Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
Oy verip yorumlarsan sevinirim. Keyifli okumalar!🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KAYIP NEFES
3
"KORKU"
Yarayı saran zaman değil sevgidir, ve benim ruhum hep yaralı kalacaktı.
Ruhum bir kapalı kutunun içine sıkıştırılmış gibi, bedenimse labirente tıkılmış. Bir araftayım ya kurtulacağım ya da daha fazla batacağım. Zihnimdeki fısıltılar büyüyüp birer vaveyla olduklarında, onları darağacına asmak istiyordum. Ben kendimi kurtaramazken bir başkası neden tenezzül etsin ki? Hep düşündüm böyle olmasaydı nasıl olurdu diye yine parçalanır mıydım yoksa daha farklı olabilir miydi?
Dışarıda özgür olduğunu sanıp yere çakılan yağmur damlalarını izlerken derin bir iç çektim. Sert bir şekilde cama vurup birbirleriyle karışıyorlardı. Elimdeki kupayı yaklaştırarak o nefis kokuyu soludum, kahvemden bir yudum aldığımda dilimin ucu yanmıştı. Bugün 16 eylüldü iki gün geçmişti, onların bana buradan kurtuluş biletimi verdiği benimse mecburen kabul ettiğim teklifi sunalı.
Anlattıkları zaman kolay gibi gözüküyordu ama icraate geldiğimde yapabilecek miydim bilmiyordum. Bu geçen iki gün boyunca ufuk'un rezidansında kalmıştım, iki artı bir yerdi kutu gibiydi ama manzarası epey güzeldi. Ablamdan haber alamamıştım, Özüm'üyse aramaya fırsat bulamamıştım. İzlediğim manzarayı arkamda bırakarak, amerikan usulü mutfağın tezgahına elimdeki kupayı bıraktım. Ufuk evde yoktu sadece bir kaç defa gelip gitmişti bir ihtiyacım var mı diye. Baran'ıysa hiç görmemiştim. Düşünceme kızarak yatak odasına doğru ilerledim, bana neydi canım elin adamını görsem ne görmesem ne. Yatak odasında çift kişilik bir yatak vardı gardırop yoktu çünkü: bu ufuk anormal bir şekilde askılık kullanıyordu. Yatağın üzerindeki kıyafetlere yöneldim, bunları bana her ne kadar istemesem de Ufuk zorla getirmişti en sonunda bende mecburen almak zorunda kalmıştım.
Odanın içindeki banyoya ilerlediğimde, elimdekileri bir kenara bırakarak kapıyı kilitledim sonra, üzerimdekilerden bir çırpıda kurtulup kendimi sıcak suyun altına bıraktım. Vücudumun her yerinin ıslandığından emin olduktan sonra, köşede duran şampuanla saçımı köpükleyip duruladım. Gözlerim akıp giden suya takıldığında düşünmeden edemedim. Ruhumdaki kangren olmuş acılarda bir gün böyle gidermiydi? Elime geçen lifle tenimi kızartana kadar sildim, tenimin yanmaya başladığını hissetiğimde suyun altında daha fazla durmamam gerektiğini hissederek çıktım. Temiz bir havlu yardımıyla kurulandıktan sonra, siyah bir iç çamaşırının etiketini koparıp giyidim, koyu mavi bir kot pantolon bacaklarımı sardığında, üzerine gri yünlü kazağıda giyerek, dağıttığım banyoyu toparlayıp oradan çıktım. Kirki kıyafetlerimi sepete atmıştım sorun olmazdı herhalde?
