İÇİNDE BİR SEN

6. BÖLÜM: "MÜHÜR"

Bu hikaye DOKUZ YAYINLARI farkı ile kitap haline getirileceği için bölümlerin tamamı eski, yazım zayıf, kurgu güçsüz. Şu an kurgu güçlenmiş bir şekilde yeniden yazım aşamasında, yakında kitaplaşacak. Kitap tamamen yeni bölümlerden oluşacak. Pandemiden dolayı yazıma ara vermiştim, şu an son hız devam ediyorum. Yakında raflardaki yerini alacak. Final bölümü Wattpad üzerinde yayımlanmadı. Bu kısa bilgiyi veriyorum çünkü bazı arkadaşlarımız anlayamamış. Keyifli okumalar!

Bölüm Şarkısı: Julian Kruse - Breathe

6. BÖLÜM: "MÜHÜR"

"Çünkü sen, Medusa'sın."

Saatlerdir yattığım yerde durmadan düşündüğüm tek şey buydu. Ne demek istediğini tam olarak kestiremesem de, Medusa'nın tehlikeli bir yaratık olduğunu biliyordum. Belki de beni gerçekten tehlikeli buluyordu. Ama her ne olursa olsun onun gibi bir adamın piyano çalması, insanların göründüğü gibi olmadığının belki de en büyük kanıtıydı.

Adam piyanonun tuşlarıyla sevişiyordu resmen.

Odanın kapısı yavaşça açıldığında yattığım yerden doğrularak gelen kişinin kim olduğuna baktım. Yaren üzerinde siyah bir formayla kapıda dikiliyordu.

"Uyandın mı?" diye sordu hiç uyumadığım gerçeğinden bir haber olarak.

"Evet, ne oldu?"

"Şey..." Etrafına kısaca göz gezdirdikten sonra ürkek adımlarla içeri girdi ve ayak ucuma oturdu. "Ben bugün bir şekilde İbrahim'le görüşeceğim. Ona iletmemi, sormamı veya söylememi istediğin bir şey var mı?"

Duyduklarım ilgimi çekmiş gibi uykusuzluğuma rağmen irileşen gözlerimle Yaren'e baktım. "Ona buradan nasıl kurtulabileceğimi sorar mısın?"

"O da çok denemişti önceleri ama başarısız olmuştu."

"Peki hiçbir yolu yok mu?" diye sorduğumda kaşlarını çattı.

"Aslında..." duraksadı. "Emin değilim."

"Nasıl yani?"

"Yani İbrahim sonraları bir adamla iletişime geçmişti. Adam onu buradan kurtarmanın bir yolu olduğunu söylemişti ama İbrahim uğraşmadı. Çünkü o sıralar birlikteliğimiz yeni başlamıştı. Beni bırakmak istemedi."

Onun için burada kalmak istemişti, öyle mi?

"O adamın kim ve nerede olduğunu öğrenebilir misin?"

"Elbette," dedi yavaşça ayağa kalkarken. "Şimdi gitmek zorundayım. Sana söylediklerine kulak asma. Efken abim sandığın kadar kötü bir adam değildir. Yani seni kesmeyecek."

"Bundan şüpheliyim," dedim sırıtırken. "Her an boğazıma tünecekmiş gibi bakıyor."

"Sadece biraz sert..." duraksadı. "Tamam birazdan biraz daha fazla."

Ona kaşlarımı kaldırarak baktığımda sırıttı. "Tamam çok fazla."

"Kendine dikkat et," diye mırıldandım Yaren kapıya doğru yürürken. Omzunun üzerinden bana baktı. "Sonra görüşürüz."

"Akşam görüşürüz."

Yaren gittikten yaklaşık on beş dakika sonra bulunduğum konumu terk etmiş ve paytak adımlarla mutfağa gitmiştim. Babamın eviymiş gibi rahat olmamın tek bir sebebi vardı; burada zorla tutuluyor olmam. Buzdolabından yenebilir birkaç parça şey çıkardıktan sonra ayak üstü kahvaltımı yaptım ve delilleri körelterek salona geçtim. Salona girdiğimde Efken'i sehpanın(!) üzerine oturmuş eski ve küflü görünen bir bıçağı temizliyor halde bulmayı beklemiyordum elbette.