Keyifli okumalar:)
17.Bölüm
"Viran Altındaki İzler"
Bazen çıkışları olmayan yollara girdiğimizi düşünürüz. Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını zannederiz. Artık hiçbir şey eskisi gibi değildir ama çıkış yoluna gelmişizdir. Sonra durup aynada kendimize baktığımızda bizden nelerin kayıp gittiğini çok net ve acı bir şekilde anlarız
Sen her ne kadar kendini hırpalarsan hırpala hayat bildiğini yapar ve sana acımaz.
Gözyaşlarım dingin bir nehir gibi durulduğunda, derin bir iç çektim. Ağlamanın fayda etmediğini en iyi bilenlerden biriydim fakat gözlerime söz geçirmek konusunda iyi değildim.
"Şimdi biraz daha iyi misin?" Baran'ın ılımlı sesine karşıt ona hafifçe başımı salladım. İşimizi halledip buradan gitsek iyi olurdu artık. Çünkü burada geçirdiğim her bir saniye bana katlanarak acı veriyordu.
"Ne yapacağız şimdi?" diye sordum saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp gözlerimi etrafta dolandırırken. Ensesini kaşıyarak etrafa baktı ve "Buralara bakacağız işte belki bir şey buluruz umuduyla," dedi. Anladım der gibi başımı salladım. "Sen buraya bak ben diğer odalara bakıyım istersen."
"Olur."
Baran, arkasını dönerek odadan çıktığında yalnız kalmıştım artık. Soluk bir nefes verip etrafa bir göz atındım. Bulduğumuz en ufak bir şey bile bizim için bir artı demekti. İlk önce kıyafetlerden başladım. Teker teker tüm cepli olan kıyafetlerin ceplerine baktım. Belki arada, kıyıda, köşede bir şeyler vardır diyerek kıyafetleri tek tek kaldırıp altına baktım ama bir şey yoktu. Çarşafların olduğu kısımlara, yastıkların içine, bazanın altına da baktım fakat sonuç sıfırdı. Bakabileceğim tüm yerlere bakmıştım, odada talan etmediğim yer kalmamıştı. Belki Dila burayı temizlerken bir şey bulmuştur umuduyla her yeri eski düzenine sokup odadan çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP NEFES
Fiksi RemajaBelki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık. Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...