Weeks After

Epilogue

T H E E P I L O G U E
A f t e r E v e r y t h i n g...

"Ang dami mong sinasabi."

Mabilis na napunta sa likod ni Jasper si Azi. Nanlaki ang mata niya nang maramdaman niya ang kamay nito sa kaniyang leeg at ulo. Bago pa man makapagsalita ulit, binali na ng lalaki ang kaniyang leeg.

Mulat pa rin ang kaniyang mga mata nang bumagsak siya sa lupa. Azi watched him lay there with no emotion at all. Saka niya tiningnan ang mga kasamahan niyang noon ay nagapi na rin ang kanilang mga kalaban.

This is the Alaric's downfall.

Meanwhile, meters away from them, the survivors Kimberley and her friends saved keeps running away from the Nyasaaa Corporation. They wanted to get away from the hell.

"Kaya mo pa ba?" An old woman was almost passing away but good thing, a man catched her.

"H-Hindi ko alam... Matanda na ako, kaya ayos lang sa'kin na... matapos na dito." The old woman smiled as she watched the sky.

Nagsisimula nang magpakita ang haring araw. Ang gusto niyang makita sa kaniyang huling hininga ay ang pagsikat ng araw dahil sabi nga nila, ang liwanag nito ang patunay na may pag-asa pa para sa lahat.

The man watched her closed her eyes when the sun ray touches her skin. Hanggang sa malagutan na ito ng hininga. Napabuntong-hininga ang lalaki at binitbit na lang ang matanda.

Not far away from them is a pile of zombies. Pilit nilang ginigiba ang mga yerong humaharang sa kanila para makapasok sa loob ng Nyasaaa ground.

May iilang nilulusot ang mga kamay dahil nakikita nila ang mga taong nagtatakbuhan. Gutom na gutom na ang mga ito at tamang-tama ang grupo ng mga taong lumalayo para sa kanila.

Ang mga mapuputi nilang mata, dumudugong mga bibig, at nabubulok na katawan ay ang imahe na talaga namang dadalhin ng mga taong nakasaksi sa pagtatapos ng mundo hanggang sa kanilang kamatayan.

Ang kanilang mga atungal ay malakas at talaga namang nakakakilabot. Kahit sinong makakarinig nito ay tiyak na mapapatakbo papalayo.

"Mag-uumaga na."

Nakaupo pare-pareho ang apat, walang pake-alam sa kanilang paligid. Wala silang marinig na kahit ano maliban sa tunog ng yabag ng mga taong papalayo sa Nyasaaa at ang atungal ng mga zombie na pinipilit makawala.

Kailangang may gawin na sila.

"Ang layo na ng narating natin." Mayamaya'y nagsalita si Kimberley. "Mula sa simula ng apocalypse,"

Inalala niya kung paano sila nagkakilala ni Rehan. Kung paano nila sabay na takasan at takbuhan ang mga zombie. Kung paano sila magkatabing natutulog dahil pareho silang takot maging zombie.

Ang unang pag-iyak niya dahil nakapatay siya ng halimaw pero nando'n si Rehan para siguraduhing ayos lang at tama lang ang ginawa niya.

Hanggang sa makita nilang muli sina Laelyn at Nate dahil may tinatakbuhan silang posibleng kamatayan.

Inalala din niya kung paano niya nakilala si Azi, at kung gaano kabastos ang approach nito sa kaniya. She smiled inside.

"Hanggang sa kung paano tayo nauto sa Safe daw." Tumawa sila dahil pare-pareho nga silang nauto do'n.

Naalala ni Kimberley kung paano siya nagsakripisyong magpaiwan para lang mailigtas sina Azi at ang pamilya nito. Kung paano niya muling nakita sina Laelyn at Rehan.