Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM
"Tehlikeye İlk Adım"
Av mıydık yoksa avcı mı buna hayat karar verecekti. Seçimlerimizin sonuçları can yakacaktı belki ama bu uğurda gitmeye hazırdım ben.
Boynumu iki yana eğip rahatlatarak yürümeye başladım. Sert adımlarım yeri ezdiğinde istikametim o adamın masasıydı. Gözlerim eğer bir ok olsaydı adamın sırtı şimdiye delik deşik olmuştu.
Adımlarımın yönünü değiştiren şey belime sarılan bir kol olmuştu. Ben ne olduğunu anlamadan dibime sokulup yönümü değiştiren Baran kulağıma eğilerek konuştu. "Nereye gidiyorsun yavrum?"
Anlamsızca çatılan kaşlarımla ona baktım bu sırada o adamın birkaç masa ötesindeki masanın yanına ulaşmıştık. "Ne yapıyorsun Baran?" Yüzündeki dikkat dağıtıcı gülümsemesiyle sandalyeyi çekip oturmamı işaret etti. Oturmayıp yüzüne uzunca baktım. Ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum. Biz bu adamın yanına gitmeyeceksek neden gelmiştik buraya ki?
Bakışlarıma karşılık verip hiçbir açıklama yapmadan "Otursana," diyerek kendine çektiği sandalyeye oturdu. Histerik bir gülüşle karşısındaki sandalyeye oturdum. Gözlerim sorarcasına bakıyordu ona ama o önündeki menüyü karıştırıyordu.
Hareketlerini tartmaya devam ettiğimde başını kaldırıp "Kruvasan sever misin?" diye sordu. Kaşlarım kalktığında ona sen ciddi misin der gibi baktım. Hiçbir şey demediğim için dudağının kenarını ısırarak tekrar menüye döndü. Birkaç sayfa değiştirdikten sonra kapatıp kenara koydu ve garsonu çağırıp sipariş verdi.
Sert bir soluk verip saçımı geriye attım. "Baran buraya Kruvasan yemeye mi geldik? Neden adamın yanına gitmiyoruz?" Sandalyede geriye doğru yaslanarak nefesini verdi. "Adamın yanına gidip ne diyeceğiz Efsun? Teyzem seninle konuştuktan sonra öldü suçlu sen misin mi diyeceğiz? Biraz sakin ol."
"Ne yapacağız burada oturup Kruvasan mı yiyeceğiz?" Öfkeyle soluduğum da onun rahat tavrı beni iyice geriyordu. Eliyle saçlarını karıştırıp öne doğru eğildi. Gözleri arada bir arka tarafımızda oturan adama kayıp geri bana dönüyordu."Sen ne yapalım istersin?" derken gözleri dudaklarımda birkaç saniye oyalandı. Yüzündeki hin gülüşü, içimde suratının ortasına sert bir yumruk çakma isteği oluşturuyordu.
"Ciddi misin sen ya? Buraya öylece oturmaya mı geldik yani?"
Sinirlenmemek elde değildi şu an. "Sakinleş yavrum, tamam senin istediğini de yaparız ama şimdi değil." Saçlarımı yolar gibi düzelterek derin bir nefes aldım ve öne doğru eğildim."Baran," dedim dişlerimin arasından. "Az kaldı küfür edeceğim sana." O da aynı benim gibi masaya eğildiğinde "Efsun," dedi sırıtarak. "Sinirlenince daha çok hoşuma gidiyorsun."
