From revenge to love [kaihun / chanbaek]

Part 12

_ تو فکر پیدا کردن یه دوست دختر برای این پسر باش.

کای نگاه آخری به بکهیون که رسما به سهون چسبیده بود، انداخت و با لحن جدی ای گفت و باعث شد جفتشون بخندن.

با دیدن بکهیونی که با خنده بهش خیره بود، لباشو کج کرد و باعث شد بک با شدت بیشتری بخنده.

_ واوووو... حسودی بهت میاد.

بک با ابروهای بالا رفته گفت و پشت بندش صدای اعتراض آمیز سهون بلند شد.

_ هیووونگ...

_ جدی میگم هون...

بک گفت و همون برای نشستن اخم محوی بین ابروهای کای کافی بود.

قبلا گفته بود کنار سهون گاهی اوقات، کنترل رفتارهاش از دستش خارج میشد؟... مرز بین بازیگری و واقعیت رو گم میکرد.

_ به چه حقی هون صداش میزنی؟

اینم یکی از مواردش...

کای پرسید و چشمای سهون گرد شدن و صدای خنده ی بک بار دیگه فضا رو عوض کرد.

_ بیا بیا... مال خودت... نخواستیم...

بک که کم کم داشت بخاطر اخم و نگاه جدی کای معذب میشد، گفت و سهون رو به طرفش هل داد و باعث شد دوباره سهون و کای کنار هم وایستن.

_ جدی بودی؟

سهون با بهت خندید و زیر گوش کای، زمزمه وار پرسید.

_ زیادی می‌چسبه بهت...

کای با جدیت به چشماش خیره شد و هشدار داد و سهون درحالی که چشماش می‌خندید، لباشو تو دهنش کشید تا از شکل گرفتن لبخند جلوگیری کنه.

_ اینجاست؟

صدای لوهان توجه همه رو به خودش جلب کرد.

_ آره... همینجاست!

چان اینبار جواب داد و سهون به رودخونه ای که طبق گفته ی کای، خلوت نبود، خیره شد.

قشنگ بود...

بوی زندگی میداد...

بوی طبیعت!

_ عجب جاییه!

درحالی که لبخندش دوباره رو لباش نشسته بود، گفت و نگاه کای رو به سمت خودش برگردوند.

.

_ بیا بشینیم اینجا...

کای گفت و با گرفتن دست سهون، اونو به سمت سنگی که کنار رود خودنمایی میکرد کشوند. سهون رو روی سنگ نشوند و خودش هم کنار سنگ، روی سبزه ها نشست.

_ اینطوری حال نمیده...

سهون با دیدن کایی که رو سبزه ها نشسته بود و به دستاش تکیه داده بود، گفت و به یکباره از جاش بلند شد و ثانیه ی بعد دقیقا کنار کای نشست و متقابلا کمی خم شد و به دستاش تکیه داد و نفس عمیقی کشید.