Doktorun Karısı

10. Bölüm "Kurulmadan Yıkılan Köprüler"

Piknik bittiği için memnundum.

Hala o soğuk havada dışarıda toplanıp erkekler avlanırken çay içilip sandviç yendiğini anlamıyordum. Ama bunları anlamlandırmak benim işim değildi. Sonunda planlarımdan birini başarıyla tamamlamıştım. Bu biraz olsun içimi ısıtıyordu. Eve gidince çocuklara ve kendime bir sıcak banyo hazırlayınca daha iyi olacaktım.

Akşam karanlığı kasabaya düşmeden eve varmıştık. Sarah bizi kapıda karşıladı ve ona daha banyo hazırlamasını söylemeden bakır küveti doldurmak için kovalarla su taşımaya başlamıştı. Ne acı. Kendi zamanımda tek bir hareketle banyomu yapabilirdim ama burada bunu yapabilmek için birçok iş yapılmalıydı. Aşçı yemek işini halletmiş, çocukları banyo yaptırmak için yukarı çıkmıştı. Sarah'ta benimle ilgilenmek için odama gelmişti. Eh bu işime gelirdi. Ona soracaklarım vardı.

Sarah elbisemi çıkarmama yardım ederken konuşmaya karar verdim. "Sarah," dedim onu dalgın düşüncelerinden çıkarmak için. Hemen koyu gözlerini bana dikti.

"Efendim Leydim."

"Çocuklara neden bugün o kıyafetleri giydirdin?" diye sordum. Onun kötü biri olduğunu düşünmemiştim. Belki de bana karşı garezi olduğu için böyle bir şey yapmış olabilir miydi?

Ama Sarah bana şaşkın bakışlarla baktı. "Ama Leydim onlar en iyi kıyafetleriydi. Onarılmıştı."

Belki elbisemi çıkarmamdan belkide biraz sonra varacağım sonucun etkisinden mi bilmem titremeye başlamıştım. "Onların başka yeni bir kıyafeti yok mu? Sanki biraz da küçük geliyordu elbiseleri."

Sarah bakışlarını kaçırdı. "Leydim siz çocukların gelişme çağında olduklarını ve sürekli kıyafet almanın gereksiz olduğunu söylemiştiniz."

Tabi ya Addie Ruth kesin böyle bir şey söylemiştir. O kendinden başka birini düşünmeyen kötü bir karakterdi. Gözlerimi kapatıp birkaç saniye sakinleşmeye çalıştım. "Peki, doktorun onlara kıyafet almamız için verdiği para tam olarak nereye gitti?"

Bu sefer Sarah gerçekten odadan kaçmak ister gibi bakıyordu. Sanki söyleyecekleri ona zarar vermemle sonuçlanacakmış gibi. "Sarah o paraları ne yaptık," diye üsteledim.

"Şey leydim ne yaptığınızı hatırlamıyor musunuz?" diye sorarak bana baktı. Şaşkın görünüyordu.

Sinirlenmiş gibi derin bir nefes aldım. "Her şeyi benim hatırlamamı bekleme Sarah ne yaptım?"

"O paralarında kıyafetleriniz için harcanmasını söylemiştiniz leydim. Bunu unuttunuz mu?" diye sordu endişe ile. "Ah demek dolabın gerisinde duran şatafatlı kıyafetler Addie Ruth'un lüks zevklerinin eseriymiş. Yüzümde alaycı bir gülümse oluşmasına engel olamadan kendimi küvetin içinde ki suya bıraktım.

"Sen çekilebilrisin Sarah ben geri kalan işleri hallederim," dedim sakince. Ama içimde resmen fırtınalar kopuyordu. Bu romanın içinde onca insan vardı ama ben içi en çürümüş insanın bedeninde gözlerimi açmıştım. Sarah tam kapıdan çıkacağı sırada aklıma gelen düşünce ile ona seslendim.

"Sarah yarın balo kıyafetlerini topla ve onları sat olur mu? Çocuklara yeni kıyafetler alınmalı."

Genç hizmetçinin ağzı hiçte kibar olmayacak şekilde ardına kadar açıldı. "Ama leydim çocuklar için doktor bu ayda para verecektir."

"Hayır," dedim kesin bir dille. Çocuklar için ayrılan parayla alınan kıyafetleri giymeye niyetim yoktu. Hem belli ki yakın zamanda beni baloya çağıracak bir soyluda yoktu. "Balo kıyafetlerinin hepsi yarın satılmış olsun."

Sarah yüzünde hala şok ifadesi kısa bir reverans yaptı. "Tamam leydim, nasıl isterseniz," dedi ve odadan çıktı.

Addie Ruth için yapılacak bir şey yoktu ama ben pikniğe gitmeden önce onların kıyafetlerindeki sorunları nasıl fark edememiştim? Bu kadar mı kendi derdime düşmüştüm? Geri dönüş yolunda oynamaktan yorgun düşüp uyuklayan çocukların kıyafetlerine baktıkça ağlayasım gelmişti. Bırakın bir anneyi insan olarak bile bunu fark etmem gerekirdi ama onun yerine kendi süslenmeme daha önem vermiştim. Benimde pek iyi bir insan olduğum söylenemezdi.