Müdür

Belirsiz Sevgi

"Başına gelebilecek en güzel şey belkide çoktan gelmiştir iyi düşün..."

Bora ile bisiklete binip beni evime kadar eşlik ediyordu. Evime gelmiştik. Bisikletten inmiştim. Tam kaskımı çıkartırken Bora elimi tutup kastımı çıkardı ve gülümsedi. Boraya şaşkınlıkla bakarken Evimin önünde Gökay vardı. Bize bakıyordu. Gözüm bianda Gökay'a kaydı. Yüzümü Gökay'a çevirmiştim. Borada benim döndüğüm yere dönmüştü. Gökay daha çok sinirliydi. Hiç bu kadar sinirli olduğunu görmemiştim. Sonra hızlı adımlarla uzaklaşmıştı Gökay. Arkasından bakakalmıştım. Bende Boraya el sallayıp evime girmiştim. Bora bisikletine binerken hızlı adımlarla Gökay Boranın yakasını tutup bağırmaya başlamıştı.

Gökay;
-Olum dayak mı yemek istiyorsun? Bilerek mi Derin'e bu kadar yakınsın?

Bora sırıtarak;
-Kuduruyorsun değil mi? Beni Derin'le yan yana gördükçe deliriyorsun.

Gökay sinir küpüne dönmüştü.

Gökay;
-Seni dövmemek için kendimi zor tutuyorum. Bana bak! Adam olucaksın Derinden uzak duracaksın.

Bora;
-Bende öyle diyordum.

Gökay;
-Olum birdaha seni Derinin yanında görürsem dayak yemediğine değil, ölmediğine şükredeceksin.

Bora sırıtarak gülüyordu. Bende bakkaldan ekmek almak için çıkıyordum. Evden çıktığımda Boranın ve Gökayın tartıştıklarını gördüm. Şaşkınlıklar içinde hızlı adımlarla Borayın ve Gökayı ayırdım.

-Siz ne yapıyorsunuz? Kavga etmiyordunuz değil mi?

Bora;
-Yok canım ne kavgası. Gökay kardeşim sağolsun beni özlemiş, geri dönüp benimle konuşmak istemiş.

Gökay;
-Bak hala canım diyorsun!

-Gökay sen gitmemişmiydin? neden geri geldin?

Gökay;
-Konuşmak istedim.

Bora;
-Hadi size iyi akşamlar. Gökaycım sana da iyi akşamlar.

Gökay;
-Başlicam iyi akşamına. Ben seni okulda görüceğim.

Bora bisikletine binip gitmişti. Ben ve Gökay birbirimize bakıyorduk.

-Gökay neden böyle davranıyorsun?

Gökay;
-Sevmiyorum şu çocuğu Derin. Sevmiyorum. İyi birisi değil. Bunu öğreneceksin ama geç olacak.

-Tanısan seversin. Kötü birisi değil.

Gökay derin bir nefes alarak?
-Neyse. Sen niye Borayın bisikletine binip geldin?

-Saat geç olmuştu seni bırakabilirim dedi. Israr etti bende hayır diyemedim.

Gökay;
-Bak ciddiyim uzak dur. Ama sana uzak dur diyince sen daha da samimi oluyorsun çocukla. Konuyu uzatmak istemiyorum. Tek diyeceğim şey birdaha Borayla konuşmuyorsun. Tamam mı?

Konuyu uzatmak istemedim. Kafamı sallayarak cevap verip gidiyordum. Giderken ayağımın kaymasıyla tam yere düşecekken Gökay belimden tutmuştu. Göz göze gelmiştik. Kalbim küt küt atıyordu. Utanmıştım. Hemen gözümü başka yere çevirdim ve kendimi toparlamıştım. Hızlı adımlarla markete gitmeye başlamıştım. Çok utanmıştım. Çocuğa teşekkür bile edememiştim. Markete girip ekmek alım hızlıca çıktım. Evimin önüne geldiğimde Gökay yoktu. Eve girip mutfağa koyup odama giderken annem beni durdurmuştu.

Annem;
-Sen neredeydin? Sadece ekmek al dedim. Niye bu kadar geç kaldın?

Babam;
-Hayatım geç kalabilir ne olacak bundan?