Reincarnated As An Emperor's Hated Daughter [Under Major Revision]

CHAPTER 21

Devi Zhanaia Hemilton's P.O.V.

“T-teka mga k-kalaban? Ate ano na ang gagawin natin? Iisa lang ang knight na kasama natin hindi natin to ineexpect ate.” Hazel said in a teary eyes.

“May mga kalaban bang nagpapaalam muna bago sumugod?” Raven sarcastically asked.

“Manahimik ka, mamamatay nanga tayo dito ganyan kapa. Ate huhu ”

“Calm down Hazel, just promise me na hindi ka lalabas ng karwahe.” paalala ko sa kaniya.

“W-what? Ate wag kang lalabas d-delikado.”

Hindi ko pinansin ang sinabi niya. “Just promise me, hazel.” seryso kong saad.

“P-promise, ate.”

Nagkatinginan kami ni Raven saka lumabas ng karwahe.

Nakita namin ang knight na naghihintay sa labas.

‘Shit they're too many. ’ saad ko sa isip ko.

They are more then 30 enemies lahat sila ay may dala-dalang armas talagang pinagplanuhan na nila ‘to.  Wala kaming choice kundi lumaban kahit na tagilid kami, walang tutulong sa amin kundi ang mga sarili lang namin.

Kaya ko silang talunin kung nasa totoong katawan ko lang sana ako but I'm in a kid's body, malakas ang katawang to pero mahina lang ang stamina.

‘Sana lang makayanan namin. ’

Knowing na tatatlo lang kami.

“So you're the princess who defeated one of my comrade.” Saad ng Isa sa mga kalaban I think he's their leader.

I smirk, “And so what?” I show them no fear, Hindi yun makakatulong sa akin.

Parang napikon ko siya, “Mayabang kang bata ka, kunin sila!” utos niya sa mga tauhan niya.

Sumugod sa amin ang mga kasamahan niya kaya nagsihanda kami.

May kalabang papunta sa deriksyun ko at aambang isasaksak ang espada nang maka iwas ako, kinuha ko ang dagger na inerigalo sa akin at dinaplisan ang braso niya nakita kong nagalit siya kaya sinugod niya ako ulit at aakmaing sasaksakin ako ng pigilan ko siya ng dalawa kong dagger.

Bale naka ekis ang dagger ko sa espada niya. Pinadulas ko ang dagger ko pababa sa espada niya at natamaan ang kamay niya kaya nabitawan niya ang kaniyang espada, doon ako nag karoon ng pagkakataong gilitan ang leeg niya, na una pang bumagsak ang ulo niya sa lupa bago ang katawan.

May dalawang kalabang papalapit sa dereksyun ko ang isa ay nasa harap ko at ang isa ay nasa likod. Sabay silang sumugod sa akin akma akong sasaksakin ng isa kaya't tumalon ako at ang kasamahan niya ang natamaan niya.

“Hangal!” sigaw niya.

*smirk

Galit siyang sumugod sa akin at handa na ang espada niya nang unahan ko siya at binato ang dagger sa noo niya.

Nakaramdam ako ng prisensya sa likod kaya wala sa oras akong tumalon sa likod ko at ako na ngayun ang nasa likuran niya, wala akong sinayang na oras at tinarak ang dagger sa likod niya.

Hingal akong napatingin sa paligid ko at nakita kong abala parin sina Raven sa pakikipag laban, nabaling ang paningin ko sa leader nilang naka tayo at nanunuod sa amin.

“Matapang kanga, mana sa ama. Ama mong walang kwenta.” Saad niya saka tumawa.

Sa narinig koy biglang kumulo ang dugo ko.

‘How dare him. ’

Hazel's P.O.V.

Kinakabahan ako para kina ate.

‘Bwiset bakit ba kase hindi ako marunong makipag laban.’

I already know how to summon my own weapon and it was bow and arrow but I'm not good at aiming.

Naririnig ko ang tunog ng mga sandatang nagsasalpukan. Nagsimula na ang laban nila.

‘Ate please, mag-iingat ka.’ I said to my mind while my eyes are closed.

Napadilat ako nong marinig ko ang pagbukas ng pintuan nitong karwahe sa likuran, nasa harapan sina ate kaya hindi nila napansin.

“Y-you, w-why are you here?” I stutteredly asked.

‘Imposibleng nandito siya, dapat ay nasa kaharian siya ngayun.

‘No, it couldn't be.’

“I-ikaw? ikaw ang traydor?” I asked, ngumiti lang siya.

“Yes princess, and so what?” sagot niya at ngumiti. “You're coming with me.” dagdag pa niya.

“N— hnmmp!” sisigaw pa sana ako nung takpan niya ang bibig ko.

‘Ate.’