Mardin'e Tutsak.

İlk Defa Babam Gibi Part 3

Merhaba benim wattpad ailem ben geldim.

Hoş geldimmm.

Aşk turşucuklarım biliyorum özlediniz bende sizleri çok özledim ve elimi masaya vurup bitsin artık bu hasret ulen dedim.

İşte buradayım.

Açıkcası harika ötesi bir bölümle geldim. Ben yazdım tabiki güzel olacak ego tavan sdsdsdsdsds

Okumadan önce yıldızı lütfen parlatalım. Vote sayımız 500k ya gidiyor. Çıldırmak üzereyim.

Biliyorum bu yazarın basılı bir eseri yok aman canım sizin gönlünüz de yazar olduktan sonra çokta önemli değil demi?

Neyse çok uzatmayalım.

   Şurayı tıklayarak

          👇🏻👇🏻

        Jutenya_ 👈🏻 wattpad hesabımı takibe alın. 21k olmaya son 500 kişi kaldı sdsdsdsds takip etmeyen arkadaşlar edinde 21k olalım.

Keyifli okumalar.

İnsanoğlu nankör bir varlıktı. Hep olmayanı isterdi. Bazen olana da kör sağır olurdu. Elbette ki geçmiş küllerinden savrulup ortaya çıkacaktı.

Yalan üzerine kurulmuş bir geçmiş asla olmayacak bir hayatın temelini oluşturdu. Temeli sağlam olmayan bu oluşum bir sallantıya gerek duymadan yıkıldı. Çünkü temeli sağlamıştıran kadın yıkık ve döküktü.

Azad bu döküntünün enkazından tüm arbedelere rağmen hayatta kalandı.

Geçmiş acıtırdı lakin geleceğe getirdikleri daha can yakıyordu.

Öyle bir varmış bir yokmuş gibi değildi.

Alınan ahlar elbet birgün çıkacaktı. Azad'ın kafasında binbir karmaşa varken dılın da sanki hiçbir şey yokmuş doğal birgün geçirmiş gibiydi. Telefonunun çalınmasıyla bakışlarını yanıp sönen ekrana çevirdi.

Arayan Selim'di ve iyi şeyler söylemiyordu. Bunu beklediği için şaşırmadı. Elinde ki telefonu cebine koyup giyinme odasına ilerledi.

Dakikalar içinde giyinip kasadan silahını aldı ve hızlı adımlarla așağı indi. Onu bekleyen arabalara bindi.

Sis ön koltukta arkasını döndüğünde iyi şeyler olmadığını anlaması zor olmadı.

Azad sessiz bir şekil de elinde ki telefonu sallıyor ve sakin kalmaya çalışıyordu. Kimsenin olmayan vicdanını rahatlamasına izin vermeyecekti. Hem bunu yapmaya onların hakkı yoktu. Saatler süren yolculuktan sonra arabalar arkaya arkaya frene bastı.

Kapısının açılmasını beklemeden  kendisi açıp arabadan indi. Belinden silahı çıkardığın da arkasında ki adamlarda silahlarını çıkardılar.

Yaşadıklarını kimseye belli etmemeyi çocukken vücudunda çüreyen yerleri gizleyerek öğrenmişti. Lakin bu değil demekti ki unutmuştu. Kin tutan biriydi ve günü geldiğin de herkes nasibine düşen payı alacaktı.