Mardin'e Tutsak.

Yeniden Berdel

Merhaba,evet her zaman olduğu gibi yine ben...

Cimri keklerim bu Rojawan'ı okumak size iyi gelmiyor gibi, lütfen Rojawan'ı değil bonkör ağam Azad'ı örnek alınız ve şu yıldıza basınız
(yazar tavsiyedir)  sdsdshshdsdsd

Wattpad hesabımı takip etmeyen arkadaşlar lütfen Jutenya_ şurayı tıklayarak beni takibe alın. Kitaplar hakkında duyuru ve gelişmeler panomda yapılıyor.

Ve unutmadan Mardin'e Tutsak Texting WhatsApp, gurup konuşmalarını kısa bir süreliğine yayınlıyorum eğlenmek isteyenleri oraya bekliyorum. Kitap profilim'de mevcut ordan ulaşabilirsiniz..

Mardin'e Tutsak ne zaman final olur sorusuna verecek bir cevabım yok,tahmin ettiğiniz gibi daha olaylar yeni ortaya çıkıyor ne zaman sonlanır kafamda ne kadar devam eder? Bu artık jutenya ailesinin evrenin de,

Unutmayın hepiniz benim hayal dünyamın evreninde dünyama değinen yıldız tozlarısınız ve hepinizi çok seviyorum.

Keyifl okumalar.

Yeni gün,

Yeni umutlardı...

Lakin Azad artık umutlarını yitirmeye yakındı. Hesapta hiç olmayan şeyler ortaya çıkmış ve Azad yeni öğrendiği bilgiler ile etrafını yakıp yıkmak istiyor lakin hala son iradesi ile ayakta duruyordu.

Yıllar boyunca intihar etti diye nefret ettiği bir annesi vardı. Onu her duasından mahrum etmişti. Her mezarına gittiğinde içindekileri döküp geri dönüyordu.

Bu dünyada gün yüzü görmeyen annesi orada da kendisi tarafından rahat bırakılmıyordu. Bakışları etrafına boş bakan babasıyla kesiştiğinde gidip ağzını burnunu dağıtmamak için kendisini zor tuttu. Gerçi ona ne yapacağı hakkında kafasında ki korkunç düşünceler den kendisi bile korkuyordu.

Zihni o malûm güne gitti. Annesi onu erkenden uyandırıp doğum günü için hazırlık yapmıştı. Mutlu ve gülümsüyordu. Sonra yukarıya çıkışı ve ayakları önüne düşen cansız bedeni.

Bir de karısının bulduğu mektup , gerçi mektup un içeriğinden bile annesinin intihar etmediğini anlaması zor değildi. Fakat bazı şeyler kafasında soru işareti olarak kalmıştı. Onlarda Pervin sayesinde kalkmıştı.

Yüzünü sıvazladı, gözlerini sıkıntı ile kapatıp açtı. Karşısında kendinden emin bir şekilde dik duran adamla  daha da gerildi. Ben dedim, ben haklıyım der gibiydi Bekir Mirşah'ın bakışları.

Azad elini yumruk yaptı , etrafında ki herkes bir nevi ona ihanet etmişti.

Elinde hisettiği dokunușla bakışlarını eline çevirdi. Karısı parmaklarını onun parmaklarından geçirip elini sımsıkı tutuyordu. Buna ihtiyaçı var mıydı?

Evet hiç olmadığı kadar vardı.

Peki o da onu en mutlu olduğuna inandığı günde yarım bırakmamıșmıydı?

Evet biliyordu bedenine aldığı ilaçların etkisi yüksekti lakin gene de es geçemediği bir gerçek düğün gününde kurduğu cümleler harfi harfine o gün yüzüne söylenmişti ve Azad bunun bilinç altında kaldığından hala bir nevi emindi.

Bir de acabalar vardı içini kemiren. Beni sevmedi mi soru işareti kendisine itiraf etmek istemese bile benliğin de yer edinmişti. Üç buçuk yıl onu bulamayıșı Bekir beyin her seferinde 'kendisine yeni bir hayat kurdu seni istemiyor '  demesine rağmen onu aramaya devam etmiş ,  istemiyorsa bile onun ağzından duymak istemişti.

Ve çocuklarından bir haber bunları düşünmüştü.

Çok mu kötü bir insandı bunca şeyi hak edecek ne yapmıştı.