Müdür

Tripkolik

"İnsanlar sadece sevdiği insanlara küserler..."

Yüzümü yukarıya kaldırdığımda Bora'nın yüzünü görmüştüm. Şaşkın bakışlar içersinde yüzümü Bora'ya çevirmiştim ona bakıyordum. Çiğdem'e nefret dolu bakışlarıyla bakıp, bileğinden tutuyordu. Çiğdem Bora' nın gözlerinin içine bakıyordu.
Bora sinirli bir ses tonuyla konuşmaya başladı;

Bora;
-Senin adın neyse Derin'den uzak dur.

Çiğdem gülerek;
-Öyle mi beyefendi. Tabikide başka bir emriniz var mıydı?

Bora;
-Çocuksu laflara karnım tok benim. Derin'nin senden daha önemli işleri var engel olma kıza.

Diyerek kolumdan tutup Çiğdem'in omzuna omuz atmıştı. Şoklar içeresinde sinirli sinirli arkamızdan gülümsemeye başlamıştı. Aşağıya merdivenlere doğru inerken Gökay, Burak ve Afet'i görmüştük. Ben tam duracakken Bora hala kolumdan tutup aşağıya iniyorduk. Gökay arkamızdan bakakalmıştı. Ne olacağını biliyorum. Gökay bana en az 1 ay boyunca konuşmayacak buna emindim... Ne yapacağımı artık şaşırmış durumundaydım.

Gökay'dan...

Burak, ben ve Afet Derin'nin yanına gidiyorduk. Merdivenlerden çıkarken gözlerime inanamamıştım. Derin beni nasıl bu kadar çabuk unutabilirdi... Birinin bana bunun şaka olduğunu söylemesini istiyordum. O anda söylenen herşeye inanırım, bunun gerçek olmadığına dair herşeye inanabilirim. Onu gerçekten herşeyden çok seviyorum ama bu onu görmüyor. Yoksa ben mi belli edemiyordum? Herneyse Benim onunla sadece 1 tenefüs boyunca konuşmamam onun Borayla konuşucağı anlamına gelmiyor. Derin için gerçektende artık bitmişmiydim...?

Derin'den Devam...

Aklım hala Gökayda kalmıştı. Kim bilir kafasında nasıl bir senaryolar kuruyordu?
Borayla banklardan birine oturmuştuk.

Bora;
-O kız sana birşey yapmadı dimi?

-Yok hayır boş boş konuştu sadece.

Bora;
-O kız kimdi? Bu okulda ilk defa görüyorum.

-Ya Burağın sınıfında olan bir kız yeni gelmişti. Burakla Afet'in arasını bozmuştu bi ara gıcık kız.

Bora;
-Ow şaka maka bu kızı gözüm tutmadı. Sana el kaldırıyordu resmen.

-O an inan ne yapacağımı bilmiyordum. Gerçekten de sana çok teşekkür ederim Bora. İyi günümde kötü günümde hep yanımdasın teşekkürler.

Bora;
-Bende teşekkür ederim Derin. Hayatımda ilk defa senin gibi pozitif, iyi, merhametli birini gördüm.

Gülümseyerek cevap vermiştim. Dalgın dalgın gözlerimi bir yere odaklamış gibi dalmıştım. Dalgın dalgın bir boşluğa bakıyordum.

Bora;
-Gökay'ı düşünüyorsun dimi?

Direk yüzümü Boraya dönmüştüm. Kafamı sallamıştım.

Bora;
-Yüzünden belli. Kendini üzme o sensin yapamaz. Sende onsuz... İllaki barışırsınız. Hatta git yanına bir konuşmayı dene.

-Ne diyeceğim ki? Konuşsam bile yüzüme bakmaz.

Bora;
-Bakar bakar. Git deki Gökay olmuyor bu böyle kenetlenmişsin kalbimee de.

Bir anda gülmeye başlamıştım. Mutsuzken gülmeye başlamıştım. Hiç güleceğim yoktu gerçektende.

-Gerçekten tekrardan teşekkürler.

Bora;
-Ne demek mutlu olursan bende mutlu olurum. Gel istersen kalkalım zil çalıcak şimdi. Bir dahaki teneffüs öğle tenefüsü. Gökayla konuşursunuz.