocabulary ko ang sumuko at kaya ko pa dahil ang mahalaga sa'kin may nauuwian pa din ako kahit na puro hirap ang nararanasan ko at nakakapag-aral ako yun pa din ang mahalaga.