Mardin'e Tutsak.

Bölüm 14

Bölüm 460 vote

2250 yorum.

Genç arkadaşlar şuraya Jutenya_ tıklayarak şu takipçi sayımıza bir el atabilirler.

İnstagram @jutenya1450

Tiktok watpadjutenya_

Zaman geçmeye gebe gibi, sancı çekiyordu. Akrep yelkovana, yelkovan da saniyelere takılı kalmıştı.

Tik tak, tik tak bir türlü geçmiyordu.

Mardin'nin sıcak havası gece bile hüküm sürüyordu.

Adamın ruhu canhıraş, zemheri bir kış vardı için de bir türlü ısınmayan.

Büyük bir soluk aldı. Bu gece aldığı hiç bir soluk ciğerlerini doldurmuyordu.

Küçük karısı küçük bir serçe gibi kanat çırpmadan bir anda kollarına yığılmıştı.

Mavi hareleri son defa ona bakmıştı.

Annesi gibi...

İçin de minnetli şükürler vardı. O sadece bayılmıştı.

Oturduğu tekli koltukta ayak ayak üstüne atıp hastane odasında yatakta uyuyan karısına baktı.

O öyle çift kişilikli yerlere alışık değildi. Hastane odası tek kişilik olmuştu tekli koltuklar tekli yataklar.

Gözlerini kısıp damla, damla akan serumla baktı. Küçük karısının bünyesinin yaşadıklarını kaldıramadığı ortadaydı.

Söylediği halde yemekte yememişti. Bunun hesabını önce konaktakiler sonra da uyuyan güzeli verecekti.

Ona bakarken zihni istemsizce geçmişe gidiyordu. Çocuk Azad hastane koridorların da değil de, en mutlu uyandığı sabahtaydı.

Annesi ona söz vermişti doğum gününü kutlayıp pasta kesecekti.

Elini kafasına götürüp ovuşturdu, bu anıların gitmesi gerekiyordu. O onları en derinlere koyup, kapıları kilitleyip çıkmıştı.

Peki şimdi niye kendilerini hatırlatmak için kapılara dayanıyorlardı.

Neden o kapıları kırıp biz buradayız hiç silinmedik sen o anları yaşadın diye diretiyorlardı.

Gözleri gelinlikle hastane yatağın da uyuyan karısını gitti.

Bir anda hastane odası çocuk Azad'ın odasına dönüştü.

Annesi usulca girdi odaya, geceden uyuyamayan Azad uyanıktı ama gözlerini yumdu.

Bu aralar annesin de bir değişiklik vardı. Artık ona ilgi gösteriyor onunla ilgileniyordu.

Çocuk Azad gülümsemesini saklar gibi kafasını yatağa gömdü. Annesi onunla ilgilensin şefkat ve sevgi göstersin istiyordu.

Annesi gülümseyerek saçlarını okşadı. Sessizce bugün çok mutluyum bütün acılarım son bulacak deyişini duydu.

Ne yani annesi artık ağlayıp üzülmeyecek miydi?

Çocuk Azad daha çok mutlu oldu.

Büyük Azad çocuk Azad'ı üzgünce izliyordu.

Gözlerini usulca açıp annesinin boynuna sarıldı.

Mavi harelerini ilk defa bu kadar parlak ve mutlu görüyordu.

Doğum günü için miydi?

Annesi oğlunun saçlarını öpüp ellerini tutarak onu yataktan kaldırdı.