Weeks After

W A 12

[W E E K S  A F T E R  XII]

"Oh, thank God, you're safe!"

Hapon na nang makauwi kami dahil nagpahinga pa muna kami. We are also afraid to encounter more walking dead. I don't know if we can still fight them if ever.

Rehan immediately attended me, giving me a tight hug which made me stunned. I can feel the warmth of his body while he was hugging me. Ngumiti lang ako saka siya tinapik sa likod.

May dugo pa ang damit ko at ayaw kong malagyan siya no'n kaya bumitaw kaagad ako. Nakita ko naman si Nate at Laelyn na nag-uusap din. Mukhang galit pa si Nate dahil nakita niya ang madaming dugo kay Laelyn, tanda na nanggaling kami sa matinding laban.

Nagpaalam lang ako na maghuhugas muna ng katawan. Mabuti na lang at may nadaanan kaming bilihan ng damit kaya kumuha kaming dalawa do'n ng pamalit.

"Kumusta lakad niyo?"

When I get back, I asked Rehan who's sitting on the window of the room. Hindi ko alam kung nasaan 'yung dalawa dahil siya lang ang mag-isa dito.

Humarap siya sa'kin saka binuga ang usok ng sigarilyo niya. Umiwas lang ako ng tingin at medyo nagtakip ng ilong dahil sa usok na nanggagaling sa sigarilyo niya.

"May nakita na kaming ligtas na lugar. There are two, actually. They are both safe, there are stocks, though the other one had lesser." Tumango lang ako sa kaniya. That'd be good. If ever something happened here, at least we already knew where to go. "How about you? You're both bathing blood when you came here."

"Ang daming zombie na nakasalubong namin. They maybe smelled us." Pero malabo 'yun. Given the fact na tahimik ang motor namin, at isa pa, base sa nakita ko, mukhang galing sila sa malayo.

They need to have a powerful sense of smell for them to smell us even from afar. Something is wrong there, right? Am I missing something?

"Same goes to us. Hindi nga namin alam ang nangyari at nakita na lang namin na may paparating na tumpok ng mga zombie."

My eyes squinted on him, thinking of what ifs and what's wrong.

I had a hunch that those deads mutated already and their senses developed. Kung totoo man ang hinala ko, mas lalo naming kailangan na maging handa.

Nag-usap pa kami saglit habang pinapanood ang paglubog ng araw. Ang mapula-pulang sinag ng papalubog na araw ay tumatama sa nakangiting mukha ni Rehan.

Hindi siya palangiting tao pero nakakatuwang tingnan kapag nakangiti siya. Tumingin din ako sa tinitingnan niya at nakita ang araw na unti-unti nang nagtatago.

Another day had passed. It's good that I have them with my side those days because if not, I had already lost my sanity.

Pumasok lang si Nate para sabihing kumain na daw kami. Nauna na akong tumayo dahil kanina pa ako nagugutom! Nilampasan ko si Nate at tumakbo pababa. Narinig ko lang ang sinabi niyang mag-ingat daw ako.

"Base sa lugar na kinatatayuan ng nakita niyong pwedeng tuluyan, saan mas ligtas? Dito o doon?"

Habang nasa kainan, nagsalita si Laelyn, kausap ata si Rehan. Tumigil naman sa pagsubo ang lalaki, hinihintay lang din namin ang sagot niya.

"Kung titingnan ang building, mas ligtas dito, pero kung 'yung lugar na kinatatayuan, mas ligtas do'n." Tiningnan niya kami. "Alam naman natin na malapit 'to sa bayan, at siguradong mas marami pang zombie ang aaligid sa'tin."