Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
Oy verip yorumlarsan çok sevinirim! Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KAYIP NEFES
2
" Av ve Avcı "
"Ve her zaman olduğu gibi av avcıya yakalanır!"
Bu ses onun sesiydi, Ufuk'un. Nasıl yani yakalanmış mıydım? Yüzüme gölge etmek için kaldırdığım elimi aşağıya doğru indirdim. Araba onun orabasıydı, vücuduma aniden ateş basmıştı, ayaklarımın uyuştuğunu hissediyordum sanki biri beynime defalarca iğne batırıp çekiyordu, kendimi sertçe yutkunmaktan alıkoyamadım.
Nasıl bilmişti ne tarafa kaçtığımı da önüme çıkmıştı hiç bir fikrim yoktu, kafam allak bullaktı. Arkamdan yaklaşan adım seslerini duyuyordum, ama yağan yağmurun sesi daha kuvvetliydi, Adım sesleri durmuştu. "Siktir lan bu nasıl adam saçları götüne geliyor resmen," dedi ufuk şaşırarak. Ben hiç bir tepki veremiyordum sadece arabanın ön camına bakıyordum buradan arabanın içi gözükmesede, bana baktığını hissediyordum.
Neden hâlâ inmemişti arabadan?
Tekrar yutkunmaya çalıştım. Vücudum çok halsiz düşmüştü ve ben bayılmamak için kendimi çok zor tutuyordum. Acıkmıştım, midem bulanıyordu ve dizimdeki yara kendini belli etmek istercesine sızlıyordu. Ufuk hemen önüme geçip "Siktir lan bu kız," dedi. Yüzümde far görmüş tavşan ifadesi vardı, arabanın kapısının açıldığını sertçe kapanana kadar anlamamıştım. Adım sesleri önümde durduğunda hiç bir tepki veremiyordum nefes almaktan başka o da kayboluyordu.
Ufuk'ta, bende sırılsıklam olmuştuk. Diğer adamlar nerdeydi bilmemekle beraber, sonumunda iyi olmayacağını hissediyordum. İçime derin bir nefes aldığımda gözlerimi Baran'a çevirdim, koyu olduğunu tahmin ettiğim gözleri hiç hayra âlâmet bakmıyordu, yüzü kaskatı bir şekilde gözlerime bakıyordu. Beni öldürecek miydi? Hiç kimseden çıt çıkmıyordu, ben korkudan ölecektim ama belli etmemeye çalışıyordum. Baran, gözlerini Ufuk'a çevirdiğinde aralarında anlamadığım bir bakışma geçti. "Şimdi ne olacak?" diye, sordu Ufuk. Baran gözlerini tekrar bana dikip, "Bilmiyorum." diyerek, mırıldandı.
Bana ne yapacaklarını mı düşünüyorlardı? Baran, sert bir soluk alıp "Ne kadarını gördün," dedi. Elim ayağım şimdi daha çok yanmaya başlamıştı. Ne diyecektim ki? Neredeyse hemen hemen her şeyi görmüştüm. Kafamı arkaya çevirdiğimde korumaların tam arkamda olduğunu gördüm. Tekrar önüme döndüğümde ikiside pür dikkat beni izliyordu. Gözlerim kısa bir anlığına Ufuk'a kaydı, yüzünde bana acıdığını belli eden bir ifade vardı. Bakışlarımı tekrar Baran'a çevirdim, Koyu gözlerinde öfkeden başka bir duyguyu sezemiyordum, Soluksuz bir şekilde beni izliyordu. Aniden "Ne kadarını gördün?" diye, bağırdığında yerimden sıçramıştım. Ufuk hemen araya girerek "Baran sakin ol," dedi. Baran'ın sesi o kadar gür çıkmıştı ki ormanda yankılanmıştı.
