Müdür

Balım

"İnancını kaybetmiş ruhumun aşk olan tarafı..."

Ne...? Gökay bu dediğinde ciddimiydi? HAYIR! Olmasın. Ben daha hazır değilim. Ne yapıcağım? Ne diyeceğim? Hiç bir şekilde bilmiyorum...

-Anlamadım...?

Gökay;
-Benimle çıkar mısın desem ne yapabilirsin?

-Gökay. Biz bence gel okula gidelim.

Gökay;
-Cevabımı alamadım?

-Teamonun anlamını öğrendiğin zaman cevabını alırsın.

Diyip hemen pıtır pıtır kaçmıştım. Daha hazır bile değildim. Aşırı gerilmiş ve terlemiştim. Yanaklarım sıcacıktı ve kızarmıştı. Gökay gülümseyerek yanıma gelmişti.

Gökay;
-Yanakların kızarmış. Anlamadık sanki?

-Sus senin yüzünden.

Gökay;
-Akşam sana süprizim var.

-Ne süprizi?

Gökay;
-Akşam öğrenirsin ya.

-Ya Gökay meraklandırma.

Gökay yaklaşıp dalga geçer gibi gülümsemişti.

Gökay;
-Merak et biraz söylemeyeceğim.

Diyip hızlı adımlarla okulun kapısına doğru koşmuştu. Bende arkasından koşarak sesleniyordum.

-Ya nasıl bi insansın sen. Gökay!

İkimizde koşa koşa sınıfa doğru koşmuştuk. O sırada Afetle Burak oturmuşlar kara kara bir şeyler düşünüyorlardı. Bizde nefes nefese kalıp onlara bakıyorduk.

Gökay;
-Bunlara ne olmuş?

-Valla bilemedim bende.

Yanlarına gidip oturmuştuk.

Burak;
-Hoşgeldiniz gençler.

-Ne oldu size? Moreller niye bozuk?

Afet;
-Annem Burağı öğrendi. Bide sınavlarımı gördü. Baya bi kızdı.

Gökay;
-Neden?

Burak;
-Derslerine zaman ayırmayıp sürekli benimle takıldığını düşünüyormuş. Bayada azarlamış güzelimi. Güzelim üzülme sende.

Afet;
-Nasıl üzülmeyeyim Burak? Ya senden ayrılmamı isterse ya daha sertleşirse? Ben o zaman ne yaparım bilmiyorum.

-Annene durumu izah et bence. Siz hatta Burakla buluştuğunuz zaman beraber ders çalışıyorsunuz.

Burak;
-İşte. Olsun Afetim 2. Dönem hallederiz Senem ablaya kendini kanıtlamış olursun.

Afet;
-Annem bide bu akşam Burağı bize davet etti.

Burak;
-NE!?

Gökay;
-Hadi hayırlısı.

-Cidden mi?

Afet;
-Evet. Anneme güvenemiyorum. Babamada. Ne yapıcağım bilmiyorum.

Burak;
-Güzelim bana neden bunu söylemedin?

Afet;
-Söyleyemedim ki. Zaten kafam karışık. Okul çıkışı bize müsaitsen Berra ablaya sorarsın çıkışta beraber gideriz. Olur mu?

Burak;
-Olur olur müsaitim ben. Hadi hayırlısı diyelim. Canını sıkma yerim o güzel canını.

Burak Afete sarılmıştı. Bende hafif tebessümle onları izliyordum. O sırada Gökay beni izliyordu. İzlediğini farkedip yüzümü Gökay'a çevirmiştim.