Ben geldim.
Biliyorsunuz sınav haftasındayız. Sınava girecek olan tüm öğrenciler ve kızıma başarılar diliyorum.
İnşallah her şey gönlünüzce olur.
Wattpad hesabımı takip etmeyen arkadaşlar lütfen şurayı Jutenya_ tıklayarak beni takibe alın.
Diğer bölümlere vote vermeyen arkadaşlar lütfen bir kaç saniyenizi bana ayırıp bölümleri oylayın. Sizin için belki önemli değil ama benim için çok önemli.
Fazla bekletmeden direkt bölüme geçiyorum.
(Alıntı kısmını atlatmadan okuyun )
Gün geceye hasretti.
Gece güne,
Zerya ise Azad'a hasretti,
Bakışlarını tavana doğrultup büyük bir nefes aldı. Bugün Azad'sız geçirdiği 15. Gündü.
Bakışlarını odada gezdirip yanıda ki yatakta uyuyan annesini fark etti. Aileside onunla beraber perişan olmuştu.
Gözlerini koltuğa çevirdiğin de babasını görüp gülümsedi. Ayaklarını sessizce yataktan sarkıtıp ayağa kalktı. Üstüne örtüğü alıp küçük adımlarla koltuğa doğru ilerledi.
Onun kolları karşılıksız güven temsili cenneti.
Battaniyeyi babasının üzerine örtüp aynı sesizlikte odadan çıkıp koridorda ilerledi.
Ayakları ezberlediği yolu yürüyüp, Azad'ın kaldığı odaya doğru ilerledi.
Ruhu çekilmiş gibi sesiz adımlar atıyordu. Gerçi can çekişiyordu.
Onun uyanmadığı her dakika her saniye canından can gidiyordu. Cam bölmenin önünde durup bakışlarını Azad'da sabitledi.
Geçen gün yaşadığı anlar gelince gözünde bir damla yaş aktı.
Elini kaldırıp parmaklarını camda dolaştırdı. Nefesi görüntüsünü buğulandırsada camdan uzaklaşmıyordu. Azad'ın vücuduna bağlı olan kablolar ve ağzında ki hortumu gördükçe içi gidiyordu.
Onun bu şekilde görmeye alışık değildi. İnatçı ben benim ve benim dediğim olacak yapısıyla tanıyordu. Bu halini Azad'a hiç yakıştıramıyordu.
Elini onun teninde dolaştırır gibi aradaki cam panelde dolaştırıp "Azad hani beni hiç ağlatmıyacaktın" göz yaşları hızlanıyor yanaklarından süzülüp dudaklarını ıslatıyordu.
Ruhu çekilmiş farklı bir evrendeymiş gibi göz yaşları akıyordu.Göz yaşlarını silmeden hıçkırıp "Azad çevremde göz yaşlarımı silecek yakınım dolu ama ben senin silmeni istiyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mardin'e Tutsak.
Fanfiction18 yaşında genç bir kızın yolu çıkmaz bir sokakta hiç kesişmemesi gereken bir adamla kesişti. Adam hayata ve mavi renge küskündü. Genç kızla beraber mavinin her tonuna aşık oldu. Mavinin her tonuna Hálin mavisi diyordu. Açık veya koyu önemli değildi...