Senin İçin Yeniden Doğdum ✅

2.8✨

Gece uzun sürmüştü. Şimdi onun kolları arasındaydım. O uyuyordu ama ben uyuyamıyordum. Hayır, bunun tek sebebi fiziksel olarak hissettiğim acılar değildi. Bir anlık zevk esnasında ona olan aşkımı fark etmiştim. Başımı onun göğsüne gömdüm. Bu çok utanç verici!

Bir birlerini çıplak görmüş iki insan bir birinden utanmamalı değil mi?

Bir anda onun bana “Çok tatlısın. “ diye fısıldayışını hatırladım. İlk adımı atan benken ne diye şimdi utanç yüzünden uykusuzluk çekiyorum?

Başımı kaldırıp onun yüzüne baktım. Eliyle başımı tekrar göğsünün üzerine koyarak “Sert davrandığımın farkındayım ama uyumaya çalış.” Diye mırıldandı. Aslında nazik davranmaya çalışmıştı ve bunu da fark etmiştim.

“Acımasızsın. Biraz empati kursaydın ne olurdu sanki? “ diye homurdandım. Pek acıtmadı demeye utandığım için, daha doğrusu bu konu hakkında konuşmaya utandığım için böyle abartılı bir tepki vermiştim. Ondan hiçbir cevap gelmeyince uyuduğu kanısına vardım. Uyuyup uyumadığı bile belli değil ki, adamın.

Yatakta yan döndü beni kollarının arasına sararak kımıldandı. Burnum boynuna yaklaştığı için kokusunu ciğerlerime çekmiştim. Gerçi onun kokusu benim ciğerlerime kazınmıştı artık. Çekici geldi, boğazından öptüm.

“Uyu artık. Amma azgın çıktın. “ benimle dalga geçiyordu resmen. Sadece bir öpücük. Daha fazlasına dayanamazdım zaten. Ona arkamı dönerek uyumaya çalıştım. En son hatırladığım da bu. Sonra uyumuşum.

Ertesi sabah gözlerimi açtığımda ilk defa gözlerimi açtığımda benimle yatağını paylaşan birinin yanında uyandım. Parmaklarımla onun yanağını okşadım. Çok masum gözüküyordu. Uyuyan her canlı masum gözükür, ama onda bir köpek yavrusuna has bir tatlılık vardı. Kızıl renk saçı gözünün üzerine düşüyordu. Sonra saçıyla aynı renk uzun kirpiklerini kırpıştırdı. Yavaş yavaş gözlerini araladı. Beni gördüğünde gülümsedi. Elimi uzatarak gözünün üzerine düşen saçı çektim.

“İyi misin? “ diye sorduğunda başımı salladım. Elini yanağımda gezdirdi.

“Ağrın falan var mı? “

Utançla bakışlarımı çektim.

“Biraz.” Diye mırıldandım. Gözlerini ovuşturarak oturur pozisyona geçti. Beni de üzerimize örttüğümüz pikeye sararak kucağına oturttu. Arkadan belime sarılarak çenesini omzuma dayadı.

“Özür dilerim sevgilim. “

Bir anlık şaşkınlığımı atlatıp “Sorun değil. “ dedim kekeleyerek. Bu şekilde daha fazla duramayacak gibiydim.

“Kalkıp hazırlanalım hadi. “ dedim arkamı dönmeden.

Bir anda “Lanet olsun! “ diye bağırdı. Altımda serleşen şeyin varlığını hissettiğimde davranışının nedenini anlamıştım. “Özür dilerim sevgilim. “ deyip tekrar dudaklarıma yapıştı. Başımı olumsuz anlamda iki yana sallayıp ellerimi kızaran yanaklarıma götürdüğümde ellerimi tuttu, üzerimdeki pikeyi çekerek yere attı. Ellerimi tek elinde birleştirerek geride yastığın üzerinde bastırdı.
Düşlerim zifiri karanlık ve bilincim bulanık. Bir anlık kararımı şimdi sorguluyor değilim, zaten kararımı verdiğimde her şeye hazırlıklıydım. Yine de imparatoriçe tarafından bir bebek yapmak için zorlanmak mı? Hiç benim karakterime uygun düşmeyen bir şey. Yine de buna mecburum. Bunu Victor’a borçluyum. Victor’la mutluymuşum gibi davranacağım ve ona bir çocuk vereceğim. Sonra da bir sonraki hayatıma hazırlanacağım. Yine de ölememekle lanetlendiğim için kendi hayatımı sonlandıramıyorum, en azından ölene kadar bu yabancı bedenin isteklerine uyacağım. Onun duygularının beni ele geçirmesine izin vereceğim. Evet! Aşksa aşk, bu ayran gönüllü şimdi de Victor’u seviyorsa ben ne yapabilirim ki?