သာမန်အရပ်သားဝတ်စုံဝတ်ထားရုံဆိုပေမယ့် မှေးမှိန်သွားခြင်းမရှိတဲ့ ကိုယ်ယောင်ကိုယ်ဝါကို မြင်နေရသည်။ ထိုလူက သူ့ဖိနပ်ဦးစွန်းနားမှာ ကျသွားတဲ့ လက်စွပ်ကို ကောက်ယူလိုက်ကာ သေချာကြည့်နေသည်။ Jongin အာစေးမိနေသလို စကားတစ်လုံးမှ ထွက်မလာခဲ့။ အတော်ကြာလွမ်းနေခဲ့ရတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံနဲ့ ဆုံမိတဲ့အခါမှာတော့ လှိုက်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့ခံစားချက်နဲ့အတူ နာမည်ကို ပါးစပ်လှုပ်ရုံ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
Sehun ..
"ဒါကိုရှာနေတာလား"
ခြေတစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလာတိုင်းမှာ သူနဲ့ဝေးရာကို ထွက်ပြေးလိုက်ချင်ပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ နည်းနည်းလေးမှ မလှုပ်ရှားလာပါ။ Sehun က သူ့လက်ကိုဆွဲယူကာ လက်စွပ်လေးကို ပြန်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး အနူးညံ့ဆုံးပြုံးပြသည်။
"ကိုယ်နဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ Jonginna"
"မင်းက ..... ဒီနေရာမှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို သတို့သမီးအသစ်စက်စက်လေးနဲ့ ပထမဆုံးညကို ဖြတ်သန်းရမှာလား"
အဖြေရှိပြီးသားဆိုပေမယ့် နှုတ်ကနေထုတ်ပြောဖို့ မနည်းအားယူနေရသည်။ Sehun က သူ့ရှေ့မှာတင်ရှိနေပြီး နီးကပ်လွန်းတာကြောင့် ကိုယ်သင်းနံ့တစ်စွန်းတစ်စပင် ရှူရှိုက်လို့ရနေသည်။ ငြင်းဆန်ချင်တဲ့ စကားတွေကို သူ့ရှေ့မှာပြောဖို့ မဝံ့ရဲတာကြောင့် စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ခေါင်းကို ငိုက်စိုက်ချလိုက်သည်။
"ပြန်ပါတော့"
တိုးလျတဲ့စကားအဆုံး Sehun သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ထိန်းထားတဲ့ ကြားကနေ တိုးထွက်လာပုံရတဲ့ ရှိုက်သံလေးကြောင့် ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေးပုတ်ပေးမိသည်။
"မင်းမပါဘဲ မပြန်ဘူး .. နောက်ကျမှလာမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ .. ကိုယ်ရှေ့မှာ ငိုချင်ငိုချလိုက်လို့ရတယ်"
"မ .. ငို .. ဘူး .. ပြန်တော့"
နှာခေါင်းရှုံ့သံကြားကနေ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေပြောနေတဲ့ ကောင်လေးက Sehun ကိုတွန်းထုတ်မယ့်ဟန်ပြုလာတာမို့ လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
Sacrifice
Historical FictionIn the Joseon dynasty, the second prince rises to claim the throne, but his heart remains bound to his childhood friend-a forbidden love. SEKAI Historical Fanfiction
