Weeks After

W H A 08

"Shit..."

I know I should fucking run now but my legs betrayed me! They won't move!

Ilang sandali pang nagkatitigan ang mata namin bago bumuka ang bibig niya at gumawa ng ingay. His voice is cracked and judging it, I can say that his vocal cords is now ruined.

"Run!"

Yumuko ako nang subukin ako nitong hablutin kaya nagkaroon ako ng pagkakataong makatakbo.

What the fuck, kailan ba ako makakapagpahinga?

Rehan and Laelyn's face darkened as they both watch me run towards their direction. Nabalik lang nila ang sarili nila nang magsimula na ding umatake ang dalawa pang zombie.

They shoot the two but I guess, they keep missing because their face screams frustration and fear. Mas binilisan ko pa ang pagtakbo palapit sa kanila.

"Yuko!"

Kaagad akong yumuko at gan'on na lang ang panlalaki ng mata ko nang biglang dumaan ang mga bala ng baril sa uluhan ko.

I averted my direction and continue running. Nang humarap ako, kaagad kong inihanda ang katana ko para sa mga pasugod na zombies.

Napipigilan lang sila dahil sa baril ng dalawang kasama ko pero kapag naubusan sila ng bala, wala na kaming choice kundi ang makipaglaban gamit ang bat na dala ni Rehan, ang bakal na hawak ni Laelyn at ang katana ko.

"Shit, putangina!"

Binato ni Laelyn ang baril niya nang maubos ang bala nito. She then grabbed the two metal pipe behind her back and positioned herself like she's prepared of what will happen.

Hindi nagtagal ay gan'on din ang ginawa ni Rehan. Naubusan siya ng bala kaya tinapon niya ang baril niya at kinuha ang bat na nakalagay sa bag sa likod niya.

Kaming tatlo, laban sa tatlong sprinting zombie na nasa harapan namin. Kahit na wasak-wasak na ang katawan nila dahil sa tama ng baril, parang wala lang sa kanila ang mga 'yun.

Lumunok ako ng laway nang magsimulang gumalaw ang mga ito. Nasa gitna ako ng dalawa kaya malayo kong nakita kung gaano kaseryoso at kadilim ang mga mata nila.

"Go!"

Sabay-sabay kaming sumugod tatlo at naghiwalay. The middle one attacked me but I tried to avoid him. Even though he's fast, I can still read what he's about to do.

Umikot ako at nakitang muli siyang sumusugod pabalik. Nilagay ko ang katana sa harap ko at sumugod papunta sa kaniya, pinipilit pantayan ang bilis niya.

Nang padadaanin ko na sa katawan niya ang talim ng katana, mabilis niya lang 'yung tinalunan kaya nanlaki ang mata ko. He leaped so high!

Humarap ako sa kaniya nang maramdaman kong bumagsak ito sa sahig. Nakatukod pa ang isang tuhod niya sa sahig kaya nang tumayo siya, nakita ko kung paanong dumikit ang ilang laman do'n.

Hindi nag-aksaya ng minuto ang halimaw at muling bumalik sa pagsugod kaya naging alerto ako. I can't match his speed, but I know that I can think better than him.

He acts base on his body's alert system and I act base on what my mind tells me what to do. Pero lugi pa din ako dahil umaatake na siya, nag-iisip pa rin ako ng gagawin.

"Sa harap mo!" Iniwas ko ang mukha ko nang tatama na sana ang kamao niya sa akin. Nang makahanap ng pagkakataon, kaagad ko siyang pinatid kaya tumumba siya sa sahig.

I didn't give him a chance and immediately attacked. I slashed his back which earns a loud growl from him.

Hindi ko lang inaasahan na mabilis ulit siyang tatayo at sinipa ako sa tiyan kaya napalayo ako. I can feel the blood on my mouth because of that.

Fuck, that hurts! Ginawa na akong punching bag ng mga zombie dito!

I positioned my katana again and release a heavy breath. I ran towards his direction and he did the same thing.

Nang makalapit, kaagad kong hiniwa ang braso niyang nakaunat papunta sa'kin kaya 'yun naputol. I took that opportunity to slice his body and the blood splattered around.

Sunod-sunod na ungot ang ginawa niya dahil sa sunod-sunod kong pag-atake. I didn't give him a chance to hit me because I know, I'll knock off if he successfully did.

Pinapangsalag niya ang braso niya na kabila na sobrang kunat. Umikot naman siya at nanlaki ang mata ko nang muntikan niya na akong masipa.

I used that opportunity to stab his chest. Tumagos ang katana sa katawan niya kaya kitang-kita ko kung paano tumulo ang dugo doon. He growled so loud when I twist the sword while it's still inside his body.

Nang makuntento, hiniwa ko ang katawan niya hanggang sa ulo. Nahiwa ang katawan niya sa dalawa dahil do'n. Habang pabagsak, muli ko 'yung hiniwa para masigurado na wala na talaga siya.

Hinihingal na napaluhod ako sa sahig. Nabagsak ko na lang ang katana habang pinapanood ang pag-agos ng dugo mula sa katawan ng zombie.

Nang lumingon ako kila Rehan, nakita kong unti-unti na rin nilang natatalo ang dalawang zombie. They keep smashing their heads until it revealed the skull and their brain.

Hindi sila tumigil hanggang sa madurog ng tuluyan ang mga bungo ng mga zombie at magkagutay-gutay ang utak nito sa sahig.

Napangiti na lang ako dahil muli kaming nanalo sa kanila. Maybe, God still wants us to fight for this. For our life. For world. For humanity.

When I looked at my wound, I saw how the side of it turned darker. Ang mga dugo ay medyo natuyo na pero kitang-kita pa rin ang sariwa kong laman na inukit ng ngipin.

Nangangati ang sugat ko pero hindi ko kinamot dahil baka maimpeksyon.

Pinunit ko ang iilang parte ng sando na suot ko at agad itinali sa balikat ko para mapabagal ang pagkalat ng virus.

I heave a sigh as I feel the heavy feeling in my chest.

Any hours from now, I will turn into zombie.