Müdür

Doğruluk

"Yanlış yoldayız ama baksana yol ne kadar güzel..."

Gökay birden ayağa kalktı.

Gökay;
-Ben gidiyorum.

Burak;
-Nereye dostum ya?

Afet;
-Aynen nereye?

Gökay;
-Siz hiç konuşmayın.

-O zaman gidersen bende seninle geleyim.

Dedim ve ayağa kalktım. Gökay'ın yanına gittim. Yüzümü Gökay'a çevirdim Gökay ise bana.

Gökay;
-Yok sen kal.

-Neden? Beni istemiyormusun? Ha istemiyorsan kalabilirim.

Gökay;
-Yok hayır istiyorum. Yani istiyorsan gel.

Burak;
-Abi olmaz ya gitmeyin.

Afet;
-Gidin gidin.

Gökay;
-Neyse gel Derin.

Ben ve Gökay kamp alanına doğru gidiyorduk. Burak şaşkın şaşkın Afet'e bakıyordu.

Burak;
-Niye gitmelerine izin verdin?

Afet;
-Bırak belki yalnız kalmak istiyorlar. Yada gitmek istiyorlar.

Burak;
-Her zamanki gibi çok düşüncelisin.

Afet;
-Tabi dostum.

Biz Gökay ile hala kamp alanına gitmeye çalışıyorduk. Bu sefer farklı bir yoldan gidiyorduk. Her yerde dikenler vardı ayaklarıma kollarıma batıyordu. Boyumdan büyük dikenli sarmaşıklar bile vardı. Gökay birden durdu. Bende Gökay'ın arkasından geldiğim için birden çarptım. Geriye giderek kafamı tek elimle tutmaya başladım.

Gökay;
-Biraz daha yürüyebilirmisin?

-Evet yürürüm.

Gökay üstüme batmış dikenleri görmüştü.

Gökay;
-Derin heryerine dikenler batmış. Niye söylemiyorsun? Birde gidebilirim diyorsun.

-Yok birşey olmaz.

Gökay;
-Nasıl olmaz?

Gökay üzerindeki hırkayı çıkarıp bana giydirdi. Fermuarını boğzıma kadar çekmişti.

Gökay;
-Az kaldı dayanabilirmisin?

-Evet dayanırım da al bu hırkayı.

Gökay;
-Neden? Saçmalama giyeceksin.

-Ee sana ne olucak? Al sen giy.

Gökay;
-Derin.

Dedi ve kolumdan tutup kamp alanına doğru ilerlemiştik. 20 yada 30 dakikanın sonucunda kamp alanına gelmiştik.
Gökay ile beraber yemek alanına gittik. Bugün buradaki son günümüzdü. Masalardan birine oturmuştuk.

Gökay;
-Güzel miydi?

-Hı?

Gökay gülümseyerek;
-HI?

İkimizde gülmüştük.

Gökay;
-Nasıl bir gün geçirdin?

-Güzel, eğlenceli bir gündü. Sen?

Gökay;
-Aynı benimde normaldi.

Gerçekten güzel bir gün geçirmiştim. Harikaydı. Gökay ile konuşurken Bora yanımıza doğru yaklaşmıştı. Gökay'ın gülümsemesi Bora'nın gelmesiyle gülümsemesi bir su gibi akıl gitmişti.

Bora;
-Derin.

-Efendim Bora.

Bora;
-Seninle birşey konuşmam gerekiyor. Konuşabilirmiyiz?