Mardin'e Tutsak.

Elbise

Evettttt yine ben aşklarım özlediğiniz ve bende arayı kapatmak istediğim için bu hafta 2 bölüm sözüyle geldim.

Ve bu hafta ki  ikinci bölümümüz.

Elimi masaya vurup özledim sizi diye çığlık atmak istiyorum. Ahahaaa psikolojik olarak kalabalıklık sendromu yaşıyorum galiba sdhdfhgjkjkjk.

Jutenya_ şurayı tıklayarak watpad hesabımı takibe alırsanız çok sevineceğim çünkü jutenya aşiretimizin 16k olmasına çok az kaldı.

Unutmayın siz benim hayal dünyamın evreninde dünyama değinen yıldız tozlarısınız ve hepinizi çok seviyorum.

Uzatmadan keyifli okumalar diyor ve bölüme geçiyorum.

Hayatın insana getireceği bilinmedi ve sürprizlerle doluydu. Azad ve Hálin buna en büyük örnektu. İkisi çıkmaz bir sokakta yan yana gelmeyecek iki yabancı iken kader ağlarını örüp onları yan yana getirdi.

Azad mașuk değildi ve aşkını aramıyordu. Lakin kader yalnızlık Yaradana mahsus bu kadar yeter deyip onu yaşadıkları zor hayatın kefareti gibi Hálin ile ödüllendirmiști. Onca yaşamıșlıklara rağmen iyi ki diyebilen bir adamdı.

Ona oynanan oyun onun için bir ödül gibiydi. Çünkü hayatının kıymetlisi kolları arasında yaşantısına girmişti. Pişmanmıydı hayır sadece karısının yaşadığı zorluklar için üzülüyordu.

Bu gece de karısı için geri adım atıp buradaydı. Genç karısı küçük burnunu havaya kaldırıp savaş boyalarını sürmüş gibi ona cephe alıyordu. İtiraf etmezsi gerekiyorsa bu halleri onun çok hoşuna gidiyordu. Sırf üstünde ki elbiseyi ben çıkaracağım dediği için gidip üstünde ki elbiseyi çıkarmıştı. Gerçi bu onu delirtecek bir etkendi lakin o Azad Saruhan'ı ve dediğini yaptırırdı. Belliki üç buçuk yıllık ayrılık bunu karısına unutturmuștu.

Bakışlarını karısına çevirdiğinde onun kapıda olan bakışlarını fark ettip dişlerini sıktı. Zira beklediği nın kim olduğunu biliyordu.

Şimdilik sakin ol diye kendine telkinler veriyordu. Bu gece sorun çıkarması karısıyla aralarına mesafe koyması demekti. Sessizce önüne dönüp sustu...

Zerya kapıda beklediğini görmek ister gibi bakışlarını kaldırdı. Mavi irisleri meraklı bir şekilde etrafta dolanıyordu. Kısa bir süre kocasıyla göz göze geldiğinde hızlı bir şekilde çekip önüne döndü. Gözlerini yumup büyük bir nefes aldı. Bu geceyi atlatığın da her şey normale düzelecek diye fısıldayıp bakışlarını kaldırdı. Babası ortalıkta görünmüyordu. Üzgün bir şekilde tekrar kafasını eğdi. Ona gel demişti ve yoktu. Bu onun için en büyük hayal kırıklığıydı.

Boynunda hissetiği nefesle gözlerini yumdu ve  Bekir Mirşah tüm aseletiyle orada yanındaydı . Lakin Zerya bunun farkında değildi.

Zerya yutkunamıyordu ama duyduğu seste mutluluk sebebiydi.

Bekir Mirşah kızının kulağına eğilip ikisinin duyacağı bir tonda "demek ben bir ibo beg kadar olamıyorum haaa"

Zerya'nın dudakları kenara kıvrıldı. İbo Begé Parsìnì  babasının ona okuduğu dengbejin kahramanıydı ve köyüne saldıran Ermeni ve Ruslar yüzünden karısını gelinini ve kızını kendi elleriyle öldürüyordu. Kızını vururken elleri titriyor ve kızı düşman eline geçmektense katlini babasına helal kılıyor.