Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
Selamlar canlarım biraz geciktim kusura bakmayın. Umarım severek okursunuz.
Lütfen oy vermeyi ve satır aralarımıza bol bol yorum yapmayı unutmayın. Sizden ricam sessizce okuyup kaybolmayın lütfen, desteklerinizi bekliyorum:))
Keyifli okumalar dilerim;))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28. BÖLÜM
"Kaza"
#Melike Şahin - Kara Orman
Günler geçiyordu, zamana dur demek imkansızdı ama ayak uydurmak benim için biraz daha alışılır olmuştu.
Şu birkaç günde o kadar olay yaşamıştım ki beynim allak bullak olmuştu. Aklım sürekli bana gelen notlarda ve adliyedeki çarpıştığım adamdaydı. Kim olduklarını ve benimle ne gibi dertleri olduğunu bilmiyordum.
Ve evet hâlâ o notlardan Baran'a bahsetmemiştim.
Bazen o kadar çok umutsuzluğa kapılıyordum ki ne yaparsak yapalım elde ettiğimiz sonuç sıfır olacakmış gibi hissediyordum.
Nasıl bir şeyin arkasından koştuğumun hiç farkında değildim. Tamam öylece bırakmayacaktım teyzemin katilini aramayı ama boşa kürek çekmek sinirlerimi hoplatıyordu. Hiç bir delil yoktu. Sadece Altuğ vardı ve o da ne için teyzemle buluştu bilmiyorduk.
Bana kalırsa onunla doğrudan konuşup hesap sormak istiyordum ama neyin hesabını değil mi? Baran'a göre onu uzaktan takip edip esas çalıştığı insanları öğrenmemiz daha mantıklıydı.
Kendimi nedense bildim bileli bir kapana kısılmış gibi hissediyordum.
"Efo," diyen Ufuk'un sesiyle kendime gelerek ona çevirdim bakışlarımı. "Daldın gittin hayırdır?" hafifçe omuzlarımı silktiğimde "Hiç," diye mırıldandım.
Ona attığım tokat için bana kırgın ve kızgındı ama laf vermekten de hiç geri durmuyordu.
Sıkıntılı bir nefes vererek sehpadaki kupaya uzandım fakat içindeki kahve bitmişti o yüzden geri yerine koydum. Merdivenlerdeki adım seslerini duymamla bakışlarımı oraya çevirmem bir oldu ve Baran'la göz göze geldim. Merdivenlerin son basamaklarını da yavaşça inerek karşımdaki koltuğa oturdu, çünkü ben tekli koltuğa oturduğum için yanıma oturamamıştı.
Ufuk'la kısa bir bakışma yaşadıklarında "Ne yaptın?" diye sordu Baran düz bir sesle. Ufuk yandan ters bakışlarını birkaç saniye üzerimde gezdirerek sesli bir nefes verdi. "Ne yapayım iyi bir estetik cerrahı arıyorum, yanağıma dolgu yaptıracağım da. Senin bildiğin iyi bir yer var mı?"
