Müdür

Garip Kaybolma

"Hep yeni bir gün doğar..."

Merhaba, ben Derin. Bir lise öğrencisiyim. Bugün herzamanki gibi okula gidecektim. Geleceğim için okula gitmek zorumdayım biliyorum, tamam herneyse, konuşmayı çok ama çok severim. Bazen hatta çoğu zaman gevezelik yaparım. Buarada okulun en cool kızı olduğumu düşünüyorum. Evet, bu sadece küçük bir şakaydı. Hazırlanmıştım ve okula doğru yol almıştım.
Okula giderken okulun zorba kızlarını gördüm. Evet herzamanki gibi paramı almak isteyeceklerdi. Cesaretliydim. Onlara paramı vermeyeceğim. Ahh bu bir rüya olmalı. Ben bu sözleri anca rüyamda söylemiş olabilirim. Ben ve cesurluk, bambaşka şeyler. Evet bana doğru yaklaşıyorlar, iyice gerilmiştim...

Zorba kızlardan biri;
-Pistt! sen bizi görmemezlikten mi geliyorsun?

Yutkunarak;
- Y-yok hayır.

Zorba kızlar;
-Ee o zaman ne bekliyorsun? Bize paranı vermeyi düşünmüyormusun?

-P-peki.

Yine ben ve yine saflığım paramı yine, yine verdim. Keşke biri şu kızlara haddini bildirse. O cesaret kimde var ki? İyice oyalandım. Okula geç kalacağım. Hızlı adımlarla okulun kapısının önüne kadar geldim, hızlıca sınıfıma girdim. Evett! işte bu! geç kalmadım bi an için çok korkmuştum. Hocamızın geldiğini düşünmüştüm. Herneyse sırama geçtikten sonra birşey fark ettim. Sıra arkadaşım, sıra arkadaşım yok. O sırada sağıma döndüm ve benden paramı zorla alan zorbaların yanında otururken gördüm. Tek arkadaşım o'idi. Artık o' da yok sanırım. Kahkalarla bana bakıp gülüyorlardı. Ama şuna eminimki zamanla birbirlerine düşman olacaklarına inanıyorum. Umarım haklı çıkmam. Yine de onun üzülmesini, kırılmasını, incilmesini istemiyordum. Biliyorum ne kadar safım hala onu düşünüyorum, hala onu haklı çıkarmaya çalışıyorum. Kendime bazen inanamıyorum. Artık bir karar aldım. Kendimi üzmeyeceğim. Umarım kararım değişmez. Zil çalmış, ne çabuk bitti. Sınıfıma doğru yürürken birbirinden garip dedikodular duydum. Biri biriyle sevgiliymiş, biri bunun hakkında şöyle şeyler demiş hepsi boş işlerdi bence. Sınıfa girince eskiden yanımda oturan, daha sonra zorbalarla takılan sıra arkadaşım Zeynep. Evet Zeynep hakkında sınıfta bir dedikodu daha duydum. Sınıftaki herkes elindeki cep telefonlarla bakıp bakıp Zeynep' e gülüyorlardı. Paramı zorla alan kız zorbalar ise artık Zeynep'i dışlıyorlardı. Evet yanılmamışım, bu kadar erken haklı çıkacağımı bilmiyordum ama zaten biliyordum böyle olucağını. Bende cebimden telefonumu çıkartıp herkesin o güldüğü şeye baktım. Bir video'ya baktım. Zeynep zorba kızlardan zorbalık gördüğü ana dair bir video vardı. Bu neydi şimdi? Komik mi? Bence komik değildi. Bir kızın zorbalığa uğramasının neyi komik olabilir ki? Zeynep'in ağlayarak ve koşarak sınıftan ayrılmasını gördüm. Bende peşinden gitmiştim. Lavaboya doğru yöneldi ve elini yüzünü ağlaya ağlaya yıkıyordu. Yanına gittim. Yavaş adımlarla yaklaştım. Ağlayan yüzünü bana çevirerek;

Zeynep;
-Neden geldin?

gözlerinin içine bakarak;
-Seni merak ettim. Sınıftan öyle ayrıldığını görünce...

Daha sözümü bitirmeden ani bir sinirle bana bakarak;

Zeynep;
- Ne oldu? üzüldün mü, acıdın mı bana?

boğazımı temizleyerek;
- Hayır. Sadece teselli etmek için geldim.

Zeynep;
-Sana yaptığım onca şeyden sonra benimle konuşmaya devam mı ediyorsun?

Kafamı sallayarak;
-Evet. Her insan hata yapabilir. İnsanları içlerini bilemeyiz tanıdıkça iyi yada kötü olduğunu anlarız. Sende onlarla tanıştın ve gerçek yüzlerini görmüş oldun. Bunda sorun yok bence.