İÇİNDE BİR SEN

5. BÖLÜM: "PİYANO"

Bu hikaye DOKUZ YAYINLARI farkı ile kitap haline getirileceği için bölümlerin tamamı eski, yazım zayıf, kurgu güçsüz. Şu an kurgu güçlenmiş bir şekilde yeniden yazım aşamasında, yakında kitaplaşacak. Kitap tamamen yeni bölümlerden oluşacak. Pandemiden dolayı yazıma ara vermiştim, şu an son hız devam ediyorum. Yakında raflardaki yerini alacak. Final bölümü Wattpad üzerinde yayımlanmadı. Bu kısa bilgiyi veriyorum çünkü bazı arkadaşlarımız anlayamamış. Keyifli okumalar!

Bölüm Playlist;

Boy Epic - Wicked

Boy Epic - Say Something

5. BÖLÜM: "PİYANO"

Kalbim tekledi. Bu güzellik karşısında savunmasızdı.

Bunun adı tam olarak neydi?

Bilmiyordum.

Bir an ona bakakaldım. Yalın'da en az benim kadar şaşkın görünüyordu. "Yürü," dedi Efken Yalın'ı savurarak bırakırken. "Gidiyoruz."

Afallamış bir ifadeyle ona bakarken bileğimi tuttu ve beni çekiştirerek dışarı çıkardı. Koridoru büyük bir hızla yürürken, ifadesiz yüzü hiç olmadığı kadar gergin görünüyordu. Bileğimden çekiştirmeye devam etti. Canımı acıtıyordu ama sesimi çıkarırsam elinin tersiyle ağzıma bir tane geçireceğinden emindim.

Mekânın içinden geçerken, duvara yaslanmış bir şekilde sevişen çiftleri gördüğümde ağzım beş karış açık kaldı. Efken omzunun üzerinden bana baktığında yüzündeki ifade yumuşadı ve yerini alaycı bir gülümsemeye bıraktı.

"Tam bir saftiriksin." dedi, her ne kadar sesini duyamasam da oynattığı dolgun dudaklarından çıkan kelimelerin tam olarak bunlar olduğundan emindim. Mekândan çıktığımızda arabasına doğru yürüdük ve uzaktan kumandayla arabasının kilidini açtı.

"O bana ait."

Arabaya bindikten hemen sonra motoru çalıştırdı ve kendi kendine homurdandı. "Piç Ceyhun, söylediği saatte gelmeyeceğini biliyordum. Arasın dursun şimdi bizi."

Efken kendi kendine homurdanırken benim düşündüğüm tek şey, Yalın'a saldırdığında dudaklarından dökülen kelimelerdi. Onun gibi sert görünümlü, tehditkâr bir insandan böyle bir şey duymak belki de aklıma gelebilecek en son şeydi.

Yadırgamıştım.

"Ne düşünüyorsun?" diye sordu buz gibi bir sesle.

"Hiç." Omuz silktim. "Semih denen herifle bir ilgim olmadığını öğrendiğine göre artık beni serbest bırakacak mısın?"

Siyah kavisli kaşları çatıldı ve başını hafifçe yukarı kaldırarak yutkundu. Boğazındaki erkeksi çıkıntı bakakalırken, gözlerim boğazındaki çıkıntıdan kurtuldu ve yüzüne odaklandı. Keskin çenesi, bir erkeğe göre fazlasıyla düzgün olan kusursuz burnu, uzun siyah kirpikleriyle kesinlikle mükemmel görünüyordu.

Hayatımda gördüğüm en yakışıklı erkeğe baktığımı fark ettim.

"Hayır." Sesi keskindi. "Henüz seninle işim bitmedi."

"Annemi hiç mi düşünmüyorsun? Kesinlikle perişan olmuştur," dediğimde kaşları daha da çatıldı ama hiçbir şey söylemeden arabayı kullanmaya devam etti. Bu sessizliği beni öldürüyordu.

Yaklaşık on dakika süren sessizliğin ardından uğuldayan düşüncelerimi susturmak adına derin bir nefesi ciğerlerime doldurdum ve son duamı ederek göz ucuyla Efken'e baktım. Resmiyeti bir takım elbise gibi giyinmiş, öylece yolu izliyordu.