Müdür

Sahil

"Bana kalan güzel bir anısın..."

Şaka mı? Şaka yapıyor olmalıydı? Benden nasıl hoşlanabilir...?

-B-Bora... ciddimisin?

Bora;
-Ciddiyim Derin.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Cümleler boğazımda düğümlenmişti.

Bora;
-Neden şaşırdın? Sana belli ettiğim duygular. Sadece sen anlamadın. Yada anlamamazlıktan geldin.

-Hayır Bora. Ben seni arkadaşım olarak görüyordum bunu sende biliyorsun.

Bora parmaklarıyla oynamaya devam ediyordu.

-Sevmeni anlıyorum. Ama cidden sevilebilecek birisi değilim hemde-

Bora birden acı tebessüm ederek araya girmişti.

Bora;
-Gökay...

-Ne?

Bora;
-Gökaydan hoşlanıyorsun dimi? Ona karşı duyguların bir hislerin var.

-Hayır Bora yanılı-

Bora;
-Derin Biliyorum. Ne kadar inkar etsende kalbinin başkasına ait olduğu gözlerinden belli.

Başımı eğip bir şey diyememiştim.

Bora;
-Annemin babamın vermediği sevgiyi senin vermeni beklemiyorum. Bunları söyleyerek kendimide acındırmıyorum. Suçlu hissetme kendini. Kalbinin başkasına ait olduğunu bile bile seven bendim.

-Bora... ne diyeceğimi inan bilmiyorum. Özür dilerim.

Bora birden omzuma yaslanmıştı. Hiç beklemiyordum. O sırada bir şey diyecekken Bora beni susturmuştu.

Bora;
-Sadece biraz burda kalayım. Olur mu?

Bir şey diyememiştim. Bora gözlerini kapatıp yaslanmaya devam ediyordu. Sadece sessiz sakin, hareketsiz bir şekilde denizi izliyordum.
O sırada ne yapmalıyım konusunda düşünüp duruyordum. İlk defa arkadaşım dediğim biri benden hoşlandığını söylemişti. Daha fazla konuşarak umut da vermek istemem, yada konuşmayarak onu üzmekte... Resmen bataklıkta boğuluyor gibiydim. Bu durumu kime anlatıp akıl danışsam bilemiyorum. Bir süre düşünsem iyi olucaktı...

                             Gökaydan Devam....

Aradan yarım saate yakın zaman geçmişti. Derinden hala haber yoktu. Aklımı ne kadar derse vermiş olduğum gözükse bile aklım Derindeydi. Acaba şuan Borayla nerde? Ne yapıyor? Aklımda bu sorular varken bırak sınava çalışmayı, soruyu bile okuyamıyordum. Keşke nereye gittiğini öğrenebilsem. Nerde şimdi bu kız?
Yavaştan ayağa kalkıp eşyalarımı alıp gitmeye karar vermiştim. Burakla Afet "Nereye?" Dermiş gibi bakışlarla bana bakıyorlardı.

Burak;
-Nereye kardeşim?

-Canım sıkıldı. Eve gideceğim.

Afet;
-Derinin yanına değil yani?

-Derin ne alaka? Eve gideceğim hem dinleneceğim. Neyse görüşürüz.

Burak;
-Derin tekrar geldiğinde sana haber verelim mi?

-Ne? Derin buraya tekrar mı gelecek?

Afet;
-Duymadın mı? Bi yarım saat sonra gelebilirmiş.

-İyi.