Müdür

Şans

"Geçmişi unutmalısın ki Bir geleceğin olsun..."

Kalktığımde birinin ceketi vardı. Kimindi bilmiyordum. Etrafa bakındım kimsede yoktu. Sınıf bomboştu. Üstümdeki ceketi bir kenara koyup Gökay, Burak ve Afet'in aramaya gittim. Birde baktım aşağıdaki bahçede oturuyorlardı birşeyler konuşuyorlardı. Acaba beni neden çağırmadılar? diye düşünmeye başlamıştım.
Hemen koşarak yanlarına gittim. Yanlarına oturmuştum muabbet etmeye başladım;

-Selam nasılsınız?

Afet;
-Aa hoşgeldin canım. İyiyim sen nasılsın?

Burak;
-Hoşgeldin kanka. İyiyiz bizde sen?

Gökay;
-İyi diyelim iyi olsun. Sen nasılsın?

-Bende iyiyim. Beni neden çağırmadınız?

Afet;
-Sınıfa geliyorduk Bora bizi gördü. Senin uyuduğunu söyledi bizde uyandırmak istemedik.

-Anladım. Afet sen yarın gidiyorsun dimi Amerika'ya?

Afet;
-Hayır gitmiyorumm!

Burak bian'da kafasını Afet'e çevirio şaskınlıkla baktı.

Burak;
-Sen ciddi misinn? Gitmiyormusun şimdi??

-Yaa cidden gitmiyormusunn?

Afet;
-Evet aşklarım gitmiyorum. Annem ile konuştum dün şirketle konuşmuşlar erken dönecekmiş annem o yüzden benim gitmeme gerek kalmadı.

Burak;
-Ayy bayılıcam durun.

Gökay;
-Birde bayılsaydın Feriha.

Hepimiz birden kahkaha atmaya başladık. Baya konuştuktan sonra sınıfa girdim. Sırada Borayı görmüştüm. Oturuyordu. Bende yanına oturdum ve başımı sıraya yasladım ve nedense Gökay'ı düşünmeye başladım.
Bora birden bana seslenerek;

Bora;
-Umarım uyurken üşümemişsindir...

Ben başımı birden sıradan kaldırarak yüzümü Boraya dönmüştüm.

-Nasıl? O ceket senin miydi?

Bora;
-Evet benimdi. Üşüme diye üstüne koymuştum.

-Teşekkür ederim ama gerek yoktu.

Bora;
-Bir söz vardır bilirmisin? İnsanlar uyurken üstleri açık olursa üzerlerine kar yağarmış. Oysaki benim annem'in üstüne hergün kar yağıyor...
Birden kaşlarımı yukarı kaldırarak;

-Nasıl yani? Annen vefat mı etti?

Bora;
-Evet malesef... Ben küçükken trafik kazasından dolayı vefat etmişti. Babamla beraber yaşıyorum. Ama babamda beni pek umursamaz. Hep Sevgisiz büyüdüm bu güne kadar.

Cidden Boranın anlattıklarına çok üzülmüştüm.
Bir Elimi Bora'nın omuzuna koydum onu teselli etmeye başlamıştım.

-Anladım. Çok üzüldüm. Seni seven çok insanlar var. Bende seni seviyorum. Kendini sakın yalnız, üzülmüş hissetme.

Bora bana gülümseyerek;

Bora;
-Teşekkür ederim.

-Sende şu sözü bilirmisin? Geçmişi unutmalısın ki bir geleceğin olsun.

Bora;
-Haklısın... Hemde çok haklısın. Teşekkür ederim Derin. Bu sözünü hiç unutmayacağım.

Bora'yı azıcıkta olsa mutlu ettiysem ne mutlu bana. Artık bir karar almıştım. Borayı mutlu ediceğim. Çünkü hayatı boyunca eğlenmek nedir bilmeyen, sevgi nedir bilmeyen bir çocuk olarak büyümüş. Ama artık bu duyguları ben Boraya hissetirecektim. Azıcıkta olsa en azından mutlu olsun. Çünkü o benim arkadaşımdı. Hemde sıra arkadaşımdı.
Öğretmenler zili çaldıktan sonra Müzik dersimiz başlamıştı. Hoca bize bir duyuruda bulunmuştu.