Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
OY VERMEYI VE YORUM YAPARAK BİZE DESTEK OLMAYI İHMAL ETMEYİN GÜZELLERİM🥀
yıldızımızı parlattıysanız sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35. BÖLÜM
"Saklananlar"
Kalp atmayı bırakınca insan ölürdü ve biz buna engel olamazdık.
Dehşetle açılan gözlerim yerde hareketsiz yatan kızın bedeninde donup kalırken, kendi nefesimde boğulduğumu hissettim. Birisinin kalbi durduğunda ne yapabilirdiniz ki? Ama ben onun kalbinin durup durmadığını bilmiyordum. O yüzden kendime sert bir komut vererek aptal gibi dikilmeyi bırakıp hızla kıza doğru yaklaştım.
Dizlerimin üstüne çöktüğümde göğsümün içindeki kalbim korkudan patlayabilirdi. Titreyen ellerimi birkaç kez yumruk yapıp açtığımda soğuk kanlılığımı korumaya çalıştım ama pek başardığım söylenemezdi. Sık sık aldığım nefesler kesilecek gibiydi.
"Lütfen," dedim yalvarır gibi. "Lütfen ölmemiş ol." Ölmüş biriyle daha aynı odada kalmayı kaldıramazdım. İlk önce Annem, sonra teyzem... şimdi de bu kız. Her ne kadar bir yabancı da olsa içim sızlardı, çünkü hâlâ vicdan sahibi biriydim.
Üstelik o çok gençti, ölmek için çok gençti hem de.
Yana düşen başını çenesinden tutarak görebileceğim bir şekilde çevirdim. Zangır zangır titreyen ellerim yüzünü kapatan saçlarını geriye ittiğinde sertçe yutkunmuştum. "Lütfen uyan," dedim onu hafiften sarsarak. "Ölme tamam mı, şu an olmaz. Ölmemiş ol yalvarırım lütfen." Ağlamaklı sesimle yalvarır gibi konuştuğumda kendine gelmesini umarak tokatlar atıyordum. Titreyen gözlerim nefes alıyor mu diye göğsüne inmişti ama hareket ettiğini göremiyordum.
Hızla eğilip kulağımı kalbine yasladım dinlemek için. Hayır atmıyordu. O lanet kalp atıyorsa bile ben hissedemiyordum. Kızın kalp atışlarını hissedememek içime ateşi düşürdüğünde "Hayır ya," diyerek korkudan titreyen sesimle bağırdım. "Allah'ım lütfen ölmesin, yalvarıyorum ölmesin daha çok genç."
Hareketsiz bir şekilde durmaya devam ettiğinde bunun böyle olmayacağını anlamıştım. Elimi bu kez hızla nabzına götürdüm ve kendime sakin olmam gerektiğini içimden defalarca sayıkladım. Sakin olmalıydım ki nabzının atıp atmadığın kesin olarak anlayabileyim.
